Οδός Μαλχόλαντ

5

Ο πιο αμφίσημος και γοητευτικός κινηματογραφικός γρίφος του 21ου αιώνα.

Οδός Μαλχόλαντ «Οδός Μαλχόλαντ»

Κάθε απόπειρα εξήγησης της ποίησης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όλοι το ξέρουν αυτό. Πόσω δε μάλλον στο σινεμά, όπου, χάρη σε εκείνη, η μεγάλη οθόνη μετατρέπεται σε έναν καθολικό καθρέφτη που αντανακλά το είδωλο του κόσμου, φανερώνοντας όλα όσα αποκρύπτονται σε κοινή θέα. Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι δεξιοτέχνης στην απεικόνιση των αφανών πτυχών της εμπειρίας, χρησιμοποιώντας εικόνες διαπεραστικής μαγείας και αποστομωτικής έντασης, κυρίως εκείνες που δείχνουν όλα όσα φοβόμαστε να δούμε. Αντί να αποστρέφουν το βλέμμα τους από το σκοτάδι, οι ταινίες του εντρυφούν σε αυτό αβίαστα και με άγνοια κινδύνου.

Έτσι συμβαίνει και στην αριστουργηματική «Οδό Μαλχόλαντ», όπου μια νεαρή γυναίκα φτάνει στο Λος Άντζελες με στόχο να γίνει ηθοποιός, αλλά στο διαμέρισμά της συναντά μια κοπέλα με αμνησία. Στην προσπάθειά της να βοηθήσει, βυθίζεται σε έναν κόσμο παραδόξου, ο οποίος μοιάζει με έναν ατελείωτο δυσοίωνο εφιάλτη. Ο Λιντς συστήνει τις ηρωίδες μέσα από διαδοχικά όνειρα που αναστατώνουν, καθότι σμιλευμένα από τα απωθημένα, τις ενοχές και τις απόκρυφες επιθυμίες τους. Παράλληλα, παίρνουν προσεκτικά τη θέση τους τα στοιχεία-κλειδιά που απασφαλίζουν το δαιδαλώδες μυστήριο του φιλμ, εκείνα που κατευθύνουν προς πολλαπλές πλην συμπαγείς ερμηνείες της αφήγησης.

Οδός Μαλχόλαντ - εικόνα 1

Εδώ, μάλιστα, εντοπίζεται και η σπουδαιότητα της ταινίας, καθώς απορρίπτει τις προφανείς αναγνώσεις, αλλά αντίθετα, προκαλεί το θεατή να συναισθανθεί το άλγος των ηρωίδων και να ψάξει στον ίδιο του τον εαυτό προτού καταλήξει σε εύκολα συμπεράσματα. Γι’ αυτό, η «Οδός Μαλχόλαντ» λειτουργεί ταυτόχρονα άριστα ως μεταφορά για τα πλαστά όνειρα της βιομηχανίας του θεάματος –η πραγματική οδός καταλήγει στην κορυφή του Χόλιγουντ–, μια τραγική ιστορία αγάπης αλλά και ρέκβιεμ για την απώλεια του εαυτού. Μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο στον πιο αμφίσημο και γοητευτικό κινηματογραφικό γρίφο του 21ου αιώνα, χωρίς στο φινάλε να ξεχνά να υπενθυμίσει πως το σινεμά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πιο ακαταμάχητη παραίσθηση.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς. Πρωταγωνιστούν: Ναόμι Γουότς, Λόρα Έλενα Χάρινγκ, Τζάστιν Θερού. ΗΠΑ. 2001. Διάρκεια: 146 ́. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Οδός Μαλχόλαντ

Mulholand Drive
5
  • Σινεφίλ
  • 2001
  • Διάρκεια: 146 '
  • Ντέιβιντ Λιντς

Μια νεαρή που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με όνειρο να γίνει ηθοποιός ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σε έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.