Επάγγελμα Ρεπόρτερ

5

Ο Αντονιόνι συνδυάζει το προσωπικό ύφος του με εκείνο των αμερικανικών ταινιών περιπλάνησης σε μια καφκική ελεγεία.

Επάγγελμα Ρεπόρτερ κριτική

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μιάμιση δεκαετία μετά την "τριλογία της σιωπής" ("Η Περιπέτεια", "Η Νύχτα", "Η Έκλειψη") ο Μικελάντζελο Αντονιόνι συνεχίζει να στοχάζεται πάνω στο σύγχρονο υπαρξιακό κενό, ανανεώνοντας διαρκώς τη σκηνοθετική προσέγγισή του. Επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ ("Ζαμπρίνσκι Πόιντ") στην Ευρώπη, φέρνει μαζί του τον Τζακ Νίκολσον και σε σεναριακή συνεργασία με τον Μαρκ Πέπλοου ("Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας") υπογράφει ένα ελεγειακό road movie: ο Ντέιβιντ Λοκ είναι ένας Αμερικανοβρετανός δημοσιογράφος που βρίσκεται στο βόρειο Τσαντ προσπαθώντας να έρθει σε επαφή με τους τοπικούς αντάρτες. Αποξενωμένος από την (άπιστη) γυναίκα του, χωρίς ρεπορτάζ στα χέρια του και μετά από μια ολοήμερη περιπέτειά του στη μέση της ερήμου, επιστρέφει στο ξενοδοχείου του, όπου διαπιστώνει πως ο Βρετανός ένοικος του διπλανού δωματίου είναι νεκρός. Οικειοποιείται την ταυτότητά του και ξεκινά ένα ταξίδι προς το άγνωστο (αρχικά στο Μόναχο και κατόπιν στην Βαρκελώνη) και μια νέα ζωή, διαπιστώνοντας στην πορεία πως έχει μπλεχτεί σε μια παράνομη συμφωνία αγοράς όπλων.

Η ιδέα της αναζήτησης ταυτότητας αναπτύσσεται με μοναδικό, βαθιά υπαρξιακό και σχεδόν καφκικό τρόπο σε μια τελετουργική οδύσσεια στα ερημικά, καυτά κάτω από τον ήλιο τοπία της ισπανικής υπαίθρου. Ο Αντονιόνι συνδυάζει το προσωπικό ύφος του με εκείνο των αμερικανικών ταινιών περιπλάνησης, χαρίζοντας στον Τζακ Νίκολσον (ο ίδιος αγόρασε τα δικαιώματα κι επιμελήθηκε την DVD έκδοση της ταινίας) έναν από τους καλύτερους και πιο "εσωτερικούς" ρόλους της φιλμογραφίας του. Η γεωμετρία του κάδρου συνδυάζεται δημιουργικά τόσο με τους κλειστούς όσο και με τους ανοιχτούς, άδειους χώρους, ο ατέλειωτος αυτοκινητόδρομος και η έρημος αποκτούν συμβολικές διαστάσεις, οι διάλογοι είναι ελάχιστοι και είναι αποκλειστικά οι εικόνες εκείνες που δημιουργούν μια "φωτεινά εφιαλτική" ατμόσφαιρα (σε διεύθυνση φωτογραφίας του Λουτσιάνο Τόβολι) που ολοκληρώνεται με το περίφημο "πλάνο των εφτά" (λεπτών). Ένα δεξιοτεχνικό τράβελινγκ με τεχνικές καινοτομίες που συμπυκνώνει τον τελετουργικό αφηγηματικό ρυθμό και τη θρηνητική αίσθηση της ταινίας.

Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία. 1975. Διάρκεια: 126΄. Διανομή: RIVIERA.

Περισσότερες πληροφορίες

Επάγγελμα Ρεπόρτερ

The Passenger / Professione: Reporter
5
  • Σινεφίλ
  • 1975
  • Διάρκεια: 119 '
  • Μικελάντζελο Αντονιόνι

Βρίσκοντας τον ένοικο του διπλανού δωματίου του ξενοδοχείου νεκρό, ένας Βρετανός τηλεοπτικός ρεπόρτερ οικειοποιείται την ταυτότητά του και ξεκινά ένα ταξίδι προς το άγνωστο και μια νέα ζωή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ξεριζωμένοι" στην Ταινιοθήκη: Το ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη φωτίζει τις τραυματικές εμπειρίες παιδιών ανά το κόσμο

Για την ταινία, που περιγράφει επτά ιστορίες ξεριζωμών, θα μιλήσουν οι καθηγήτριες Gonda Van Steen, Αννα Λυδάκη και η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
30/05/2024

Όλες οι ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου στη σωστή σειρά

Με αφορμή την πρεμιέρα των "Ιστοριών Καλοσύνης" ανατρέχουμε στη φιλμογραφία του κορυφαίου εν ενεργεία Έλληνα σκηνοθέτη.

Ιστορίες Καλοσύνης

Ο Λάνθιμος επιστρέφει στον παλιό, απόλυτα weird εαυτό του. Εσωστρεφής και ψυχρά αποστασιοποιημένος, καταφέρνει να περιγράψει ίσως λίγο φλύαρα, αλλά ευρηματικά κι απολαυστικά μια ανησυχητικά παράλογη πραγματικότητα.

Furiosa: A Mad Max Saga

Απολύτως ικανοποιητικό σε επίπεδο ανελέητης δράσης και ακαταμάχητου dieselpunk θεμάτος, λιγότερο χορταστικό όμως ως αφήγηση, το πρίκουελ αποτελεί μια διογκωμένη αν και τίμια προσθήκη σε ένα franchise που παραμένει αξιόπιστο.

Ζωικό Βασίλειο

Βραβευμένη με πέντε Σεζάρ αλληγορία φαντασίας, η οποία ξεκινάει σαν μαύρη κωμωδία και εξελίσσεται σε δραματικό θρίλερ. Κερδίζει το στοίχημα του ρεαλισμού, δυσκολεύεται όμως να χειριστεί ευρηματικά την κορύφωσή της.

Τα Ταρώ του Θανάτου

Εντελώς μπανάλ τρομο-συνταγή, η οποία με την πιο χαλαρή σεναριακή αφορμή βάζει μπροστά μια σειρά σαδιστικών φόνων τινέιτζερ.

Η Κόρη του Μπαμπά

Κωμωδία και δράμα διασταυρώνονται σε μια παιχνιδιάρικη, αλλά υπερβολικά γαλλική (εξυπνακίστικα φλύαρη) ιστορία πολλαπλών ενηλικιώσεων.