«Κανείς μοναχός του δεν ζει/σ’ αυτή τη δύσκολη ζωή»: τα πιτσιρίκια φεύγουν από το «Θέατρον» τραγουδώντας τα τρυφερά άσματα του Μίμη Πλέσσα κι εγώ έχω μόλις αποκωδικοποιήσει ένα αινιγματικό παιδικό μου ανάγνωσμα. Η στρωτή κι ευσύνοπτη παράσταση της Νανάς Νικολάου περνάει ξεκάθαρα τα μηνύματα του –σχεδόν ψυχεδελικού- αυτού παραμυθιού αυτογνωσίας του 1902 με τις καλές και τις κακές μάγισσες, τις Λιχουδένιες χώρες, τις δηλητηριώδεις παπαρούνες, το ποντικοβασίλειο, το κίτρινο μονοπάτι, τα γυαλιά ψευδαισθήσεων και, βέβαια, τους τρεις συμπρωταγωνιστές της κεντρικής ηρωίδας, της Ντόροθι: το «άμυαλο» Σκιάχτρο, τον «άκαρδο» Λαμαρινόκαρδο και το «δειλό» Λιοντάρι.
Πώς λέμε «road movie» και «μυθιστόρημα δρόμου»; Έτσι και ο «Μάγος του Οζ» του Φρανκ Μπάουμ είναι ένα «on the road παραμύθι», αρχετυπικό και συμβολικό, με την ορφανή Ντόροθι να ενηλικιώνεται «στο δρόμο» για τη Σμαραγδένια πολιτεία. Πώς συντελείται η ενηλικίωση; Αποκτώντας αυτοπεποίθηση και φίλους. Τόσο απλά και τόσο σύνθετα. Χαρισματικός αφηγητής είναι ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης (μακάρι να συμμετείχε με τα εμβόλιμα σχόλιά του ακομη περισσότερο!) κι ένας καλός θίασος με προεξάρχοντες τους Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο (Σκιάχτρο), Αντώνη Καρυστινό (Λαμαρινόκαρδος) και Άγγελο Μπούρα (Λιοντάρι), συντροφεύει την καλλίφωνη και επικοινωνιακή αλλά κάπως μονότονη υποκριτικά Ντόροθι-Νάντια Μπουλέ.Πολύ πετυχημένα, αν και χωρίς ενιαία αισθητική, τα Video art της Genesis Production, τα οποία μας μεταφέρνουν από το αγροτικό Κάνσας μέχρι την sci-fi Σμαραγδένια πολιτεία και εντυπωσιακά δίχως ποτέ να γίνονται καρναβαλικά (όπως είναι ο κίνδυνος όταν έχεις να κάνεις με μάγισσες και ξωτικά) τα κοστούμια της Λαμπρινής Καρδάρα.Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγή που φέρει την παλιά αίγλη του φροντισμένου παιδικού θεάτρου δίχως να αποπειράται ούτε να εντυπωσιάσει ούτε να εκπλήξει.
Ποιό είναι το επιμύθιο; «Έχουμε μέσα μας όλες τις δυνάμεις-αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας κι όχι σε μάγισσες και σκουπόξυλα». Γιατί, όπως αποδεικνύεται, ο περιβόητος Μάγος του Οζ, ο οποίος υπόσχεται πως δίνει στον καθένα ό,τι του λείπει (μυαλό, καρδιά, θάρρος κ.ο.κ.) είναι, τελικά, κάτι μεταξύ φιάσκου και αυταπάτης. Ε, τέτοιες συνειδητοποιήσεις συστήνονται εξίσου σε πεντάχρονα όσο και σε πενηντάχρονα!
Ταυτότητα Παράστασης
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Νανά Νικολάου. Μουσική : Μίμης Πλέσσας. Σκηνικά: Μαιρούλα Τσαγκάρη. Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά. Χορογραφία-Κινησιολογία: Έλενα Γεροδήμου. Φωτισμοί : Αλέξανδρος Προδρόμου. Video art: Genesis Production. Βοηθός χορογράφου: Λυδία Καπουρνιώτη. Οργάνωση παραγωγής - Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαργαρίτα Σολδάτου. Φωτογραφίες πρόβας: Λουκάς Ζιάρας.
Ερμηνεύουν:
Ντόροθυ: Νάντια Μπουλέ. Αφηγητής: Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Λαμαρινόκαρδος: Αντώνης Καρυστινός. Αχυρόμυαλος: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος. Λιοντάρι: Άγγελος Μπούρας. Κακιά Μάγισσα: Πελαγία Αγγελίδου. Καλή Μάγισσα: Αλεξάνδρα Ούστα. Θεία Έμμυ-Λιχουδένια-Ποντικοβασίλισσα: Ειρήνη Γραμματικοπούλου. Λιχουδένιος-Ποντικομέραρχος-Φύλακας: Νικορέστης Χανιωτάκης. Μάγος του Οζ-Θείος Ερίκος-Λιχουδένιος: Γεράσιμος Σκαφίδας.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο μάγος του Οζ
Η αυτογνωσία και η δύναμη της θέλησης είναι το διαχρονικό μήνυμα του έργου, που πλημμυρίζει από τις μουσικές του Μίμη Πλέσσα
