Εγώ, ο Κολοκυθάκης

3,5

Υποψήφιο για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα stop motion animation, το οποίο μετατρέπει μια σκοτεινά συγκινητική ιστορία σε μια απολαυστική παραβολή για την πίστη και την αφοσίωση.

Εγώ, ο Κολοκυθάκης

Ο Κολοκυθάκης είναι ένα εννιάχρονο αγόρι που χάνει τη μητέρα του και μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο. Εκεί πρέπει να αγωνιστεί για να βρει τη θέση του σε ένα καινούργιο, παράξενο και συχνά εχθρικό περιβάλλον. Υποψήφιο για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα stop motion animation, το οποίο μετατρέπει μια σκοτεινά συγκινητική ιστορία σε μια απολαυστική παραβολή για την πίστη και την αφοσίωση.

Εγώ, ο Κολοκυθάκης - εικόνα 1

Έπειτα από έξι μικρού μήκους animations, ο Κλοντ Μπαράς προχώρησε πέρυσι στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του μεταφέροντας στην οθόνη το λογοτεχνικό μπεστ σέλερ του Ζιλ Παρί «Autobiographie d’une courgette», το οποίο είχε διασκευαστεί το 2007 σε τηλεταινία από τον Λικ Μπερό, βετεράνο σεναριογράφο του Κλοντ Μιλέρ. Η ιστορία αφορά ένα εννιά­χρονο αγόρι, τον Κολοκυθάκη, ο οποίος μεγαλώνει με την αλκοολική­ κι εντελώς αδιάφορη μητέρα του. Όταν η τελευταία πέσει από τη σκάλα και χάσει τη ζωή της, ο Κολοκυθάκης μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο από τον ευγενικό­ αστυνομικό Ρέιμοντ. Εκεί θα πρέπει να αγωνιστεί για να βρει τη θέση του σε ένα καινούργιο, παράξενο και συχνά εχθρικό περιβάλλον, το οποίο περιλαμβάνει­ ανυπότακτα, επιθετικά αγόρια, παιδιά με κάθε είδους ψυχολογικά προβλήματα αλλά κι ένα δυναμικό, γοητευτικό κορίτσι.

Εγώ, ο Κολοκυθάκης - εικόνα 2

Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, το μυθιστόρημα του Παρί προσπαθεί να αποδώσει ρεαλιστικά την καθημερινότητα του ορφανοτροφείου, κάτι το οποίο η σοφή σεναριακή διασκευή της Σελίν Σιαμά, σκηνοθέτιδας των «Κοριτσιών» (2014), υιοθετεί με ιδιαίτερα κομψό τρόπο. Γνωρίζοντας πως απευθύνεται πρωτίστως σε ανήλικο κοινό, δεν αποφεύγει τις δύσκολες αλήθειες (ο θάνατος της μητέρας, το κακοποιημένο κορίτσι), τις σερβίρει όμως με κινηματογραφικό τακτ, που συγκινεί βαθιά, χωρίς να απογοητεύει ή να τρομάζει. Ο Μπαράς, από την πλευρά του, επιλέγει έντονους φωτισμούς και ζωηρά χρώματα, μια σκηνοθετική επιλογή που δίνει πιο γλυκιά κι αισιόδοξη αίσθηση στις περιπέτειες του Κολοκυθάκη, ο οποίος μαθαίνει να εμπιστεύεται και να διεκδικεί, φτιάχνοντας έτσι μια νέα οικογένεια.

Επιπλέον, οι κούκλες της stop motion τεχνικής, με την οποία έχει γυριστεί η ταινία, έχουν μεγάλο κεφάλι και ακόμη μεγαλύτερα μάτια, πράγμα που βοηθάει τον θεατή να προβάλει ευκολότερα τα δικά του συναισθήματα πάνω στα περιορισμένων εκφράσεων πρόσωπά τους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα γοητευτικό, γλυκόπικρο, θαρραλέο και απολαυστικό animation, που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, ενώ κέρδισε τα βραβεία κοινού και καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Ανεσί. Η ταινία προβάλλεται και μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Ελβετία, Γαλλία. 2016. Διάρκεια: 66΄. Διανομή: SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Εγώ, ο Κολοκυθάκης

Ma Vie de Courgette / My Life as Zucchini
3,5
  • Animation
  • 2016
  • Διάρκεια: 66 '
  • Κλοντ Μπαράς

Ο Κολοκυθάκης είναι ένα εννιάχρονο αγόρι που χάνει τη μητέρα του και μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο. Εκεί πρέπει να αγωνιστεί για να βρει τη θέση του σε ένα καινούργιο, παράξενο και συχνά εχθρικό περιβάλλον.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ξεριζωμένοι" στην Ταινιοθήκη: Το ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη φωτίζει τις τραυματικές εμπειρίες παιδιών ανά το κόσμο

Για την ταινία, που περιγράφει επτά ιστορίες ξεριζωμών, θα μιλήσουν οι καθηγήτριες Gonda Van Steen, Αννα Λυδάκη και η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
30/05/2024

Όλες οι ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου στη σωστή σειρά

Με αφορμή την πρεμιέρα των "Ιστοριών Καλοσύνης" ανατρέχουμε στη φιλμογραφία του κορυφαίου εν ενεργεία Έλληνα σκηνοθέτη.

Ιστορίες Καλοσύνης

Ο Λάνθιμος επιστρέφει στον παλιό, απόλυτα weird εαυτό του. Εσωστρεφής και ψυχρά αποστασιοποιημένος, καταφέρνει να περιγράψει ίσως λίγο φλύαρα, αλλά ευρηματικά κι απολαυστικά μια ανησυχητικά παράλογη πραγματικότητα.

Furiosa: A Mad Max Saga

Απολύτως ικανοποιητικό σε επίπεδο ανελέητης δράσης και ακαταμάχητου dieselpunk θεμάτος, λιγότερο χορταστικό όμως ως αφήγηση, το πρίκουελ αποτελεί μια διογκωμένη αν και τίμια προσθήκη σε ένα franchise που παραμένει αξιόπιστο.

Ζωικό Βασίλειο

Βραβευμένη με πέντε Σεζάρ αλληγορία φαντασίας, η οποία ξεκινάει σαν μαύρη κωμωδία και εξελίσσεται σε δραματικό θρίλερ. Κερδίζει το στοίχημα του ρεαλισμού, δυσκολεύεται όμως να χειριστεί ευρηματικά την κορύφωσή της.

Τα Ταρώ του Θανάτου

Εντελώς μπανάλ τρομο-συνταγή, η οποία με την πιο χαλαρή σεναριακή αφορμή βάζει μπροστά μια σειρά σαδιστικών φόνων τινέιτζερ.

Η Κόρη του Μπαμπά

Κωμωδία και δράμα διασταυρώνονται σε μια παιχνιδιάρικη, αλλά υπερβολικά γαλλική (εξυπνακίστικα φλύαρη) ιστορία πολλαπλών ενηλικιώσεων.