"Είμαστε πάτσι": Τα μέλη της "Συντεχνίας του γέλιου" μας συστήνουν τους ήρωές του έργου

Η κωμωδία "Είμαστε Πάτσι" του Volker Ludwig είναι η νέα παράσταση της "Συντεχνίας του Γέλιου" και πραγματεύεται ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά θέματα διαχρονικά: την ισότητα των φύλων και τις έμφυλες διακρίσεις. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την τραγουδιστική κόντρα "Αγόρια-Κορίτσια" που έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς για την παράστασή μας "Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης", το νέο έργο που σκηνοθετεί ο Βασίλης Κουκαλάνι επιχειρεί να κάνει φύλλο και φτερό τα φύλα και τα στερεότυπα που τα ακολουθούν. Οι πρωταγωνιστές της παράστασης μας ξεδιπλώνουν την πινακοθήκη χαρακτήρων. Διαβάστε όσα μας είπαν.

 

Μικές Γλύκας: Μάρκος, ο φανατικός των κόμικ

Στην παράσταση "Είμαστε πάτσι" υποδύομαι τον ρόλο του Μάρκου. Ο Μάρκος είναι μέλος μιας μονογονεϊκής οικογένειας που αποτελείται από την μητέρα του (Βασιλική), την μικρή του αδερφή (Τζίνα) και τον ίδιο. Σε αυτήν την οικογένεια, όλα τα μέλη-συμπεριλαμβανομένου και του Μάρκου – συνυπάρχουν ελεύθερα, συνεργάζονται και λειτουργούν με κατανόηση παρά τις όποιες δυσκολίες εμφανίζονται κατά καιρούς, κυρίως από τον συντηρητικό κοινωνικό περίγυρο που εισβάλλει στην καθημερινότητά τους. Στον Μάρκο αρέσει ο Spiderman, τα κόμικ κι ο Messi. Κυκλοφορεί συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια ή στην τσάντα του. Λατρεύει το ποδόσφαιρο κι έχει ως συμπαίκτρια του την αδερφή του, Τζίνα, που είναι εξίσου φοβερή στο ποδοσφαίρου. Βέβαια, δεν λείπουν οι "επικοί" καυγάδες με την αδερφή του, που όμως πάντα παραμένουν αστείοι και διασκεδαστικοί. Είναι αυθόρμητος, θαρραλέος και σε συνδυασμό με την αθωότητά του γίνεται συχνά αυθάδης - και καλά κάνει - ειδικά όταν προσπαθούν να του επιβληθούν. Κατά την διάρκεια της ιστορίας που διηγούμαστε στην παράσταση, ο Μάρκος συναντιέται με τις στερεοτυπικές ιδέες της πατριαρχικής κοινωνίας που άλλοτε τον μπερδεύουν, άλλοτε τον θυμώνουν κι άλλοτε του δημιουργούν αμηχανία. Μέσα του πάντα παραμένει ένα ζωηρό κι ευφάνταστο παιδί που μπορεί να μεταμορφώνει τα πάντα γύρω του σε παιχνίδι "όπως αυτά που πάντα παίζουμε ίσος προς ίσο".

Βασιλική Διαλυνά: Η μαχήτρια μαμά Βασιλική

Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αυτός της Βασιλικής, μητέρας δύο παιδιών, που μόνη, χωρίς "άντρα" αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της καθημερινότητας και κυρίως με τα κοινωνικά στερεότυπα. Η ίδια και τα δυο παιδιά της, η Τζίνα και ο Μάρκος είναι ανεξάρτητα μέλη μιας δεμένης, σύγχρονης, προοδευτικής οικογένειας. Μοιράζονται και είναι υπεύθυνοι εξίσου για την οργάνωση του νοικοκυριού. Μέχρι τη στιγμή που η μητέρα παίρνει την απόφαση να... "ξαναφτιάξει τη ζωή της" και να παντρευτεί τον Φώτη -με τη σύμφωνη γνωμη των παιδιών. Ο ρόλος του "μπαμπά", αυτού του πολύ "κλασικού αρσενικού" που αναλαμβάνει ο Φώτης, ταράζει τις ισορροπίες και ξεσπάει στο σπίτι μόνο τον θυμό και την επιθετικότητα που έχει εισπράξει ο ίδιος στον χώρο εργασίας του. Τώρα θα πρέπει όλοι μαζί από κοινού να βρουν τη χρυσή τομή που θα τους επιτρέψει να ζήσουν αρμονικά.

Μαριέλα Δούμπου: Τζίνα, η ανεξάρτητη

Η Τζίνα Είναι ένα ανοιχτόμυαλο κορίτσι, δυναμικό και ανεξάρτητο. Επικοινωνεί όλες τις ανησυχίες της και δεν αντέχει την αδικία .Με τον αδελφό της τον Μάρκο είναι αχώριστοι. Αγαπιούνται πολύ και πειράζονται όπως δυο αγαπημένα φιλαράκια. Έχουν γαλουχηθεί με τέτοιο τρόπο από τη μητέρα τους ,που τα φύλα για εκείνα δεν έχουν καμία διαφορά στην αντιμετώπιση τους από την κοινωνία. Γιατί η κοινωνία τους είναι το σπίτι τους. Μοιράζονται τις δουλειές -ακόμα και αν προσπαθούν να τις αποφύγουν καμιά φορά. Της αρέσει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο και είναι όντως καλή σε αυτό. Α! Λατρεύει τον Μέι.

Φώτης Λαζάρου: Ο βιοπαλαιστής Φώτης

Στην παράσταση "Είμαστε Πάτσι" υποδύομαι τον Φώτη. Όχι τον εαυτό μου, τον Φώτη από το "Είμαστε Πάτσι". Ο Φώτης είναι χειριστής βαρέων οχημάτων – συγκεκριμένα χειριστής φαγάνας - και διατηρεί σχέση με την Βασιλική όπου δουλεύουν μαζί στην ίδια εταιρεία. Αποφασίζουν να επισημοποιήσουν την σχέση τους, μόνο που η Βασιλική είναι μητέρα δυο παιδιών οπότε πρέπει να έρθει και κοντά με τα παιδιά. Η αποδοχή των παιδιών κι η είσοδος του μέσα στην οικογένεια δεν είναι εύκολη. Η οικογένεια λειτουργεί ήδη με τους δικούς της κανόνες σε ένα πλαίσιο συνεργασίας και ισότητας, ενώ τα παιδιά είναι ελεύθερα, ζωηρά κι ατίθασα. Ο Φώτης δυσκολεύεται να προσαρμοστεί μέσα στην οικογένεια ενώ παράλληλα οι συνθήκες εργασίας στην δουλειά του έχουν γίνει καταπιεστικές. Το αφεντικό του τον αναγκάζει να δουλεύει συνεχώς χωρίς διάλειμμα και υπό την συνεχή απειλή απόλυσης. Έχοντας να αντιμετωπίσει καθημερινά τις δύσκολες εργασιακές συνθήκες, γυρίζει στο σπίτι και μεταφέρει τις εντάσεις τις δουλειάς στην οικογένεια αντιδρώντας θυμωμένα κι αυταρχικά.

Χριστίνα Μαριανού: Η Μαριάνθη τα βάζει με τα στεροότυπα

Η Μαριάνθη είναι ένα παιδί μεγαλωμένο με συγκεκριμένα στερεότυπα από το οικογενειακό της περιβάλλον. Στις σκέψεις της μπορούμε να διαβάσουμε το πως καθρεφτίζεται η δίκη της "τέλεια οικογένεια", η συμπεριφορά των γονιών της με τους δικούς τους κανόνες στο σπίτι. Αυτοί οι κανόνες την εμποδίζουν να ακολουθήσει την παιδική της ελευθερία (ή ανεμελιά) και την έχουν εγκλωβίσει στα περιορισμένα όριά τους. Η αφορμή για αλλαγή όμως, δεν θα αργήσει να φανεί. Σύμμαχοί της οι φίλοι της, Μάρκος και Τζίνα, καθώς και η κούκλα της Νανά που θα της δείξουν το δρόμο και θα απελευθερώσουν την αθωότητα της, προσπαθώντας να λύσουν το "κουβάρι"της οικογένειας λιγάκι πιο εύκολα".

Αντώνης Χρήστου: Ένας ηθοποιός τέσσερις χαρακτήρες

Στο έργο κάνω τέσσερις ρόλους, τέσσερις χαρακτήρες καθόλου υπερβολικούς, καθόλου παραμυθένιους όπως στα περισσότερα έργα για παιδιά που συνήθως οι έννοιες καλό και κακό είναι μονοδιάστατες. Είναι τέσσερις χαρακτήρες που συναντάμε καθημερινά, ποτισμένοι με στερεότυπα, αγκυλώσεις και βεβαιότητες που κληρονόμησαν και δεν τόλμησαν ποτέ να αμφισβητήσουν.