Νερούδα

4,5

Ποιητική και σε πολλά σημεία μυθοπλαστική βιογραφία, η οποία αποδίδει με πρωτότυπο τρόπο το πνεύμα του σπουδαίου λογοτέχνη, ενώ στοχάζεται πολυδιάστατα πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία και την αληθινή ζωή.

Νερούδα

Ποιητική και σε πολλά σημεία μυθοπλαστική βιογραφία, η οποία αποδίδει με πρωτότυπο τρόπο το πνεύμα του σπουδαίου λογοτέχνη, ενώ στοχάζεται πολυδιάστατα πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία και την αληθινή ζωή.

Νερούδα - εικόνα 1

Ο 41χρονος Πάμπλο Λαραΐν της «τριλογίας του Πινοσέτ» («Tony Manero», «Post Mortem», «No») και της «Μυστικής Λέσχης» έγινε γνωστός μέσα από μια σειρά ταινιών που, εμπνευσμένες από αληθινά γεγονότα, διαπλέκουν με δημιουργικό τρόπο την Ιστορία και τους ήρωές της, πραγματικούς ή μυθοπλαστικούς χαρακτήρες οι οποίοι κάποια στιγμή βρίσκονται παγιδευμένοι στα γρανάζια της. Πριν από το αγγλόφωνο σκηνοθετικό ντεμπούτο του με την «Jackie», η οποία προβλήθηκε πρώτη στη χώρα μας, επιχειρεί να σκιτσάρει το κινηματογραφικό πορτρέτο του σπουδαιότερου λογοτέχνη της πατρίδας του, του νομπελίστα Πάμπλο Νερούδα. Όπως και στην «Jackie», κι εδώ η προσέγγισή του κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκή και περιγραφική είναι, χωρίς όμως να θυμίζει και σε κάτι την αντισυμβατική βιογραφία της χήρας Κένεντι.

Οι δύο ταινίες μοιράζονται στο βάθος την προσπάθεια ενός ιστορικά σημαντικού προσώπου να επιβληθεί στην πραγματικότητα μέσω μιας εικόνας, ενός προσωπείου κι ενός ρόλου, την οποία προσπαθεί να χειριστεί, να σκηνοθετήσει δηλαδή το ίδιο. Αλλά στην επιφάνεια είναι διαφορετικά, καθώς στην «Jackie» ο Λαραΐν κοιτάζει μετωπικά –στην κυριολεξία– την ηρωίδα του (θυμηθείτε τα πλάνα της συνέντευξης) κινούμενος από έξω προς τα μέσα, ενώ στον «Νερούδα» υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση (διαρκείς κινήσεις της κάμερας, χρώματα εποχής, ατμόσφαιρα παλιάς ταινίας), ξεκινώντας από το μυαλό του πρωταγωνιστή, τη φαντασία του καλύτερα, και προχωρώντας προς την ιστορική πραγματικότητα.

Αυτή έχει να κάνει με το 1948, τότε που η αμερικανόφιλη κυβέρνηση του προέδρου Γκαμπριέλ Γκονζάλες Βιδέλα έθεσε εκτός νόμου το χιλιανό κομουνιστικό κόμμα και ανέθεσε στον φιλόδοξο αστυνομικό Όσκαρ Περουσονό να συλλάβει τον γερουσιαστή και ήδη διάσημο ποιητή Πάμπλο Νερούδα. Ο Περουσονό είναι ο αφηγητής της ταινίας αλλά κι ένας νερουδιανός ήρωας, μέσα από τις σκέψεις του οποίου ο Λαραΐν προσεγγίζει τον σκηνοθέτη όλης αυτής της δραματικής καταδίωξης, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Νερούδα.

Νερούδα - εικόνα 2

Αν προχωρήσουμε βαθύτερα, θα προδώσουμε κρίσιμα στοιχεία της πλοκής, γι’ αυτό ας περιοριστούμε στο να επισημάνουμε τον πρωτότυπο τρόπο με τον οποίο το πανέξυπνο αυτό σενάριο του Γκιγέρμο Καλντερόν («Μυστική Λέσχη») βάζει τον Νερούδα να βιογραφεί τον εαυτό του. Τη στιγμή που ο ποιητής/πολιτικός χτίζει το μύθο του, επισημαίνει από μόνος του το μεγαλείο και τις αντιφάσεις του, ενώ ο Λαραΐν περνάει από το ψυχολογικό δράμα στην πικρή σάτιρα και από εκεί στο αστυνομικό θρίλερ, υπενθυμίζοντάς μας διαρκώς την «κατασκευή» της όλης ιστορίας, η οποία ξεκινά ως μυθοπλασία μα καταλήγει ως ιστορική πραγματικότητα. Μπορεί λοιπόν η τέχνη να αλλάξει την αληθινή ζωή; Ο Λαραΐν και ο «Νερούδα» του όχι μόνον απαντούν θετικά, αλλά μας δείχνουν και τον τρόπο.

Χιλή, Γαλλία, Αργεντινή. 2016. Διάρκεια: 107΄. Διανομή: STRADA FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Νερούδα

Neruda
4,5
  • Δραματική
  • 2016
  • Διάρκεια: 107 '
  • Πάμπλο Λαραΐν

Το 1948 η χιλιανή κυβέρνηση θέτει το κομουνιστικό κόμμα της χώρας εκτός νόμου και ο αστυνομικός Όσκαρ Περουσονό αναλαμβάνει να συλλάβει τον γερουσιαστή και διάσημο ποιητή Πάμπλο Νερούδα. Εκείνος όμως σχεδιάζει να διαφύγει από τη χώρα για την Αργεντινή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.

Ξύπνα

Θρίλερ τρόμου στημένο πάνω σε μια απλοϊκή συνθήκη κλειστοφοβικής καταδίωξης, η οποία έχει το (τυποποιημένο) σασπένς της, καμιά όμως αίσθηση στοιχειώδους ρεαλισμού ή ελάχιστης πρωτοτυπίας.

Εν Εσόπτρω - Ο Παπα-Σταμάτης και ο Σταμάτης

Απλή και "καθαρή", τηλεοπτικής κοπής καταγραφή των πολύ ενδιαφερόντων ιδεών ενός ταπεινού διανοούμενου πάνω στην ιστορία της εικόνας και την πολλαπλή έννοια της αναπαράστασης.