Βρισκόμαστε μόλις τρεις μέρες στον Πύργο Ηλείας, όμως δε χρειάζονται περισσότερες για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία και το αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία που έχει το Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Διότι η 22η διοργάνωση, η οποία ξεκίνησε στις 30/11 και θα απονείμει τις δάφνες της σε μερικές ώρες, έχει καταφέρει με ένα σταθερό πυρήνα συνεργατών και με την υποστήριξη μιας σειράς φορέων να αναπτυχθεί σε σημείο αναφοράς στην περιοχή και όχι μόνο.
Σινεφίλ, κάτοικοι και εκπαιδευτικοί κάθε χρόνο ανυπομονούν για την έλευση του φεστιβάλ, το οποίο προσφέρει μια δροσερή ανάσα πολιτισμού για περίπου δέκα μέρες. Το θέατρο Απόλλων, η κεντρική αίθουσα προβολών δηλαδή στον Πύργο, είναι καθημερινά γεμάτη από παιδιά που δημιουργούν μια απερίγραπτη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των προβολών, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους από τη μεγάλη οθόνη. Για αυτό οφείλεται η προσεκτική επιλογή ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, οι οποίες ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές τους δεν παύουν να γοητεύουν τους λιλιπούτειους σινεφίλ με την αλήθεια των εικόνων τους.
Κάπως έτσι χθες βράδυ (6/12) παρακολουθήσαμε δύο ταινίες οι οποίες προκάλεσαν αβίαστα τη συγκίνηση σε θεατές όλων των ηλικιών. Η πρώτη, μια φεστιβαλικά καταξιωμένη μικρού μήκους από τη Βραζιλία με τίτλο «Guaxuma» της Νάρα Νορμάντε, φέρνει στο νου το γλυκό ρομαντισμό και την αυθεντικότητα των ταινιών της Ανιές Βαρντά για να αφηγηθεί την τρυφερή ιστορία μιας φιλίας και παράλληλης ενηλικίωσης, η οποία συνεπαίρνει με την αύρα της. Ακολούθησε η μεγάλου μήκους «Κομμώσεις Ρόμι» («Romy’s Salon», Μίσα Καμπ) από την Ολλανδία, την οποία «κουβαλά» υποδειγματικά με την ερμηνεία της η μικρή Βίτα Χέιμεν. Η ταινία διαπραγματεύεται την απόπειρα συμφιλίωσης ενός κοριτσιού με την ιδιόρρυθμη κομμώτρια γιαγιά του, η υγεία της οποίας δυσχεραίνεται εξαιτίας της νόσου Αλτσχάιμερ. Η Καμπ διαχειρίζεται με ευαισθησία το δύσκολο θέμα της ταινίας, ενώ καθώς υιοθετεί την οπτική γωνία της ηρωίδας της, ξεδιπλώνει διακριτικά και εύστοχα τον ευφάνταστο τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Ακόμα, αξίζει να σημειώσουμε το φιλμ «Πρώτος Αποχαιρετισμός» («A First Farewell», Λίνα Γουάνγκ) το οποίο ανοίγει παράθυρο σε έναν πολύ μακρινό για εμάς κόσμο, στην κινεζική ενδοχώρα, όπου η εκπαίδευση αποδεικνύεται ταυτόχρονα εμπόδιο και μέσο επιβίωσης.
Προηγουμένως, τα παιδιά που συμμετέχουν στα εργαστήρια του Camera Zizanio, του παράλληλου προγράμματος του φεστιβάλ αφιερωμένο σε κινηματογραφικά workshops, δεν ξέχασαν την επέτειο της 6ης Δεκέμβρη και με ένα μήνυμα που εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη του Απόλλων αμέσως μετά τα καθιερωμένα Zizanio News, τόνισαν τη σημασία της ημέρας προκαλώντας το ηχηρό χειροκρότημα των θεατών.
Το φεστιβάλ Ολυμπίας όμως βρίσκεται ήδη σε τροχιά υλοποίησης των επόμενων, καθοριστικών για την εξέλιξή του, βημάτων. Ο λόγος για την μετακόμιση της διοργάνωσης στον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό στην καρδιά του Πύργου. Οι ιθύνοντες ευελπιστούν πως σε βάθος τριών χρόνων θα είναι έτοιμες προς χρήση οι ιστορικές εγκαταστάσεις, οι οποίες αποτελούνται από επτά αποθήκες και ένα κτήριο διοίκησης. Δύο από αυτές θα λειτουργήσουν ως αίθουσες προβολών, περίπου 230 και 450 θέσεων, ενώ στα σχέδια προβλέπεται η δημιουργία μουσείου και κινηματογραφικού πλατό. Διότι απώτερος σκοπός είναι το φεστιβάλ να λειτουργήσει ως πλήρης μονάδα παραγωγής και προβολής ταινιών, σε σύνδεση με το film office της δυτικής Ελλάδας, όπως επίσης να αποτελέσει ιδανικό χώρο διοργάνωσης εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Οι πρώτες κινήσεις έχουν γίνει και ευχόμαστε πολύ σύντομα το φεστιβάλ Ολυμπίας να αποκτήσει την έδρα που του αξίζει.
