Ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης μας μιλά από το Φεστιβάλ της Βενετίας για τη νέα του μικρού μήκους με τίτλο «8η Ήπειρος» που έκανε πρεμιέρα στο Λίντο, τη συμμετοχή του στην επιτροπή του τμήματος «Lion of the Future» και τα μελλοντικά του σχέδια.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις σε κριτική επιτροπή φεστιβάλ; Πώς αισθάνεται ένας σκηνοθέτης που θα πρέπει να κρίνει τις δουλειές των συναδέλφων του και δη πρωτοεμφανιζόμενων;
'Εχω συμμετάσχει ξανά σε επιτροπές μικρού μήκους, αλλά είναι πρώτη φορά που συμμετέχω σε μεγάλου μήκους. Δεν αισθάνομαι ότι κρίνω ταινίες αλλά ότι προσπαθώ να βρω και να υποστηρίξω την πιο τολμηρή και ξεχωριστή ταινία, αυτή που μαζί με όποιες ελλείψεις και ελλατώματα έχει δεν αυτολογοκρίνεται αλλά με θράσος προτείνει έναν νέο τρόπο θέασης του κόσμου μας.
Τι είναι η «8η Ήπειρος», η τρίτη μικρού μήκους ταινία σου που κάνει πρεμιέρα στην Βενετία; Μεταναστευτικό δράμα; Μια υπερρεαλιστική ματιά πάνω σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 21ου αιώνα; Ή κάτι άλλο;
Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτό το νεκροταφείο σωσιβίων που κινηματογραφήσαμε αντικατοπρίζει με τον πιο άμεσο οπτικό τρόπο την δραματική διαδρομή των προσφύγων προς την Ευρώπη. Αλλά με μια δεύτερη ματιά, αυτές οι εικόνες τρυπώνουν βαθιά μέσα μας και απομακρύνονται από τα εφήμερα νέα της επικαιρότητας. Προσωπικά έκανα αυτή την ταινία γιατί ένιωθα την επείγουσα ανάγκη να καταγράψω αυτό το μέρος που με στοίχειωσε. Ώστε να το ξορκίσω και μετά να σωπάσω.
Όλες οι ταινίες σου έχουν κάνει πρεμιέρα στη Βενετία. Πως προέκυψε αυτή η στενή σχέση με το φεστιβάλ και την πόλη; Δώσε μας μερικά στοιχεία για τη φεστιβαλική ζωή στη Βενετία. Υπάρχουν στέκια, πάρτι, αναπάντεχες συναντήσεις;
Η Βενετία για μένα είναι ένας αλλόκοτος προορισμός. Εϊναι η πρώτη φορά που είδα ταινία μου στην μεγάλη οθόνη. Είναι ίλιγγοι στο κεφάλι μου που δεν με αφήνουν να ισσοροπήσω για δυο μήνες μετά. Είναι ρυθμικά χτυπήματα πόδιών από τους θεατές, δάκρυα χαράς, ωμά σάντουιτς σε πλαστικές καρέκλες, οι πρώτες γνωριμίες στα βρώμικα κανάλια. Είναι περπατήματα στην αμμουδιά, τσακωμούς με Ιταλούς σεκιούριτι, το πάρτι αποφοίτησης ενός σχολείου σε ένα παραθαλάσσιο μπαρ, είναι η παραγωγός σου να σου ζεσταίνει το χέρι στη προβολή, μικρόπαράγοντες να σε γυροφέρνουν κουρασμένοι, να πίνεις φτηνή σαμπάνια πριν το Q & A για να μην τρέμεις σαν χαζός στην παρουσίαση, είναι το σινεμά, το ψέμα, η παραμυθένια μεθυστική χαρά και σκοτεινές στιγμές φυγόκεντρης μανίας, κάτι λωρίδες κόκκινα χαλιά, το τρεμάμενο δακρυσμένο βλέμμα εκείνου του κοριτσιού μετά την προβολή, είναι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Τι ετοιμάζεις;
Μια νέα μικρού με τίτλο «East to West» και μια μεγάλου μήκους με τίτλο «Binaural». Και άλλα τόσα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν παρά εμένα και ίσως και όχι τόσο και ίσως όχι τώρα.
Δείτε το νέο κλιπ από την «8η Ήπειρο»:
Δείτε την αφίσα της ταινίας:
