Ραντεβού στο Belle Epoque

2,5

Feelgood δραμεντί με συγκινητικούς χαρακτήρες και διάθεση μεταμοντέρνου σχολίου. Μονοκόμματη στις δραματικές στροφές της και με άτολμη κατάληξη, παίζει πολύ πιο «μελωδικά» τις κωμικές νότες της.

Ραντεβού στο Belle Epoque

Μπορούμε άραγε να ξαναεφεύρουμε τη ζωή μας; Στις δυσκολότερες στιγμές τους οι άνθρωποι συνηθίζουν να επιστρέφουν στην ασφάλεια των αγαπημένων αναμνήσεών τους, ζητώντας καταφύγιο σε κάτι οικείο, προστατευμένο και «αδιασάλευτο». Μερικές φορές αυτό είναι και το σημείο της επανεκκίνησής τους. Ο Νικολά Μπεντός («Ο Κύριος και η Κυρία Αντελμάν») θέλει να ακολουθήσει εις βάθος αυτήν τη θεραπευτική διαδρομή, χωρίς όμως κοινωνιολογικές ή ψυχαναλυτικές αναφορές. Ανάλαφρος αλλά και… Γάλλος (η διάθεση για μεταμοντέρνο σχόλιο είναι αναπόφευκτη), στήνει μια ζεστή δραματική κομεντί πάνω στην απρόσμενη ευκαιρία που μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη εποχή στα σκηνοθετημένα ταξίδια στο παρελθόν.

Μια τέτοια επιχείρηση λοιπόν διοργανώνει επί (παχυλή) αμοιβή θεματικές βραδιές ιστορικής αναπαράστασης, κι έτσι όταν ο 60χρονος Βικτόρ, πρώην διάσημος κομίστας τον οποίο η γυναίκα του διώχνει από το σπίτι, ανακαλύπτει την ύπαρξή της, βρίσκει έναν ιντριγκαδόρικο τρόπο απόδρασης από τη μίζερη πραγματικότητα. Παραγγέλνει την ανασύσταση του μπαρ «Belle Epoque» στη Λιόν του 1974, και συγκεκριμένα την ημέρα που πρωτογνώρισε εκεί τη σύζυγό του.

Ραντεβού στο Belle Epoque - εικόνα 1

Νέοι καιροί και νέα ήθη έναντι παλιών, δοκιμασμένων μα ξεπερασμένων πλέον συμπεριφορών, αληθινή ανθρώπινη επαφή απέναντι σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα που προσποιείται αληθινό συναίσθημα. Ο Μπεντός διαλέγει εύκολα όσο και χαριτωμένα στρατόπεδο, ρίχνοντας μια χούφτα από ζωντανούς χαρακτήρες (συγκινητικότερος όλων ο Βικτόρ του Ντανιέλ Οτέιγ) σε μια αισθηματική περιπέτεια, στημένη σαν διασκεδαστικό παιχνίδι, την οποία τόσο ο σκηνοθέτης όσο και οι ρολίστες της νομίζουν πως ελέγχουν απόλυτα. Διαψεύδονται φυσικά, «παγιδευμένοι» σε μια μονοκόμματη στις δραματικές στροφές της και με άτολμη κατάληξη δραμεντί, η οποία παίζει πολύ πιο μελωδικά τις κωμικές, σατιρικές νότες της.

Γαλλία. 2019. Διάρκεια: 115΄. Διανομή: ROSEBUD.21 / SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Ραντεβού στο Belle Époque

La Belle Époque
2,5
  • Κομεντί
  • 2019
  • Διάρκεια: 115 '
  • Νικολά Μπεντός

Πρώην διάσημος κομίστας τον οποίο η γυναίκα του διώχνει από το σπίτι, ο 60χρονος Βικτόρ ανακαλύπτει έναν αναπάντεχο τρόπο απόδρασης από τη μίζερη πραγματικότητά του. Χάρη σε μια εταιρία που διοργανώνει θεατρικά στημένα ταξίδια στο παρελθόν, μπορεί να ξαναβρεθεί στην Λιόν του 1974 την ημέρα που πρωτογνώρισε τη σύζυγό του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.