Το Κοινόβιο

2,5

Εν μέρει αυτοβιογραφική, ειλικρινής, νοσταλγική, αλλά όχι εξίσου τολμηρή και δραματικά ενδιαφέρουσα αναπαράσταση μιας εποχής υποσχέσεων, ονείρων και απογοητεύσεων.

Το Κοινόβιο

Στη Δανία της δεκαετίας του ’70 ένας καθηγητής πανεπιστημίου, παντρεμένος με μια παρουσιάστρια ειδήσεων με την οποία έχει μια έφηβη κόρη, κληρονομεί το πατρικό του. Έπειτα από παρότρυνση της γυναίκας του θα το μετατρέψει σε ένα δημοκρατικών αρχών και απελευθερωμένων ηθών κοινόβιο με ανεξέλεγκτες συνέπειες. Εν μέρει αυτοβιογραφική, ειλικρινής, νοσταλγική, αλλά όχι εξίσου τολμηρή και δραματικά ενδιαφέρουσα αναπαράσταση μιας εποχής υποσχέσεων, ονείρων και απογοητεύσεων.

Το Κοινόβιο - εικόνα 1

«Οικογενειακή Γιορτή», «Το Κυνήγι» αλλά και «Όλα για την Αγάπη», «Submarino»... Θαρραλέος μα άνισος σκηνοθέτης, ο συνδημιουργός του Δόγματος ’95 Τόμας Βίντερμπεργκ αφήνει πίσω του το αγγλόφωνο ριμέικ του «Μακριά Από το Αγριεμένο Πλήθος» κι επιστρέφει στα πάτρια κινηματογραφικά εδάφη. Επιλέγει ένα ιδιαίτερα οικείο θέμα, μάλιστα, αφού το κινηματογραφικό «Κοινόβιό» του δια­σκευάζει ελεύθερα ένα δικό του θεατρικό έργο, εμπνευσμένο από τις «περιπέτειες» των γονιών του κατά τη διάρκεια της αντικομφορμιστικής δεκαετίας του ’70.

Τα ερωτήματα που θέτει ο Βίντερμπεργκ πάνω στην ικανότητά μας να διαχειριστούμε την ελευθερία καλείται να απαντήσει μια υποδειγματική, τακτοποιημένη οικογένεια, αποτελούμενη από τον καθηγητή πανεπιστημίου Έρικ, την παρουσιάστρια ειδήσεων Άννα (βραβείο ερμηνείας στο Βερολίνο για τη δυναμική Τρίνε Ντίρχολμ) και την έφηβη κόρη τους Φρέγια. Όταν ο πρώτος κληρονομεί το μεγάλων δια­στάσεων πατρικό του, η γυναίκα του έχει μια παράτολμα πρωτότυπη ιδέα που μπορεί να ξεκολλήσει όλους από την ανιαρή οικογενειακή ρουτίνα. Να το μετατρέψουν σε ένα δημοκρατικών αρχών κοινόβιο, κάτι που αφενός θα τους βοηθήσει οικονομικά και αφετέρου θα τους προσφέρει μια σειρά από νέα, ενδιαφέροντα ερεθίσματα.

Το Κοινόβιο - εικόνα 2

Σε μια εποχή επαναστατικών ιδεών και απελευθερωμένων ηθών, η έντονη πρόκληση να δοκιμάσει κάποιος τα όριά του βάζει τον Έρικ και την Άννα σε ένα παιχνίδι γεμάτο πικάντικους πειρασμούς, ηθικά διλήμματα και ιδεολογικά προβλήματα. Αυτό που όμως ξεκινά ως μια αθώα περιπέτεια καταλήγει σε μια σκληρή αναμέτρηση με την καθημερινότητα ως κοινωνική συνθήκη, η οποία βορειοευρωπαϊκή ή μη, ελάχιστα ή απόλυτα ελευθεριάζουσα, παραμένει αταβιστικά συντηρητική, δεμένη με πολιτισμικά ταμπού και προσωπικές ανασφάλειες.

Αυτόπτης μάρτυς αυτής της διαδρομής, ο κινηματογραφιστής Βίντερμπεργκ μοιάζει εδώ περισσότερο με αποστασιοποιημένο παρατηρητή παρά με ενεργό συμμετέχοντα. Ειλικρινής και νοσταλγική, η ματιά του σε μια επιφανειακά πολιτισμένη μα εσωτερικά ταραγμένη και ανισόρροπη πραγματικότητα δεν γίνεται ποτέ διάπυρη, επώδυνη, σπαρακτική. Παραμένει μέχρι τέλους συμπονετική, αλλά παράδοξα άτολμη, αφοσιωμένη στην πιστή αναπαράσταση και όχι στην ανάδειξη της σκοτεινής ψυχής ­μιας εποχής υποσχέσεων, ονείρων και απογοητεύσεων.

Δανία, Σουηδία. 2016. Διάρκεια: 111΄. Διανομή: SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Το Κοινόβιο

Kollektivet
2,5
  • Δραματική
  • 2016
  • Διάρκεια: 111 '
  • Τόμας Βίντερμπεργκ

Στη Δανία της δεκαετίας του ’70 ένας καθηγητής πανεπιστημίου, παντρεμένος με μια παρουσιάστρια ειδήσεων με την οποία έχει μια έφηβη κόρη, κληρονομεί το πατρικό του. Έπειτα από παρότρυνση της γυναίκας του θα το μετατρέψει σε ένα δημοκρατικών αρχών και απελευθερωμένων ηθών κοινόβιο με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.

Ξύπνα

Θρίλερ τρόμου στημένο πάνω σε μια απλοϊκή συνθήκη κλειστοφοβικής καταδίωξης, η οποία έχει το (τυποποιημένο) σασπένς της, καμιά όμως αίσθηση στοιχειώδους ρεαλισμού ή ελάχιστης πρωτοτυπίας.