Candyman

3

Αρκούντως υποβλητική και εξόχως πυκνή στις οξείες πολιτικές επισημάνσεις της προσθήκη στη μυθολογία του Candyman, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι στιγμές ρυθμικής αδράνειας

Candyman

Για το σινεμά του τρόμου, η κυκλοφορία του «Candyman» (Μπέρναρντ Ρόουζ, 1992) ήταν ένα σπάνιο γεγονός. Ελάχιστες ταινίες του είδους είχαν τολμήσει να ενσωματώσουν με σοβαρότητα στην αφήγησή τους την αφροαμερικανική εμπειρία, πόσο μάλλον από τη μεριά των καταπιεσμένων. Ο χαρακτήρας του τίτλου, ένας πρώην σκλάβος, ο οποίος απέκτησε γάντζο αντί για χέρι όταν λιντσαρίστηκε και προτού δολοφονηθεί άγρια, είναι μια μεταφυσική οντότητα που σωματοποιεί τις πληγές των Αφροαμερικανών και ζει αιώνια απαιτώντας εκδίκηση. Το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσει το μακελειό είναι κάποιος να πει το όνομά του πέντε φορές στον καθρέφτη.

Candyman - εικόνα 1

Αυτήν τη φορά δεν τον επικαλείται μια λευκή γυναίκα αλλά ένας ευκατάστατος Αφροαμερικανός καλλιτέχνης, ο οποίος, γοητευμένος από το μύθο του Candyman, σχεδιάζει μια σειρά έργων, αγνοώντας πως έτσι θα βγει και πάλι ο γάντζος να θερίσει. Ευθύς αμέσως, η σκηνοθέτις Νία ΝταΚόστα, με τη σεναριακή συνδρομή του Τζόρνταν Πιλ («Τρέξε!»), κάνει μια αλλαγή που στρέφει νοηματικά την προσοχή στη ζωτική σημασία της διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης.

Η πολιτισμική άγνοια του καλλιτέχνη τον φέρνει αντιμέτωπο με μια «θεία» τιμωρία που δεν αγγίζει όσους αναγνωρίζουν το θρύλο του Candyman. Επιπροσθέτως, η ΝταΚόστα χρησιμοποιεί έξυπνα στην ταινία τη φράση «πες το όνομά του», σύνθημα σε κάθε διαμαρτυρία κατά τις ρατσιστικής αστυνομικής βίας, για να υπογραμμίσει πως ένα τραγικό γεγονός δεν ξεχνιέται όσο οι κοινότητες φροντίζουν να μένει ζωντανό το όνομα του θύματος.

Candyman - εικόνα 2

Όλα, λοιπόν, τα τακτοποιεί αρκούντως υποβλητικά και εξόχως πυκνά η ταλαντούχα σκηνοθέτις, φέρνοντας την ταινία ακριβώς στο σημείο που πρέπει για να προκαλούνται πειστικές ανατριχίλες αλλά και εύστοχες πολιτικές επισημάνσεις. Μέχρις ότου η αφήγηση κάνει μια παράταιρη στροφή και δώσει προτεραιότητα σε μια δευτερευούσης αξίας υποπλοκή, η οποία απειλεί τη δραματουργική και εννοιολογική συνοχή όλου του φιλμ. Ευτυχώς, όμως, η ΝταΚόστα δε χάνει τον έλεγχο και επαναφέρει την προσοχή εκεί που πρέπει: στην ευθύνη απέναντι στην ιστορία.

Καναδάς, ΗΠΑ. 2021. Διάρκεια: 91΄. Διανομή: TULIP ENT.

Περισσότερες πληροφορίες

Candyman

3
  • Τρόμου
  • 2021
  • Διάρκεια: 91 '
  • Νία ΝταΚόστα

Ένας καλλιτέχνης μετακομίζει σε πολυτελές λοφτ πρώην εργατικής συνοικίας, όπου και ανακαλύπτει τον αστικό μύθο μιας βίαιης οντότητας, η οποία των εμπνέει να παραγάγει μια σειρά από έργα αγνοώντας τα αιματηρά γεγονότα που πρόκειται να προκαλέσουν.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ξεριζωμένοι" στην Ταινιοθήκη: Το ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη φωτίζει τις τραυματικές εμπειρίες παιδιών ανά το κόσμο

Για την ταινία, που περιγράφει επτά ιστορίες ξεριζωμών, θα μιλήσουν οι καθηγήτριες Gonda Van Steen, Αννα Λυδάκη και η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
30/05/2024

Όλες οι ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου στη σωστή σειρά

Με αφορμή την πρεμιέρα των "Ιστοριών Καλοσύνης" ανατρέχουμε στη φιλμογραφία του κορυφαίου εν ενεργεία Έλληνα σκηνοθέτη.

Ιστορίες Καλοσύνης

Ο Λάνθιμος επιστρέφει στον παλιό, απόλυτα weird εαυτό του. Εσωστρεφής και ψυχρά αποστασιοποιημένος, καταφέρνει να περιγράψει ίσως λίγο φλύαρα, αλλά ευρηματικά κι απολαυστικά μια ανησυχητικά παράλογη πραγματικότητα.

Furiosa: A Mad Max Saga

Απολύτως ικανοποιητικό σε επίπεδο ανελέητης δράσης και ακαταμάχητου dieselpunk θεμάτος, λιγότερο χορταστικό όμως ως αφήγηση, το πρίκουελ αποτελεί μια διογκωμένη αν και τίμια προσθήκη σε ένα franchise που παραμένει αξιόπιστο.

Ζωικό Βασίλειο

Βραβευμένη με πέντε Σεζάρ αλληγορία φαντασίας, η οποία ξεκινάει σαν μαύρη κωμωδία και εξελίσσεται σε δραματικό θρίλερ. Κερδίζει το στοίχημα του ρεαλισμού, δυσκολεύεται όμως να χειριστεί ευρηματικά την κορύφωσή της.

Τα Ταρώ του Θανάτου

Εντελώς μπανάλ τρομο-συνταγή, η οποία με την πιο χαλαρή σεναριακή αφορμή βάζει μπροστά μια σειρά σαδιστικών φόνων τινέιτζερ.

Η Κόρη του Μπαμπά

Κωμωδία και δράμα διασταυρώνονται σε μια παιχνιδιάρικη, αλλά υπερβολικά γαλλική (εξυπνακίστικα φλύαρη) ιστορία πολλαπλών ενηλικιώσεων.