Δύο αριστοκρατικής καταγωγής πρωτοετείς φοιτητές της Οξφόρδης, εντελώς διαφορετικοί ως χαρακτήρες, «στρατολογούνται» από τα μέλη του Riot Club, μιας διαβόητης για τις χοντρές πλάκες της λέσχης προνομιούχων. Τα αθώα αστεία της παρέας μοιάζουν στην αρχή διασκεδαστικά, μέχρι που το ετήσιο επίσημο δείπνο της λέσχης σε μια εξοχική παμπ βγαίνει κάποια στιγμή εκτός ελέγχου και βάζει τους πάντες μπροστά σε σκληρά ηθικά διλήμματα. Χονδροειδής και διδακτική πολιτικοκοινωνική καταγγελία, βασισμένη σε θεατρικό έργο και αληθινά περιστατικά.
Μη αναγνωρισμένο επίσημα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το The Bullingdon Club είναι μια κλειστή αριστοκρατική λέσχη φοιτητών με παράδοση σχεδόν δύο αιώνων στα ξέφρενα, οργιώδη γεύματα και το… βανδαλισμό εστιατορίων. Ανάμεσα στα κατά καιρούς διάσημα μέλη του συμπεριλαμβάνονται υπουργοί, διανοούμενοι, κάθε λογής opinion leaders, ακόμη και ο νυν πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ντέιβιντ Κάμερον.
Για ευνόητους λόγους μετονομάζεται σε Riot Club στο ομώνυμο θεατρικό της Λόρα Γουέιντ («Breathing corpses»), το οποίο εμπνέεται από τις διαβόητες δραστηριότητές του για να στήσει το σκηνικό μιας πολλαπλής αντιπαράθεσης. των γαλαζοαίματων και των απλών ανθρώπων, των πλουσίων και των φτωχών, των διαχειριστών της εξουσίας και όλων όσοι υπόκεινται σε αυτήν. Φορείς της παραβολής είναι οι Μάιλς και Άλιστερ, δύο αριστοκρατικής καταγωγής πρωτοετείς φοιτητές της Οξφόρδης, εντελώς διαφορετικοί ως χαρακτήρες, που «στρατολογούνται» από τα μέλη του Riot Club, τα οποία από οκτώ γίνονται γρήγορα δέκα.
Οι αθώες πλάκες της παρέας μοιάζουν διασκεδαστικές, μέχρι που το ετήσιο επίσημο δείπνο της λέσχης σε μια εξοχική παμπ βγαίνει κάποια στιγμή εκτός ελέγχου και βάζει τους πάντες μπροστά σε σκληρά ηθικά διλήμματα. Ακολουθώντας τη θεατρική δομή του έργου, το οποίο έχει διασκευάσει σεναριακά η ίδια η συγγραφέας, η Δανή σκηνοθέτις Λόνε Σέρφινγκ («Ιταλικά για Αρχαρίους», «Μια Κάποια Εκπαίδευση») αργεί πολύ να κορυφώσει το χλιαρό δράμα της και να το μετατρέψει σε αγωνιώδες θρίλερ χαρακτήρων.
Η αφήγηση χάνει πολύτιμο χρόνο για να περιγράψει την «κομψή αλητεία» των ματαιόδοξων και σνομπ ηρώων της, καταφεύγει σε σχήματα για να στήσει τη μεταξύ τους αντιπαράθεση (ο καλόκαρδος Μάιλς με τη «λαϊκή» φιλενάδα, ο αδίστακτος Άλιστερ με τις δόλιες μεθόδους) και όταν επιτέλους τα καταφέρνει, ξεπέφτει σε έναν απίστευτα φτηνό διδακτισμό, καταγγέλλοντας τους έχοντες κακούς και το σάπιο πολιτικοκοινωνικό λόμπι τους. Φωναχτά και φάτσα φόρα, ο σοσιαλιστικός (αλά Τόνι Μπλερ) ρεαλισμός της ταινίας ενοχλεί τελικά σχεδόν όσο και η αντιδραστική διαφθορά που τόσο άκομψα καταγγέλλει.
Μ. Βρετανία. 2014. Διάρκεια: 107΄. Διανομή: ODEON.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Λέσχη της Κομψής Αλητείας
Δύο αριστοκρατικής καταγωγής πρωτοετείς φοιτητές της Οξφόρδης, εντελώς διαφορετικοί ως χαρακτήρες, «στρατολογούνται» από τα μέλη του Riot Club, μιας διαβόητης για τις χοντρές πλάκες της λέσχης προνομιούχων. Τα αθώα αστεία της παρέας μοιάζουν στην αρχή διασκεδαστικά, μέχρι που το ετήσιο επίσημο δείπνο της λέσχης σε μια εξοχική παμπ βγαίνει κάποια στιγμή εκτός ελέγχου και βάζει τους πάντες μπροστά σε σκληρά ηθικά διλήμματα.
