Δεν είναι και πολλά, είναι αλήθεια, τα video games που διεκδικούν τον χαρακτηρισμό "μια κατηγορία από μόνα τους", αλλά... αυτόν ακριβώς δικαιούται εκ των πραγμάτων η σειρά των τίτλων δράσης με αεροπλάνα Ace Combat της Bandai/Namco: αυτός ο ιδιαίτερος συνδυασμός εύκολου, κατανοητού αλλά παραδόξως πιστευτού χειρισμού με τον κορυφαίο οπτικοακουστικό τομέα και την κινηματογραφική "σκηνοθεσία" δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, ειδικά σε συστήματα οικιακής ψυχαγωγίας όπως τα PlayStation και τα Xbox. Οι τίτλοι εξομοίωσης με μαχητικά αεροπλάνα σε PC είναι περισσότερο "ρεαλιστικοί" αλλά γι' αυτό κατά πολύ δυσκολότεροι στον χειρισμό και όχι ακριβώς... ψυχαγωγικοί για όλους. Το νέο Ace Combat, ωστόσο, απευθύνεται στους κατόχους όλων των παραπάνω συστημάτων. Γιατί; Γιατί προσφέρει απλόχερα αυτό που κάθε ένας από τους παραπάνω gamers θέλει να γευτεί: τις συγκινήσεις και την αδρεναλίνη του... Top Gun, αλλά μπροστά στην δική του οθόνη!

Τα Ace Combat είχαν... "μείνει στο πατάρι" ως σειρά από την Bandai/Namco για μία πενταετία - και το προηγούμενο, το AC Infinity στο PS3, δεν ήταν ακριβώς το καλύτερο της σειράς. Είχε λοιπόν νόημα η εταιρεία με το καινούργιο, που φέρει τον τίτλο Skies Unknown, να κάνει ακριβώς ό,τι έκανε και με το SoulCalibur τον χειμώνα: να κρατήσει τα καλύτερα στοιχεία των καλύτερων μελών της σειράς, να δώσει έμφαση σε αυτά χωρίς να προσθέσει ο,τιδήποτε περιττό και να φροντίσει ώστε η όλη παραγωγή να είναι τεχνικά κορυφαία και πληρέστατη από πλευράς περιεχομένου. Αυτό ακριβώς έγινε και το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο όλα όσα ελπίζαμε, όχι μόνο όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει το πιστό κοινό των Ace Combat αλλά - επιτέλους - το είδος της παραγωγής που μπορεί να διευρύνει το κοινό αυτό σε παίκτες που μέχρι χθες δεν έτρεφαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι' αυτό το στυλ παιχνιδιού.

To σεναριακό τμήμα των Ace Combat χαρακτηριζόταν πάντοτε από την αξιολάτρευτη... ιαπωνική αφέλεια και το νέο δεν εξαιρείται: ως υπόβαθρο η σειρά αξιοποιεί εκ νέου την σύγκρουση ανάμεσα στα φανταστικά κράτη-υπερδυνάμεις Osean Federation και Kingdom of Erusea, αναθέτοντας στον παίκτη τον ρόλο ενός πιλότου της πρώτης. Οι αποστολές συνδέονται μεταξύ τους τόσο με τις δικές τους σεκάνς, όσο και παράλληλες άλλες που σκιαγραφούν τον πόλεμο συνολικά - αποδίδοντας ενίοτε τα όσα συμβαίνουν, τα κίνητρα των βασικών χαρακτήρων και το όλο πλαίσιο με τρόπο κάπως... μελό, μεν, αλλά αρκούντως ατμοσφαιρικό. Υπάρχουν ορισμένες ανατροπές κι εκπλήξεις στην εξέλιξη της υπόθεσης - όχι επιπέδου... Oscar αλλά ενδιαφέρουσες - και, για παραγωγή με έμφαση στην δράση, δεν έχουμε παράπονο: το Ace Combat 7 φροντίζει σεναριακά να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές.

Ο τίτλος δεν ξεκινά με... εκρηκτικό τρόπο ακριβώς, καθώς και οι εισαγωγικές σεκάνς και οι πρώτες αποστολές είναι κάπως τετριμμένες, προβλέψιμες. Πολύ γρήγορα όμως το νέο Ace Combat αρχίζει να γίνεται περισσότερο αντισυμβατικό και δύσκολο, φέρνοντας στο προσκήνιο όχι μόνο δυσκολότερους αντιπάλους - αργότερα και μερικούς απίθανα καλούς πιλότους σε ρόλο... boss από shoot' em up σχεδόν - αλλά και περισσότερο πρωτότυπες συνθήκες μάχης, μερικές εκ των οποίων αληθινά, γνήσια "κινηματογραφικές". Ολόκληρες κατασκευές-φρούρια, σμήνη από drones, ιπτάμενα υπερόπλα και άλλα πολλά περιμένουν τους παίκτες που ίσως νόμιζαν πως το Ace Combat 7 θα περιοριζόταν στις αερομονομαχίες α λα Top Gun, ξεχνώντας πως η Bandai/Namco είναι ιαπωνική εταιρεία, με ό,τι αυτό σημαίνει!

Εννοείται πως οι τελευταίες, οι αερομονομαχίες δηλαδή, υπάρχουν άφθονες - και μάλιστα ακόμη περισσότερο συναρπαστικές απ' ότι τις περιμέναμε. Οι λόγοι είναι δύο: αφενός στο νέο Ace Combat έχει προστεθεί ανασχεδιασμένο ριζικά το στοιχείο των συννέφων, ρεαλιστικών τόσο στην όψη όσο και στην λειτουργία. Αυτά είναι αληθινό στρατηγικό στοιχείο πια στις αναμετρήσεις, καθώς ναι μεν προσφέρουν κάλυψη και ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς, αλλά μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά με διάφορους τρόπους τον έλεγχο των αεροσκαφών. Συν τοις άλλοις πολλές αερομονομαχίες έχoυν επίτηδες τοποθετηθεί σε δύσκολες συνθήκες και περιβάλλοντα, όπως π.χ. μέσα σε φαράγγια, πάνω από πεδία μάχης όπου υπάρχουν και αντιαεροπορικά πυρά κλπ. οπότε εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς πως η αδρεναλίνη αγγίζει... άλλα επίπεδα σε τέτοιες περιπτώσεις!