Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία

4

Το τελευταίο φιλμ της «τριλογίας των χρωμάτων» και κύκνειο άσμα του Κριστόφ Κισλόφσκι, είναι ένα χαμηλότονο φιλοσοφικό ποίημα αφιερωμένο στην τυχαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων

Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία

Το τελευταίο μέρος της «τριλογίας των χρωμάτων» και κύκνειο άσμα του Κριστόφ Κισλόφσκι παίρνει την «απόχρωση» της αδελφοσύνης, ακολουθώντας εκείνες της ελευθερίας («Μπλε») και της ισότητας («Λευκή»), ιδέες στις οποίες στηρίζεται η Γαλλική Δημοκρατία – κάτι που εκ πρώτης όψεως δε διαφαίνεται ευκρινώς στο φιλμ. Και αυτό γιατί στο επίκεντρο βρίσκεται μια φοιτήτρια και μοντέλο (Ιρέν Ζακόμπ), η οποία αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με έναν συνταξιοδοτημένο δικαστή (Ζαν-Λουί Τρεντινιάν) που έχει ως χόμπι να παρακολουθεί τους γείτονές του. Τι κοινό, άραγε, μπορεί να μοιράζονται αυτοί οι τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες; Ο Κισλόφσκι δε βιάζεται να απαντήσει.

Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία - εικόνα 1

Διογκώνει το μεταξύ τους μυστήριο δίνοντας έμφαση στις ξεχωριστές μοναξιές τους, οι οποίες εξαϋλώνονται μόνο όταν βρίσκονται συντροφιά. Ο καθένας βιώνει εναλλακτικές εκδοχές του ανεκπλήρωτου. Εκείνη βρίσκεται σε μια ξεψυχισμένη σχέση δίχως φλόγα, την οποία κρατά, μάλλον, από εγωισμό. Αυτός έχει μείνει να «δικάζει» αγνώστους εν αγνοία τους. Κι όμως, τριγύρω τους αντανακλώνται ζωές που δείχνουν ευτυχείς, ολοκληρωμένες.

Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία - εικόνα 2

Χωρίς ποτέ το σενάριο να υπόσχεται πως κάτι συνταρακτικό πρόκειται να συμβεί, παραμένοντας ωστόσο απολύτως υποβλητικό, ο Κισλόφσκι διατηρεί τον πλήρη έλεγχο μιας βραδυφλεγούς αφήγησης, γεμάτης διαπεραστική θαλπωρή, η οποία αναδεικνύει τη μελαγχολία του τυχαίου. Μια έννοια που διατρέχει τη φιλμογραφία του Πολωνού ως ρυθμιστής της εφήμερης ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία δεν έχει πάντα το νόημα που θέλουμε να της προσδώσουμε. Με χαμηλότονη ποιητικότητα και συνεσταλμένο πεσιμισμό, ο Κισλόφσκι δίνει έμφαση στις προσωπικές σχέσεις καδράροντάς τες σαν να είναι η μοναδική κληρονομιά που αφήνουμε πίσω μας. Κι όσο πιο σύντομα συμφιλιωθούμε με αυτή την ιδέα, τόσο ευκολότερα θα φτιάξουμε τη δική μας μοίρα.

Γαλλία. 1994. Διάρκεια: 96΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία

Trois Couleurs: Rouge
4
  • Δραματική
  • 1994
  • Διάρκεια: 96 '
  • Κριστόφ Κισλόφσκι

Μια φοιτήτρια που εργάζεται περιστασιακά ως μοντέλο αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με έναν συνταξιοδοτημένο δικαστή, ο οποίος ο οποίος έχει ως χόμπι να κατασκοπεύει τους γείτονές του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.