Μικρές Κυρίες

3

Στερεά, υποψήφια για 6 Όσκαρ διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος ενηλικίωσης της Λουίζα Μέι Άλκοτ, η οποία εκσυγχρονίζει εύστοχα τα ρομαντικά, φεμινιστικά μηνύματά του.

Μικρές Κυρίες

Eργο-σταθμός της αγγλόφωνης λογοτεχνίας για τον τρόπο με τον οποίο χαρίζει στεντόρεια όσο και συγκινητική φωνή στις ηρωίδες του αλλά και για τη δεξιοτεχνική μετατροπή μιας αυτοβιογραφικής αλήθειας σε απολαυστική μυθοπλασία, οι «Μικρές Κυρίες» της Λουίζα Μέι Άλκοτ, που εκδόθηκαν το 1868, παραμένουν ένα διαχρονικό μπεστ σέλερ με μερικές αξιόλογες μεταφορές στη μεγάλη οθόνη (κορυφαία εκείνη του 1933 από τον Τζορτζ Κιούκορ).

Θίγοντας με ρομαντική –ίσως αφελή σήμερα– και αφηγηματικά πλούσια διάθεση τα θέματα της ενηλικίωσης και της γυναικείας χειραφέτησης, αποτελούν ένα πρώτης τάξεως θεμελιακό υλικό για ένα καλοστημένο, αναγνωρίσιμο από το μεγάλο κοινό χολιγουντιανό δράμα, όπως ήταν και σχεδόν όλες οι μέχρι τώρα σινε-προσαρμογές του. Πιστή στην ίδια ακαδημαϊκή συνταγή, η καταξιωμένη ηθοποιός («Francis Ha») και ανερχόμενη δημιουργός (δύο οσκαρικές υποψηφιότητες για το «Lady Bird») Γκρέτα Γκέργουιγκ καταθέτει τώρα τη δική της άποψη πάνω στην ιστορία των αδερφών Μαρτς, την οποία όμως προσπαθεί διακριτικά να εκμοντερνίσει ως ύφος και περιεχόμενο.

Μικρές Κυρίες - εικόνα 1

Η πρώτη εύστοχη διηγηματική παρέμβαση της Γκέργουιγκ συνίσταται στο «σπάσιμο» της γραμμικής πλοκής του μυθιστορήματος, βάζοντας τη νεαρή Τζο Μαρτς να μας μεταφέρει με διαρκή φλας μπακ από το παρόν, οπότε κι επιστρέφει στο πατρικό της, στο παρελθόν, όταν εκείνη και οι τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή. Έτσι τέσσερα διαφορετικά γυναικεία πορτρέτα συνθέτουν την all American girl του μετεμφυλιακού 19ου αιώνα, η οποία συνεχίζει να αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες ακόμη και στις αρχές του 21ου.

Η Γκέργουιγκ τονίζει τις αναλογίες με έναν αφηγηματικό εκσυγχρονισμό (το φιζίκ και ο τρόπος ομιλίας των πρωταγωνιστριών, η «καθαρή», ατσαλάκωτη σκηνογραφική επιλογή) που δεν προδίδει τη ρομαντική ψυχή της Άλκοτ, τα γλυκερά ξεσπάσματα της οποίας υπονομεύει με τρυφερή ειρωνεία (η συζήτηση με τον εκδότη περί χάπι εντ). Αποτέλεσμα ένα στερεό όσο κι ελαφρύ, εύληπτο δράμα εποχής με έξι πρωτοκλασάτες οσκαρικές υποψηφιότητες (ταινίας, σεναρίου, α΄ και β΄ γυναικείου ρόλου, μουσικής και κοστουμιών).

ΗΠΑ. 2019. Διάρκεια: 135΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.

Περισσότερες πληροφορίες

Μικρές Κυρίες

Little Women
3
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 135 '
  • Γκρέτα Γκέργουιγκ

Στα μέσα του 19ου αιώνα η νεαρή Τζο Μαρτς ανακαλεί την οικογενειακή ζωή της, όταν μαζί με τις τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.

Ξύπνα

Θρίλερ τρόμου στημένο πάνω σε μια απλοϊκή συνθήκη κλειστοφοβικής καταδίωξης, η οποία έχει το (τυποποιημένο) σασπένς της, καμιά όμως αίσθηση στοιχειώδους ρεαλισμού ή ελάχιστης πρωτοτυπίας.

Εν Εσόπτρω - Ο Παπα-Σταμάτης και ο Σταμάτης

Απλή και "καθαρή", τηλεοπτικής κοπής καταγραφή των πολύ ενδιαφερόντων ιδεών ενός ταπεινού διανοούμενου πάνω στην ιστορία της εικόνας και την πολλαπλή έννοια της αναπαράστασης.