Πολυξένη

2,5

Ιστορικό μελόδραμα με φροντισμένη παραγωγή, δυναμική ερμηνεία από την Κάτια Γκουλιώνη, αλλά «ξύλινο» σενάριο και περιγραφική σκηνοθετική προσέγγιση.

Πολυξένη

Ιστορικό μελόδραμα με φροντισμένη παραγωγή, δυναμική ερμηνεία από την Κάτια Γκουλιώνη, αλλά «ξύλινο» σενάριο και περιγραφική σκηνοθετική προσέγγιση.

Πολυξένη - εικόνα 1

Στο μεγάλο κενό χώρο του ελληνικού σινεμά, ανάμεσα στις καλλιτεχνικές ταινίες με αυστηρά φεστιβαλική σταδιοδρομία και τις καθαρά εμπορικές παραγωγές, κωμωδίες στην πλειονότητά τους, επιχειρεί να κινηθεί το τελευταίο φιλμ της Δώρας Μασκλαβάνου («…Κι Αύριο Μέρα Είναι», «Και αν Φύγω… θα Ξανάρθω»), η οποία μας μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη των αρχών της δεκαετίας του ’70. Εκεί η νεαρή Πολυξένη, υιοθετημένη από το 1957 από ένα ζευγάρι ευκατάστατων Κωνσταντινουπολιτών, βλέπει τον θετό της πατέρα να πεθαίνει κι εκείνη μαζί με τη μητέρα της, η οποία ζει με την παρελθούσα αίγλη και με διαρκώς αυξανόμενα χρέη, να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε ένα επιφυλακτικό περιβάλλον. Περιβάλλον το οποίο γίνεται εχθρικό κι επιθετικό όταν η Πολυξένη μένει μόνη της, αντιμέτωπη με ένα σχέδιο υφαρπαγής της κληρονομιάς της.

Πολυξένη - εικόνα 2

Το ιστορικό μελόδραμα της Μασκλαβάνου είναι φροντισμένο ως παραγωγή, στημένο με έναν πειστικό τρόπο, ο οποίος αν και παρασύρεται συχνά από τη γραφικότητα του τόπου και του χρόνου (Πόλη, κοστούμια, παλιά αρχοντικά…), προσπαθεί να φέρει σε πρώτο πλάνο τους χαρακτήρες και τα πάθη τους. Η Κάτια Γκουλιώνη («Μέσα στο Δάσος», «Σύμ­πτωμα») ζωντανεύει την έρμαια της συλλογικής μισαλλοδοξίας ηρωίδα της με εξωστρεφή δυναμισμό, όσοι όμως την περιτριγυρίζουν, πλην ίσως της μητέρας/Λυδίας Φωτοπούλου, παραμένουν μέχρι τέλους δραματικά αδια­μόρφωτοι και απλώς σχηματικοί­. Ανάμεσά τους και ο Τούρκος τον οποίο εκείνη ερωτεύεται, ένα προβλέψιμα απλοϊκό σεναριακό εύρημα που καταναλώνεται προκειμένου να τονιστούν η ξενοφοβία και η υστεροβουλία που κυριαρχούν στο μικρόκοσμο της Πολύ Ξένης (όπως μας υποδεικνύουν λίγο χοντροκομμένα οι τίτλοι της αρχής).

Ο αφηγηματικός ρυθμός, βοηθούμενος από το στρωτό μοντάζ της σκηνοθέτιδας/σεναριογράφου, υποστηρίζει την περιγραφική σκηνοθετική προσέγγιση, η φωτογραφία του Κλαούντιο Μπολιβάρ («11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου», «Με Χωρίς Γυναίκες», «Success Story») τονίζει ατμοσφαιρικά την κλειστοφοβική­ αίσθηση, δέσμια του «ξύλινου» και άτολμου σεναρίου της όμως η ταινία παραμένει μέχρι τέλους τυλιγμένη σε μια παλιομοδίτικη, ξεθυμασμένων αρωμάτων αύρα.

Ελλάδα. 2017. Διάρκεια: 100΄. Διανομή: ROSEBUD.21/ SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Πολυξένη

2,5
  • Δραματική
  • 2017
  • Διάρκεια: 100 '
  • Δώρα Μασκλαβάνου

Το 1957 ένα ζευγάρι ευκατάστατων Κωνσταντινουπολιτών υιοθετεί ένα μικρό κορίτσι, το οποίο χρόνια αργότερα θα τους κληρονομήσει και θα προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα σε ένα εχθρικό και προκατειλημμένο περιβάλλον.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.