Υπάρχει μια ασίγαστη ιερότητα στους αρχαίους ελληνικούς μύθους. Τι κι αν είναι παραμύθια; Αυτές οι θαυμαστές, πολύσημες όσο και αμφίσημες ονειροφαντασίες δεν παύουν, τελικά, να μας διδάσκουν ό,τι διδάσκει ο κένταυρος Χείρων στον Ιάσονα: «Όλα ιερά είναι. Το φως, ο ουρανός, η φύση, τα δάχτυλά σας, η καρδιά μας… Ένας θεός κρύβεται πίσω τους». Αντλώντας από το υπέδαφος της Αργοναυτικής εκστρατείας αλλά δίχως να βασίζεται στο λόγο αυτόν καθ’ αυτόν, η παράσταση της Σπυράτου θυμίζει σε μικρούς και μεγάλους πως ένας θεός μπορεί, τελικά, να κρύβεται μέσα μας. Όπως επίσης, ότι ένα θέαμα και ακρόαμα μεγάλης κλίμακας μπορεί, κάποιες φορές, να έχει ουσία.
«Κυνήγησε το όνειρό σου. Αυτό είναι το χρέος του ανθρώπου» ορίζει ο Δίας και σιγά-σιγά το Δωδεκάθεο, η Αργώ, οι ήρωες της αρχαιότητας, οι κένταυροι, οι σειρήνες και οι δράκοι ζωντανεύουν με συναρπαστικό τρόπο, μπλέκοντας στοιχεία της Δύσης και της Ανατολής, από τον Μανόλη Παντελιδάκη σε αυτό το επικό υπερθέαμα που στηρίζεται στην έξοχη απόδοση του μύθου από τον Παρασκευά Καρασούλο και σε έναν 25μελή θίασο ολκής με ακροβάτες, ξυλοπόδαρους, χορευτές, ακόμη και… παρκουρίστες και τους Γιάννη Στάνκογλου ως Ιάσονα, Σαβίνα Γιαννάτου (εναλλάξ με την Μαρίνα Σάττι) ως Μήδεια και τον Ζαχαρία Καρούνη ως Ορφέα.
Σε γενικές γραμμές «φοβάμαι» τα μεγάλα θεάματα για παιδιά. Ίσως επειδή έχω ...κακοπάθει στο παρελθόν. Ίσως επειδή οι καιροί μάς συστήνουν την ταπεινότητα των μέσων και την αποφυγή του περιττού. Ό,τι κι αν ισχύει, δεν σας κρύβω πως έχω πάντα κάπου την υποψία πως τα οικογενειακά υπερθεαμάτα μπορεί κάλλιστα να αποδειχθούν κραυγαλέα εντυπωσιοθηρικά, γεμάτα διακοσμητικά εφέ και illustration διαθέσεις αλλά κενά νοήματος, βαρύγδουπα, ανερμάτιστα και εν τέλει βαρετά. Θεωρώ, όμως, πως η πολυβραβευμένη σκηνοθέτις και χορογράφος Σοφία Σπυράτου γνωρίζει πώς να δημιουργεί σοφά υπερθεάματα, με χιούμορ και γνώση, προσιτά στα παιδιά αλλά καθόλου παιδιάστικα για τους γονείς.
Κάτι τελευταίο και σημαντικό: ο «Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας» δεν είναι απλώς ένα θέαμα μεγάλης εμβέλειας που σέβεται τον εαυτό του (και το κοινό του) αλλά και ένα ακρόαμα μεγάλης κλίμακας, με τη μουσική του Νίκου Κυπουργού να παντρεύει τους αρχαίους ύμνους με τα ηπειρώτικα και τους ζουρνάδες, τα ζωηρά τύμπανα –ακόμη και την τζαζ.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας
Σε μια απαιτητική παραγωγή με μουσικές του Ν. Κυπουργού, ένα ωραίο καστ και τη Σ. Γιαννάτου σε ρόλο-έκπληξη ανεβαίνει η συναρπαστική αρχαία περιπέτεια
