Τα Netflix και Disney Plus απολαμβάνουν ένα είδος... μονοπωλίου στην αγορά των Δικτυακών συνδρομητικών υπηρεσιών ψυχαγωγίας όσον αφορά στις πρεμιέρες πολυαναμενόμενων ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών, ήταν όμως αυτή τη φορά η σειρά του HBO Max με την ειδική παραγωγή "Friends: The Reunion" που έγινε διαθέσιμη πριν από λίγα εικοσιτετράωρα στις ΗΠΑ (σ.σ. στην Ελλάδα προβλήθηκε λίγο αργότερα στην Vodafone TV). Η παραγωγή δίχασε κριτικούς και κοινό (το δεύτερο προφανώς στα social media) αλλά εν τέλει αποδεικνύεται πως πέτυχε τον στόχο του: να προσελκύσει ενδιαφέρον στην ακόμη σχετικά νέα συνδρομητική υπηρεσία της Warner.
Αυτό, τουλάχιστον, δείχνουν οι αριθμοί: η εταιρεία αναλύσεων TVision, που συλλέγει στοιχεία από μεγάλο αριθμό διαδικτυωμένων τηλεοράσεων στις ΗΠΑ, σε έκθεσή της αναφέρει πως την ημέρα πρεμιέρας του (27/5) το "Friends: The Reunion" παρακολούθησε το 29% όλων των νοικοκυριών στις ΗΠΑ που διατηρούν συνδρομή σε Δικτυακή υπηρεσία ψυχαγωγίας. Το ποσοστό είναι πάρα πολύ μεγάλο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η TVision δεν συγκεντρώνει στοιχεία από υπολογιστές, κινητά ή tablet, μόνο από τηλεοράσεις. Αν είχαν προσμετρηθεί και αυτές οι συσκευές σε αυτήν την ανεπίσημη εκτίμηση - η Warner δεν δημοσιοποίησε επίσημα στοιχεία - το πιθανότερο είναι το "Friends: The Reunion" να είχε σημειώσει ακόμη υψηλότερο ποσοστό.
Η μόνη άλλη παραγωγή του HBO Max που κατόρθωσε να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό δεν είναι άλλη από την ταινία Wonder Woman: WW84 κατά την διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας του Δεκεμβρίου, με 32% όλων των νοικοκυριών με πρόσβαση σε Δικτυακή υπηρεσία ψυχαγωγίας στις ΗΠΑ. Και η μόνη άλλη παραγωγή Δικτυακής συνδρομητικής υπηρεσίας που ξεπέρασε το WW84 ήταν το WandaVision του Disney Plus στις 15 Ιανουαρίου με 34% (το οποίο είναι κατά πάσα πιθανότητα και το ρεκόρ πρεμιέρας για αυτές τις υπηρεσίες στις ΗΠΑ μέχρι στιγμής).
Δεν είναι άτοπο, ωστόσο, να υποστηρίξει κανείς πως το " Friends: The Reunion" είναι μία ειδική παραγωγή χωρίς να είναι αληθινά ξεχωριστή: μπορεί να έχει αποσπάσει ποσοστό αποδοχής της τάξης του 78% στο Rotten Tomatoes από το ίδιο το κοινό, αλλά πολλοί κριτικοί το επέκριναν όχι μόνο για την συνολική του ποιότητα, αλλά και για το αν και κατά πόσο είχε οποιοδήποτε νόημα η δημιουργία του εξ αρχής. Είναι ένα περίεργο μίγμα από ζωντανές και μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις, μικρά σκετσάκια και εμφανίσεις διασήμων, απαγγελίες σκηνών, χαλαρής κουβέντας και αναμνήσεων που δεν άρεσε σε όλους. Το σημαντικότερο: δεν προσέθεσε απολύτως τίποτε στην κληρονομιά και την εικόνα μιας τηλεοπτικής σειράς τόσο αγαπημένης όσο το Friends, δίνοντας εν τέλει την εντύπωση μιας παραγωγής που έγινε στο πνεύμα του... "γιατί όχι;" τελικά.
Αξίζει να σημειωθεί, βέβαια, πως το "Friends: The Reunion" υποτίθεται πως θα σηματοδοτούσε την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του HBO Max τον Μάιο του 2020 και την μόνιμη πια επιστροφή όλων των κύκλων του Friends από το Netflix στην νέα συνδρομητική υπηρεσία της Warner. Η πανδημία του COVID-19 κατέστησε αυτό το πλάνο μη πραγματοποιήσιμο τότε, οπότε η ειδική αυτή παραγωγή μετατοπίστηκε στην επέτειο ενός έτους του HBO Max πριν από λίγες μέρες. Αφού την παρακολουθήσει κανείς, ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αντιμετωπίσει ως μία παραγωγή "για τους fans" και όχι για μία κυνική προσπάθεια εξαργύρωσης της νοσταλγίας που τρέφουν εκατομμύρια θεατών στις ΗΠΑ και τον κόσμο για μία από τις πλέον επιτυχημένες σειρές στην ιστορία της σύγχρονης τηλεόρασης.
Το πλέον λυπηρό όλων, ωστόσο: το εγχείρημα πέτυχε. Ο κόσμος, είτε επειδή ακόμη αγαπά την τηλεοπτική σειρά και την παρακολουθεί είτε επειδή - ακόμη κι αν την έχει πια ξεπεράσει - είχε την περιέργεια να δει... προς τί όλος αυτός ο "θόρυβος" γύρω από το "Friends: The Reunion", κάθησε να την παρακολουθήσει. Η νοσταλγία "πουλάει" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Άλλες τηλεοπτικές σειρές κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν κάτι αντίστοιχο, καθώς το Friends συνεχίζει να θεωρείται μοναδική περίπτωση στα χρονικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα το προσπαθήσουν κι άλλες εταιρείες παραγωγής. Απλώς... ευχόμαστε να μην "μπαίνουν ιδέες" στους δημιουργούς του Lost, για παράδειγμα. Δεν μάς ενδιαφέρει να "γυρίσουμε πίσω", όπως πίστευε ο Jack - τόσο μεταφορικά, όσο και απολύτως κυριολεκτικά.
