Μπερδέματα στο Broadway

1,5

Αποτυχημένη προσπάθεια σάτιρας του κόσμου του θεάματος και αναβίωσης της σκρούμπολ κωμωδίας του παλιού καλού χολιγουντιανού καιρού.

Μπερδέματα στο Broadway

Μια ηθοποιός αφηγείται σε μια δημοσιογράφο πως από μια σειρά συμπτώσεων έφτασε να γίνει από κολ γκερλ πρωταγωνίστρια στο Μπρόντγουεϊ. Αποτυχημένη προσπάθεια σάτιρας του κόσμου του θεάματος και αναβίωσης της σκρούμπολ κωμωδίας του παλιού καλού χολιγουντιανού καιρού.

Μπερδέματα στο Broadway - εικόνα 1

Εχουν ήδη περάσει 47 χρόνια από τον «13ο Στόχο», το εξαιρετικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, ο οποίος το 1971 επιβεβαίωσε το ταλέντο του με το αριστουργηματικό «The Last Picture Show», ένα σινεφίλ κοινωνικό δράμα που του χάρισε δύο προσωπικές υποψηφιότητες για Όσκαρ. Μετά το τρυφερό «Χάρτινο Φεγγάρι» (1973) η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη («Daisy Miller», «Ο Άνθρωπος Από τη Σιγκαπούρη», «Η Μάσκα», «Texasville»), με αναπόφευκτη κατάληξη μια ρουτινιάρικη εδώ και 20 χρόνια τηλεοπτική καριέρα.

Η επιστροφή του στη μεγάλη οθόνη γίνεται μέσα από μια σκρούμπολ κωμωδία, κινηματογραφικό είδος που ο ίδιος λατρεύει («Nickelodeon», «Illegally Yours», «Noises off…»), έχει όμως καταφέρει να πιάσει σωστά το πνεύμα του μία και μόνη φορά («Μια Τρελή Τρελή Καταδίωξη», 1972). Τα «Μπερδέματα…» φέρνουν τον ντεφορμέ Μπογκντάνοβιτς αντιμέτωπο με ένα εξ αρχής προβληματικό σεναριακό υλικό, υπογεγραμμένο από τον ίδιο και την πρώην σύζυγό του Λουίζ Στράτεν.

Μπερδέματα στο Broadway - εικόνα 2

Η ιδέα του είναι απλή: μια ηθοποιός αφηγείται σε μια δημοσιογράφο πώς από μια σειρά συμπτώσεων έφτασε να γίνει από κολ γκερλ πρωταγωνίστρια στο Μπρόντγουεϊ. Ξεκάθαρα απλός είναι και ο σατιρικός στόχος του, κανείς άλλος από το ματαιόδοξο κι ανισόρροπο κόσμο της –εδώ θεατρικής– show biz. Ο τρόπος με τον οποίο, όμως, τον αποκαλύπτει η ανοδική διαδρομή τής χαρούμενα αφελούς Ίζι είναι γεμάτος φαρσικές συμπτώσεις, προσχηματικές παρεξηγήσεις και κακογραμμένα γραφικούς χαρακτήρες, οι οποίοι τριγυρνούν εν πλήρη υστερία σε ολόκληρο το Μανχάταν, πέφτοντας διαρκώς ο ένας πάνω στον άλλο – τις περισσότερες φορές κυριολεκτικά. Το αφηγηματικό τέμπο είναι γρήγορο, αλλά σε καμία περίπτωση καλοκουρδισμένο, με τη μαγκιόρικα μπρουκλινέζικη προφορά της all British Ίμοτζεν Πουτς να αποτελεί και τη χαριστική βολή.

ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 93΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM, SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Μπερδέματα στο Broadway

She's Funny that Way
1,5
  • Κωμωδία
  • 2014
  • Διάρκεια: 93 '
  • Πίτερ Μπογκντάνοβιτς

Μια ηθοποιός αφηγείται σε μια δημοσιογράφο πώς από μια σειρά συμπτώσεων έφτασε να γίνει από κολ γκερλ πρωταγωνίστρια στο Μπρόντγουεϊ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.