Δράση με ακραίες δόσεις βίας, ανεξέλεγκτο σαρδόνιο χιούμορ και μια σπιντάτη αφήγηση συνθέτουν ένα άξιο σίκουελ, που μπορεί να χάνει ανά στιγμές το μέτρο, αλλά δεν απογοητεύει, ενώ πιέζει ακόμη περισσότερο τα όρια της κινηματογραφικής… ευπρέπειας.
Υπάρχουν οι αστραφτεροί υπερήρωες της Marvel που προκαλούν δέος σώζοντας την ανθρωπότητα, υπάρχει και ο... Ντέντπουλ. Ο αθυρόστομος αντιήρωας τάραξε τα μπλοκμπαστερικά νερά με την προ διετίας ταινία του, που έσπασε ρεκόρ στο box office και τον μετέτρεψε σε ποπ φαινόμενο. Η κινηματογραφική επιστροφή του έρχεται με τον μαέστρο της δράσης Ντέιβιντ Λιτς («John Wick», «Atomic Blonde») στην καρέκλα του σκηνοθέτη, στη θέση του Τιμ Μίλερ, και τον Ράιαν Ρέινολντς να φορά ξανά τη στολή του Ντέντπουλ με ενισχυμένη τη δημιουργική του συμμετοχή στην ταινία (συνυπογράφει το σενάριο με τους Ρετ Ριζ και Πολ Γουέρνικ). Στη νέα του περιπέτεια αντιμετωπίζει τον Κέιμπλ (Τζος Μπρόλιν), έναν πανίσχυρο στρατιώτη που έρχεται από το μέλλον για να εκδικηθεί το θάνατο της οικογένειάς του. Για να του αντισταθεί, σχηματίζει μια ομάδα μεταλλαγμένων υπερηρώων με ασυνήθιστες ικανότητες και αδέξιες αντιδράσεις στο πεδίο της μάχης, θυμίζοντας οτιδήποτε άλλο πέρα από τους... Εκδικητές.
Το στοιχείο του σοκ, το οποίο έπαιξε κομβικό ρόλο στην επιτυχία της πρώτης ταινίας, εδώ όχι απλώς πρωτοστατεί, αλλά πιέζει ακόμη περισσότερο τα όρια. Η ματιά του Λιτς είναι ξεκάθαρη από τα πρώτα λεπτά, με αποκορύφωμα τις σκηνές των συγκρούσεων, οι οποίες αποδίδονται με ρεαλιστική βία και ατόφιο gore. Έτσι δίνεται η ευκαιρία στον σκηνοθέτη να εκμεταλλευτεί την απέθαντη φύση του Ντέντπουλ, όχι για να επιδείξει τον ανδρισμό του, αλλά για ανελέητους τραυματισμούς (και συχνούς ακρωτηριασμούς). Η απενοχοποιημένη διασκέδαση των ηρώων κατά τη διάρκεια των αιματηρών συγκρούσεων συχνά χάνει το μέτρο και φλερτάρει με το γκροτέσκο, γεγονός που ίσως ξενίσει αρκετούς, η απάρνηση των ορίων όμως είναι έτσι κι αλλιώς στη φύση του Ντέντπουλ.
Η γραφική βία δεν είναι το μόνο στοιχείο που προσθέτει ο Λιτς στην ταινία, είναι και ο τρόπος που χειρίζεται τα διαφορετικά υφολογικά στιλ που διατρέχουν την αφήγηση, ειδικά στο πρώτο μέρος. Την καταιγιστική δράση διαδέχονται σεκάνς έντονου ρομαντισμού και ξεκαρδιστικών γκαγκ, χωρίς να αποδυναμώνεται η καθαυτό πλοκή από τις απότομες εναλλαγές. Αντιθέτως, εκεί όπου χάνει πόντους το σίκουελ είναι στην επιλογή μιας αχρείαστα πολύπλοκης ιστορίας, η οποία απλώνει την αφήγηση μέχρις ότου βρεθούν στο ίδιο μέρος οι χαρακτήρες, στερώντας έτσι την ταινία από την σπιντάτη αμεσότητα που κατά τα άλλα τη χαρακτηρίζει.
Συνολικά το «Deadpool 2» δεν απογοητεύει και παραμένει το πιο τολμηρό υπερηρωικό franchise της Marvel (και όχι μόνο). Η ακομπλεξάριστη απεικόνιση του υπερήρωα σε συνδυασμό με την έλλειψη σοβαροφάνειας και πολιτικής ορθότητας φέρνουν την αναγκαία φρεσκάδα στις ανακυκλωμένες συνταγές του είδους, πάντα με ισχυρότερο όπλο αυτό του σαρδόνιου χιούμορ.
ΗΠΑ. 2018. Διάρκεια: 120΄. Διανομή: ODEON.
Περισσότερες πληροφορίες
Deadpool 2
Ο μασκοφόρος υπερήρωας Ντέντπουλ σχηματίζει μια ομάδα μεταλλαγμένων με ασυνήθιστες υπερδυνάμεις για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο στρατιώτη από το μέλλον που ζητά εκδίκηση.
