Σύμπτωμα

2

Αλληγορικό, όχι όμως εντελώς πειστικό θρίλερ, με έντονες ψυχαναλυτικές αναφορές.

Σύμπτωμα

Αλληγορικό, όχι όμως εντελώς πειστικό θρίλερ, με έντονες ψυχαναλυτικές αναφορές.

Σύμπτωμα - εικόνα 1

Μια σειρά από βουβά, ατμοσφαιρικά πλάνα, βγαλμένα θαρρείς από ταινία του Ντέιβιντ Λιντς ή κάποιο ισπανικό θρίλερ, μας μεταφέρουν σε ένα συννεφιασμένο, χειμωνιάτικο ελληνικό νησί. Εκεί έχει ανεξήγητα εμφανιστεί ένα αλλόκοτο πλάσμα με μαύρο δερμάτινο μπουφάν, όψη μεταλλαγμένου εντόμου και μάτια που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι, με το οποίο όποιος έρχεται σε επαφή χάνει τα λογικά του. Οι κάτοικοι ζητούν τη βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας, που μοιάζει να είναι η μόνη που μπορεί να το αντιμετωπίσει.

Μια ενστικτώδης δύναμη την τραβάει κοντά του, με όλα αυτά περισσότερο να υποδηλώνονται (και να συμπεραίνονται από τον θεατή) παρά να ξεκαθαρίζονται, βουτηγμένα σε ένα ημιφωτισμένο κλίμα μυστηρίου και βαθιάς αλληγορίας. Έτσι κι αλλιώς, από πολύ νωρίς το «Σύμπτωμα» έχει ξεφύγει από το πλαίσιο μιας ρεαλιστικής ιστορίας, ακόμα κι αυτής ενός μεταφυσικού θρίλερ, υιοθετώντας τους κώδικες μιας (υπαρξιακής) παραβολής του φανταστικού σινεμά.

Σύμπτωμα - εικόνα 2

Πιστός σ’ αυτό το ύφος από το «Όνειρο του Σκύλου», τα όρια του οποίου δοκίμασε κατόπιν με το «Μέσα στο Δάσος», ο Άγγελος Φραντζής εστιάζει την κάμερά του για ακόμα μια φορά σε μια νεαρή ηρωίδα, η οποία, αντιμέτωπη με μια οριακή πραγματικότητα, καλείται τελικά να αναμετρηθεί με τον ίδιο της τον εαυτό – τους φόβους, τα πάθη, τις ενοχές του. Με ένα μινιμαλιστικό κινηματογραφικό τρόπο, που όμως καμιά φορά ξεφεύγει προς ένα παρωδιακό χιούμορ ή έναν γκροτέσκο «εξπρεσιονισμό», ο σκηνοθέτης υποβάλλει αυτή την επιθυμητή αίσθηση της εσωτερικής απειλής, πιάνει την ατμόσφαιρα του υπαρξιακού εφιάλτη και δένει μεταξύ τους τις έννοιες του τέρατος, της πίστης, της αμαρτίας και της απαγορευμένης επιθυμίας.

Όταν, σε αντίθεση με την αφηγηματική γραμμή του σκοτεινού παραμυθιού του, προσπαθήσει όλα αυτά να τα εξηγήσει, να θεωρητικολογήσει περί επιστήμης και μύθων, κοινωνικών κανόνων και ενστικτωδών παρορμήσεων, αλλά και να αναλύσει ψυχολογικά την ηρωίδα του, καταλήγει σε μια διάφανη, ξεπλυμένη ψυχαναλυτική παραβολή, που κορυφώνεται αδέξια με ένα προβλέψιμα μπανάλ φινάλε.

Ελλάδα. 2015. Διάρκεια: 98΄.

Περισσότερες πληροφορίες

Σύμπτωμα

2
  • Σινεφίλ
  • 2015
  • Διάρκεια: 87 '
  • Άγγελος Φραντζής

Σε ένα νησί εμφανίζεται μες στο χειμώνα ένα αλλόκοτο πλάσμα, με το οποίο όποιος έρχεται σε επαφή χάνει τα λογικά του. Οι κάτοικοι ζητούν τη βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας, που μοιάζει να είναι η μόνη που μπορεί να το αντιμετωπίσει.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.