Πέρσι στο Μάριενμπαντ

5

Η πιο εσωστρεφής, απρόσιτη και αυθεντικά μαγική στιγμή του μοντέρνου σινεμά.

Πέρσι στο Μάριενμπαντ

Η διαδρομή ως το κοσμοπολίτικο Μάριενμπαντ του Κάρλοβι Βάρι, όπου φυσά ακόμα ο ευρωπαϊκός αέρας του 19ου αιώνα, περνά πρώτα από τη μεταπολεμική Ιαπωνία. Επειδή είναι δύσκολο να προσεγγίσει κανείς το περίκλειστο, δυσερμήνευτο σύμπαν αυτού του πρωτοποριακού αριστουργήματος του Αλέν Ρενέ, γραμμένου από τον Αλέν Ρομπ-Γκριγιέ, αν δεν είναι εξοικειωμένος με τη διηγηματική τεχνική του «Χιροσίμα, Αγάπη μου»· του σκηνοθετικού ντεμπούτου του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη και της ταινίας η οποία άλλαξε ριζικά την αντίληψή μας για την κινηματογραφική αφήγηση και σημάδεψε ίσως περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη το σύγχρονο σινεμά. Ακόμα κι έτσι, όμως, το «Πέρσι στο Μάριενμπαντ» δεν θα αποκαλύψει ποτέ όλα τα πολύτιμα μυστικά του· κι αυτό είναι μόνο μία όψη της διαχρονικής γοητείας του.

Όπως και στη «Χιροσίμα…», ένας άντρας και μια γυναίκα προσπαθούν να «διατηρήσουν» μια ερωτική σχέση. Συναντιούνται σε ένα άδειο, αχανές και πολυτελές ξενοδοχείο που μοιάζει έξω από το χώρο και το χρόνο. Εκείνος προσπαθεί επίμονα να της θυμίσει την ερωτική περιπέτεια που είχαν την προηγούμενη χρονιά στο Μάριενμπαντ και να την πείσει να φύγει μαζί του. Εκείνη δεν θυμάται τίποτα απολύτως.

Πέρσι στο Μάριενμπαντ - εικόνα 1

Είμαστε και πάλι μπροστά σε μια ταινία μνήμης (και λήθης), γι’ αυτό και η αφηγηματική της ανακολουθία αποτελεί αισθητική επιλογή επιβεβλημένη από το ίδιο το περιεχόμενο. Αλλά αν στη «Χιροσίμα…» οι χαρακτήρες αποτελούν ταυτόχρονα φορείς πολιτισμικής και ιστορικής κληρονομιάς, στο «…Μάριενμπαντ» η μνήμη δεν υποκινεί απλώς τη μυθοπλασία, μα αποτελεί τον αληθινό πρωταγωνιστή της. Μαγικά, περίτεχνα και υπνωτιστικά γίνεται η ίδια η πραγματικότητα, καταργώντας τα όρια αντικειμενικού και βιωμένου χρόνου, αποδεικτικής και ονειρικής λογικής. Εικόνες που μιλούν κατευθείαν στο υποσυνείδητο και κινηματογραφικές αλήθειες που δεν περιγράφουν ούτε εξηγούν οδηγούν στον «άλλο κόσμο που υπάρχει στο εσωτερικό αυτού του κόσμου». Ενός σύμπαντος τέλειας γεωμετρικής ισορροπίας και εικαστικής μεγαλοπρέπειας, γοητευτικού και απόμακρου, οικείου και δαιδαλώδους.
Το μέλλον του σινεμά ξεκίνησε από εδώ.

Σκηνοθεσία: Αλέν Ρενέ. Πρωταγωνιστούν: Ντελφίγκ Σερίγκ, Τζόρτζιο Αλμπερτάτζι, Σασά Πιτοέφ, Φρανσουά Μπερτράν. Α/Μ. Γαλλία. 1961. Διάρκεια: 94΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Πέρσι στο Μάριενμπαντ

L' Annee Derniere a Marienband
5
  • Σινεφίλ
  • 1960
  • Διάρκεια: 94 '
  • Αλέν Ρενέ

Σε ένα άδειο πολυτελές ξενοδοχείο ένας άντρας προσπαθεί να θυμίσει σε μια παντρεμένη γυναίκα την ερωτική ιστορία που είχαν την προηγούμενη χρονιά στο Μάριενμπαντ και να την πείσει να φύγει μαζί του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Η live-action εκδοχή του "Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας" δείχνει εντυπωσιακή

Το αγαπημένο animation αποκτά ριμέικ με ηθοποιούς και το τρέιλερ μας προετοιμάζει για κάτι επικό.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

Άλλος για τη βάρκα; Και ο Ρόμπερτ Πάτινσον στη νέα ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν

Υπερφορτωμένη από σταρ είναι η επόμενη παραγωγή του οσκαρικού σκηνοθέτη.

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).