Ηθοποιός μοναδικός και σκηνοθέτης ιδιοσυγκρασιακός, ο Ακύλλας Καραζήσης μας μιλά για το ξεχασμένο αλλά αφάνταστα επίκαιρο έργο «Πίστη, αγάπη, ελπίδα» του Έντεν φον Χόρβατ που ανεβάζει στη Στέγη, κρατώντας έναν από τους πρώτους ρόλους.

Πίστη δεν έχω, δεν είχα κι ούτε θα έχω ποτέ. Εξάλλου η πίστη, κατά τη γνώμη μου, δεν πειράζει να μην υπάρχει – συνήθως αφορά μια έμμονη προσκόλληση σε θρησκείες και ιδεολογίες. Η αγάπη και η ελπίδα είναι δυναμικές έννοιες πολύ ευμετάβλητες. Κάποτε τις έχουμε κι άλλοτε τις χάνουμε. Παίρνουν μορφή ανάλογα με τις σχέσεις μας και τη στιγμή που ζούμε. Όσον αφορά τον Χόρβατ, ο τίτλος του είναι ολοφάνερα ειρωνικός – σαν αστείο. Στο έργο του δεν υπάρχει ούτε πίστη, ούτε αγάπη, ούτε ελπίδα. Υπάρχει μόνο μια γκροτέσκα, εφιαλτική απεικόνιση του όψιμου καπιταλισμού του 1930 – στην ουσία, ενός καπιταλισμού αντίστοιχου με αυτόν που ζούμε σήμερα.

Τα πάντα είναι εφιαλτικά όταν συντελούνται σύμφωνα με σχέσεις κέρδους, ειδικά όταν πρόκειται για εποχές κρίσης, όπου το κέρδος είναι ελάχιστο και, για να το αποκτήσει κανείς, πρέπει να πατήσει πάνω στον άλλο. Οι ήρωες του Χόρβατ είναι αστείοι και τερατόμορφοι, σαν να βγήκαν από τις ζωγραφιές του Τζορτζ Γκρος και του Ότο Ντιξ. Η υπόθεση αφορά μια σειρά ατυχιών που συμβαίνουν σε μια άνεργη νέα που σκαρώνει ένα φτωχοδιαβολικό ντιλ: Προσπαθεί να πουλήσει εκ των προτέρων το πτώμα της, βάζοντας το σώμα της ενέχυρο στο κρατικό ανατομείο και εισπράττοντας προκαταβολικά την αμοιβή. Και ίσως ακουστώ σαν κακομαθημένος μεσοαστός, αλλά, με τόσες δόσεις που έχω να καταβάλω, μπορεί να μην απέχω πολύ από την κατάστασή της!»

Το «Πίστη, ελπίδα, αγάπη» ανεβαίνει στη Στέγη (19-30/12). Παίζουν επίσης οι Γ. Γλάστρας, Ευ. Καρακατσάνη, Σ. Κόκκαλη, Άρ. Μπαλής, Μ. Σκουλά, Γ. Τσεμπερλίδης και Ρ. Τσιλιγκαρίδου.