Μια συμμορία μοτοσικλετιστών εμπόρων ναρκωτικών συγκρούεται με την τοπική διεφθαρμένη αστυνομία τη στιγμή που η κόρη του αρχηγού της πέφτει θύμα μιας ερωτικής παρεξήγησης με ανεξέλεγκτες για όλους συνέπειες. Μοντέρνα, αμήχανη και μονοδιάστατη διασκευή του σαιξπηρικού «Κυμβελίνου».
Έχοντας δοκιμάσει να διασκευάσουν Σαίξπηρ με μοντέρνα κινηματογραφική οπτική πριν από 15 χρόνια («Άμλετ 2000»), οι Μάικλ Αλμερέιντα και Ίθαν Χοκ δοκιμάζουν ξανά, διαλέγοντας τώρα ένα από τα «περιθωριακά» και μάλλον δύστροπα έργα του μεγάλου βάρδου, τον «Κυμβελίνο» του 1610. Γραμμένο πριν από το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» και την «Καταιγίδα», αποτελεί ένα από τα τελευταία θεατρικά του κορυφαίου Βρετανού συγγραφέα, που πέθανε το 1616, το οποίο αν κι έχει τη μορφή τραγωδίας θεωρείται πως σχολιάζει «εκ των έσω» και με μάλλον αυτοσαρκαστική διάθεση ολόκληρο το σαιξπηρικό έργο. Επιπλέον, η πλοκή του είναι αφενός χαλαρή και αφετέρου περίπλοκη, στοιχεία τα οποία δυσκολεύουν το συχνό θεατρικό του ανέβασμα, ενώ η τελευταία κινηματογραφική μεταγραφή του χρονολογείται στο μακρινό 1925.
Ο Αλμερέιντα διατηρεί, όπως και στον «Άμλετ» του, σχεδόν αναλλοίωτο το αυθεντικό κείμενο, μεταμορφώνοντας τον βασιλιά Κυμβελίνο σε αρχηγό μιας συμμορίας μοτοσικλετιστών εμπόρων ναρκωτικών, οι οποίοι μπαίνουν σε μια αιματηρή αντιπαράθεση με τη διεφθαρμένη αστυνομία (η σαιξπηρική Ρώμη). Η σχέση της κόρης του Κυμβελίνου Ιμογένη με τον Πόστουμο, έναν σκεϊτμπόρντερ συμμορίτη, θα ξεκινήσει μια σειρά από τραγικές παρεξηγήσεις, οι οποίες θα κορυφωθούν με τις δολοπλοκίες της βασίλισσας και την προσπάθεια του δόλιου Ιάκιμου να αποπλανήσει την ερωτευμένη Ιμογένη.
Με τα θεάματα της ερωτικής πίστης, της ζήλιας και της ηθικής καθαρότητας να κυριαρχούν (όπως στον «Οθέλλο» και το «Χειμωνιάτικο παραμύθι»), δεμένα με τον μόνιμα παρόντα σαιξπηρικό κύκλο αίματος, ο «Κυμβελίνος» αναρωτιέται μάλλον μεγαλόφωνα πάνω στα ανθρώπινα πάθη, τα οποία ο Αλμερέιντα αντιμετωπίζει με μια διπλά ειρωνική, γι’ αυτό και υπερβολική ιλαρότητα. Ποιητικός, βαθυστόχαστος λόγος και γκανγκστερικό ντεκόρ συγκροτούν ένα πρώτο φιλμικό παράδοξο, το οποίο επιτείνεται από το υπόγειο, μα πάντα παρόν χιούμορ, μια μπερδεμένη ιστορία και πολλές τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά συμπτώσεις. Από ένα σημείο και μετά διαχρονικές αλήθειες φαντάζουν σαν παρεΐστικα αστεία και το αντίστροφο, με τον κακομοίρη τον Σαίξπηρ, όχι στα καλύτερά του, χαμένο κάπου στη μετάφραση.
ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 98΄. Διανομή: TANWEER.
Περισσότερες πληροφορίες
Αναρχία
Μια συμμορία μοτοσικλετιστών εμπόρων ναρκωτικών συγκρούεται με την τοπική διεφθαρμένη αστυνομία τη στιγμή που η κόρη του αρχηγού της πέφτει θύμα μιας ερωτικής παρεξήγησης με ανεξέλεγκτες για όλους συνέπειες.
