Ο Ισλανδός σκηνοθέτης του «Καρδιά Βουνό», που κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 10/11, μιλά για τον ιδιαίτερο πρωταγωνιστή του, τις δυσκολίες που εμπεριέχουν οι ανθρώπινες σχέσεις και το σινεμά της χώρας του.
Πώς θα περιέγραφες τον πρωταγωνιστή σου Φούσι; Περιθωριακό, κοινωνικά απόκληρο, μαμάκια;
Δεν είναι μια συνειδητή απόφαση να έχω ως ήρωες στις ταινίες μου «περιθωριακούς» ανθρώπους. Απλά με ενδιαφέρει να δημιουργώ τους καλύτερους δυνατούς χαρακτήρες, και αυτοί που είναι λίγο παράξενοι, αυτοί που αισθάνονται λίγο άβολα είναι αυτοί τελικά που δημιουργούν ενδιαφέρουσες καταστάσεις παρά εκείνοι που ακολουθούν τη νόρμα. Εκεί εστιάζω: στο χαρακτήρα και στις καταστάσεις. Αλλά ο όρος «περιθωριακός» δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου, τον ανακάλυψαν μάλλον οι δημοσιογράφοι.
Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος την ταινία σου σαν μια εναλλακτική ρομαντική ιστορία. Αλλά η σχέση του Φούσι με την Σιεφν έχει διαφορετικά επίπεδα και ασυνήθιστη τροπή...
Μόλις βάλεις το στοιχείο «αγόρι γνωρίζει κορίτσι» σε μια ταινία, η ιστορία συνήθως μπαίνει στον αυτόματο πιλότο. Γίνεται προβλέψιμη και επίτηδες προσπάθησα να κάνω μια ανατροπή σε αυτό το κλισέ. Επίσης, ένιωσα πως ο Φούσι, ο κεντρικός χαρακτήρας χρειαζόταν ένα διαφορετικό είδος ολοκλήρωσης. Ήθελα το τέλος να είναι ταυτόχρονα πολύ μικρό και πολύ μεγάλο. Συνειδητοποιούμε ότι κάτι που στους περισσότερους από εμάς φαίνεται μια εντελώς συνηθισμένη δράση, για τον Φούσι είναι ένα επαναστατικό βήμα. Πρόκειται για μια ιστορία για έναν άνδρα που κάνει ένα καθοριστικό βήμα για την υπόλοιπη ζωή του. Είναι κάτι με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί πολύς κόσμος, ελπίζω. Επιπλέον, πιστεύω ότι όλοι έχουμε νιώσει ενοχές γιατί κριτικάραμε κάποιον άδικα. Στον χριστιανικό κόσμο υπάρχει ο σπόρος των τύψεων που προκύπτουν από αυτές τις ενοχές. Όταν μοντάραμε την ταινία, έπαιζε ανάποδα για μια στιγμή ο ήχος και το όνομα του πρωταγωνιστή στα ισλανδικά Φούσι, ακούστηκε ως Ιησούς (Jesu), ηχητικά ακούστηκε έτσι και σκέφτηκα να μια ωραία σύμπτωση.
Που βρήκες τον πρωταγωνιστή της ταινίας Γκούναρ Γιόνσον;
Ο Γκούναρ Γιόνσον έπαιζε το δεύτερο ρόλο σε μια τηλεοπτική εκπομπή σάτιρας στην Ισλανδία πριν δεκαπέντε χρόνια. Τότε τον είδα πρώτη φορά και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Αμέσως αισθάνθηκα ότι ήταν τόσο αυθόρμητος και ήθελα να τον δω να παίζει σε ένα δραματικό πρωταγωνιστικό ρόλο. Οπότε το σενάριο γράφτηκε για αυτόν. Είναι η ταινία και δεν θα γινόταν χωρίς αυτόν. Το ταλέντο του είναι τεράστιο και η παρουσία του στην οθόνη μοναδική κατά τη γνώμη μου. Αν και δεν είναι εκπαιδευμένος ως ηθοποιός, είναι απίστευτα επαγγελματίας και ακριβής. Θέλω να είναι σε όλες μου τις ταινίες από εδώ και μπρος.
Υπάρχει κάποιου είδους ισλανδική κινηματογραφική σχολή, η οποία περιλαμβάνει εσένα τον Μπαλτάσαρ Κορμακούρ, τον Γκρίμουρ Χακόναρσον και άλλους ή θεωρείς το σινεμά σας σαν ένα κομμάτι της μεγάλης σκανδιναβικής σχολής;
Δεν ξέρω στα αλήθεια αν μπορεί να το πει κανείς για μια τόσο μικρή χώρα, αν και ταινίες όπως το «Rams» έκαναν μεγάλη επιτυχία. Είμαι πάντως αρκετά μοναχικός οπότε δεν θεωρώ ότι είμαι μέρος κάποιου κινήματος ή κάτι τέτοιο. Η Ισλανδία έχει επηρεαστεί πολύ από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής αλλά ταυτόχρονα είναι και μια χώρα του Βορρά. Η Σκανδιναβία είναι πολύ διαφορετική για μένα. Ο Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ είναι ένας πολύ ταλαντούχος και οξυδερκής σκηνοθέτης και ταυτόχρονα ένας έμπειρος παραγωγός. Ήταν εξαιρετικός συνεργάτης σε όλη τη διάρκεια της παραγωγής και μου έδωσε πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Εκείνος και η παραγωγός Άγκνες Γιόχανσεν ήταν πολύ υποστηρικτικοί και έδειχναν κατανόηση της δικής μου προσέγγισης. Ήταν ωραία εμπειρία να γυρίσω ταινία και πάλι στην Ισλανδία. Είναι ωραίο συναίσθημα να κάνεις μια ταινία με μικρό συνεργείο, όπου όλοι είμαστε φίλοι. Το να γυρίζεις μια ταινία στις ΗΠΑ μερικές φορές μοιάζει με στρατιωτική επιχείρηση. Αυτό μπορεί να είναι καλό στην αδρεναλίνη, αλλά τελικά προτιμώ τα μικρά συνεργεία όπου όλοι μπορούν να είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας. Μου αρέσει να δουλεύω σε άλλες γλώσσες, και να μελετάω πώς μιλούν οι άνθρωποι.
Με κάποιο τρόπο νιώθω πιο ελεύθερος γράφοντας διαλόγους σε άλλες γλώσσες παρά στα Ισλανδικά. Για μένα υπάρχει ένα δέος για τα Ισλανδικά που κάπως με περιορίζει ενώ το να γράφω σε άλλες γλώσσες με απελευθερώνει. Σαν να παίζω ένα μουσικό όργανο. Αλλά όπου και να βρίσκομαι κάθε ταινία είναι μια ευκαιρία μάθησης. Σαν να πηγαίνεις στο πανεπιστήμιο. Θα μου άρεσε να δουλεύω σε πολλά διαφορετικά μέρη.
Τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
Τώρα δουλεύω για το Τμήμα Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου στη Δανία, ως Υπεύθυνος του Προγράμματος Σκηνοθεσίας. Είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, οπότε δεν έχω πολύ χρόνο ούτε για να βλέπω πολλές πρόσφατες ταινίες ούτε καν για το δικό μου γράψιμο. Ωστόσο, έχω πολλές ιδέες για νέα σχέδια και κινηματογραφικά και τηλεοπτικά. Δεν είμαι σίγουρος με ποιο θα ασχοληθώ πρώτα αλλά ανυπομονώ.
Περισσότερες πληροφορίες
Καρδιά Βουνό
Ο Φούζι είναι ένας χοντρός, εσωστρεφής 43άρης που ζει με τη μητέρα του σε μια μοναχική, απόλυτα μονότονη ρουτίνα. Μέχρι που θα γνωρίσει τη δυναμική, ομιλητικότατη Σιόρν.
