Ο Μπουγιάρ Αλιμάνι έχει σίγουρα διαβάσει το «Λάθος» του Αντώνη Σαμαράκη. Διότι στην καινούργια του ταινία ο Αλβανός σκηνοθέτης, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του από την Ελλάδα, συμπαραγωγό και σε άλλες δουλειές του («Αμνηστία», «Krom»), δανείζεται την πολύ βασική ιδέα του διάσημου μυθιστορήματος και τη μεταφέρει στην ακόμη κλειστή προς τον υπόλοιπο κόσμο χώρα του. Έτσι, το φθινόπωρο του 1990, όταν μια ομάδα Ευρωπαίων αντιπροσώπων καταφθάνει στην αλβανική πρωτεύουσα, με σκοπό τη διερεύνηση τυχόν παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένας πολιτικός κρατούμενος μεταφέρεται, χωρίς εξηγήσεις, από την ορεινή φυλακή του στα Τίρανα.
Στο ταξίδι, το οποίο δεν εξελίσσεται φυσικά σύμφωνα με το σχέδιο, τον συνοδεύουν ένας «καλός» κι ένας (γραφικός) «κακός» εκπρόσωπος της εξουσίας, σε μια ευθεία πολιτική παραβολή, στερεά σκηνοθετημένη, αν και παντελώς προβλέψιμη, πάνω στην πρόσφατη ανατολικοευρωπαϊκή ιστορία. Αποχρωματισμένη εικόνα, άγονα τοπία, γενικά πλάνα (συλλογική και όχι ατομική η ευθύνη), αλλά η κορύφωση της –δραματικής και ιδεολογικής– αντιπαράθεσης έρχεται με την πλέον κοινότοπη, σχεδόν στομφώδη επιλογή.
Αλβανία, Γαλλία, Ελλάδα. 2018. Διάρκεια: 77΄. Διανομή: SEVEN FILMS.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Αντιπροσωπεία
Το φθινόπωρο του 1990 μια ομάδα Ευρωπαίων αντιπροσώπων καταφθάνει στην αλβανική πρωτεύουσα. Την ίδια στιγμή ένας πολιτικός κρατούμενος μεταφέρεται, χωρίς εξηγήσεις, από την ορεινή φυλακή του στα Τίρανα. Το ταξίδι όμως δεν εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο.