45 Χρόνια

3,5

Διπλό βραβείο ερμηνείας στο Βερολίνο για ένα γλυκόπικρο, ειλικρινές και συγκινητικό δράμα χαρακτήρων που ανατέμνει βαθιά όλα όσα, φανερά ή ανομολόγητα, στηρίζουν τη μακροχρόνια συντροφική συμβίωση.

45 Χρόνια

Διπλό βραβείο ερμηνείας στο Βερολίνο για ένα γλυκόπικρο, ειλικρινές και συγκινητικό δράμα χαρακτήρων που ανατέμνει βαθιά όλα όσα, φανερά ή ανομολόγητα, στηρίζουν τη μακροχρόνια συντροφική συμβίωση.

45 Χρόνια - εικόνα 1

Τι θα μπορούσε άραγε να αιφνιδιάσει ένα ζευγάρι που ζει μαζί για σχεδόν μισό αιώνα; Η ερώτηση έχει, φυσικά, να κάνει με τις βεβαιότητες που μας γεμίζει η ζωή στο πέρασμα του χρόνου και οι οποίες, από ένα σημείο και μετά, μοιάζει αδύνατο, ίσως και ανώφελο, να ανατραπούν. Αν όμως αυτές τεθούν απρόσμενα υπό αμφισβήτηση, πώς αντιδράς; Πώς υποδέχεσαι το καινούργιο, αληθινό και ενοχλητικό μαζί και κατά πόσο επαναπαύεσαι στο βολικά γνώριμο και καθησυχαστικό; Ο ποιητής και πεζογράφος Ντέιβιντ Κονσταντάιν θέτει δεξιοτεχνικά τα ανάλογα ερωτήματα στο διήγημά του «In another country», το οποίο μεταφέρει με ιδιαίτερη ευαισθησία στην οθόνη ο Άντριου Χέιγκ.

Σκηνοθέτης δύο χαμηλότονων γκέι δραμάτων (του «Greek Pete» το 2009 και του πολυβραβευμένου «Weekend» το 2011), ο Χέιγκ διατηρεί τη νοσταλγική, σχεδόν ελεγειακή ατμόσφαιρα του λογοτεχνήματος, με μια λιτή σεναριακή δια­σκευή, η οποία αποφεύγει την πάντα καιροφυλακτούσα σε ανάλογες περιπτώσεις απειλή της θεατρικής προσέγγισης. Της εφησυχαστικής παγίδας, δηλαδή, που περιορίζει τη σκηνοθεσία σε καθαρά περιγραφικό ρόλο και αφήνει την πρόζα, τους ηθοποιούς και μερικά κλόουζ απ να βγάλουν τα δραματικά κάστανα από τη φωτιά.

45 Χρόνια - εικόνα 2

Η πρώτη σκηνή, με την Κέιτ να βγάζει το σκύλο βόλτα σε ένα ομιχλώδες εξοχικό τοπίο, μας μεταφέρει μια σχεδόν ονειρική, μα ταυτόχρονα απόλυτα ρεαλιστική αίσθηση. Την ίδια που νιώθουμε όταν μαθαίνουμε, μέσα από ένα γράμμα που φτάνει στους Μέρσερ πέντε μέρες προτού εκείνοι γιορτάσουν την 45η επέτειο του γάμου τους, πως η σορός της εφηβικής αγαπημένης του Τζεφ, η οποία αγνοούνταν για μισό αιώνα ύστερα από ένα ορειβατικό ατύχημα στην Ελβετία, βρέθηκε διατηρημένη μέσα στους πάγους. Έτσι, στην ήρεμη, τακτοποιημένη σχέση του ζευγαριού εισβάλλει αιφνιδιαστικά ένα φάντασμα από το παρελθόν, διαταράσσοντας κάθε εγκατεστημένη βεβαιότητα.

Αργά, μα υποδόρια και βασανιστικά, οι αμφιβολίες της Κέιτ για τα πραγματικά συναισθήματα του Τζεφ απέναντί της γιγαντώνονται, τα ερωτήματα του ίδιου του Τζεφ προς τον εαυτό του όμως μοιά­ζουν εξίσου, αν όχι περισσότερο, οδυνηρά. Κι ενώ οι μέρες μετρούν αντίστροφα και οι προετοιμασίες για τη γιορτή της επετείου κορυφώνονται, ο Χέιγκ πιέζει με επίμονο τακτ τους ήρωές του να αντιμετωπίσουν τα εντελώς αντιφατικά και πλήρως ανομολόγητα συναισθήματά τους, «ξεφλουδίζοντας» σκηνή τη σκηνή (οι περισσότερες αντιδραματικά λιγομίλητες) όλα όσα –φανερά ή μυστικά, τρυφερά ή θεόπικρα, θαρραλέα ή κομφορμιστικά– στηρίζουν κάθε μακροχρόνια συντροφική συμβίωση.

Συμπονετικός, μα ειλικρινής ανατόμος, ο Βρετανός σκηνοθέτης εικονογραφεί με τον πιο γυμνό και καίριο κινηματογραφικό τρόπο αυτήν τη συγκινητική υπαρξιακή οδύσσεια, η οποία απέσπασε πανάξια στο Φεστιβάλ Βερολίνου διπλό βραβείο ερμηνείας για τους αλησμόνητους, συγκλονιστικούς πρωταγωνιστές του.

Μ. Βρετανία. 2015. Διάρκεια: 95΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM, SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

45 Χρόνια

45 Years
3,5
  • Δραματική
  • 2015
  • Διάρκεια: 95 '
  • Άντριου Χέιγκ

Ο Τζεφ και η Κέιτ ετοιμάζονται να γιορτάσουν 45 χρόνια γάμου, όταν ένα γράμμα τους φέρνει νέα από μια ξεχασμένη υπόθεση και βάζει σε δοκιμασία την ήρεμη, τακτοποιημένη σχέση τους.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.