Είναι κάποιες φορές που η διάθεση σηκώνει διαδρομές εκτός πεπατημένης. Ένα γραφικό χωριό, ένα μυστηριώδες δάσος, ένα αρχαιολογικό ενδιαφέρον εκεί που δεν το περιμένεις. Κάτω από τη μύτη μας, μιαν ανάσα μακριά από αγαπημένες τοποθεσίες της Πελοποννήσου, κρύβονται τέσσερα μυστικά, ιδανικά για τα πρώτα φθινοπωρινά γουικέντ.
Στην Άνω Βλασία με τους καταρράκτες
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως με τα Καλάβρυτα έχετε κλείσει τους λογαριασμούς σας. Έχετε κάνει τα σλάλομ σας στο χιονοδρομικό και τις βόλτες σας στον κεντρικό πεζόδρομο, έχετε επισκεφτεί τα μεγάλα θρησκευτικά αξιοθέατα της περιοχής, έχετε κινηθεί και προς Ζαρούχλα και Πλανητέρο μεριά, και ψάχνετε μια αφορμή για να επιστρέψετε στα ψηλά της Αχαΐας. Ένα γραφικό χωριό, ας πούμε, χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός βουνού, με τα έλατα να φτάνουν μέχρι τις πόρτες των σπιτιών. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Άνω Βλασία, στα 25 περίπου χλμ. από τα Καλάβρυτα, ακολουθώντας την επαρχιακή οδό προς Πάτρα.
Θα άξιζε να φτάσετε μέχρις εδώ και μόνο για την πανοραμική θέα, που συνενώνει τις κοντινές κορυφές του Ερύμανθου με εκείνες του Παναχαϊκού Όρους, το οποίο διακρίνεται ολοκάθαρο στο βάθος. Βαθιές εισπνοές φρέσκου, αναζωογονητικού αέρα, λίγα τζάκια που καπνίζουν (το χωριό είναι από εκείνα που ζωντανεύουν περισσότερο το καλοκαίρι) και ησυχία, η οποία διακόπτεται όσο πλησιάζετε προς τους καταρράκτες του Ταξιάρχη. Πολύ υποβλητικό το σκηνικό στην απόκρημνη αυτή τοποθεσία, με τα πλατάνια, τα τρεχούμενα νερά που συνεχίζουν το ταξίδι τους μέχρι τον Σελινούντα ποταμό και τα παγκάκια σε διάφορα σημεία, όπου θα καθίσετε για να απολαύσετε το θέαμα. Ο σύντομος χωματόδρομος που θα σας φέρει εδώ χρειάζεται προσοχή, ιδίως αν έχει βρέξει.
Δάσος της Φολόης σαν από παραμύθι
Τι θα λέγατε για ένα σαββατοκύριακο αφιερωμένο στα μυστικά ενός δάσους, με πεζοπορίες, ποδηλατάδες και παρεΐστικες καταστάσεις πλάι στο τζάκι; Το δρυόδασος της Φολόης, αυτή η μυθολογική κατοικία των Κενταύρων, που απλώνει την επικράτειά της στις υπώρειες του Ερύμανθου, στα ορεινά της Ηλείας, υπόσχεται ένα τοπίο –αν μη τι άλλο– παραμυθένιο. Πανύψηλοι κορμοί στο χρώμα του ασημιού υψώνονται στον ουρανό, επιτρέποντας σε δεσμίδες φωτός να εισχωρήσουν στην αγκαλιά τους και η ατμόσφαιρα γίνεται μυστηριώδης.
Καθώς το δάσος απλώνεται σε οροπέδιο, το έδαφος είναι ομαλό και ευνοϊκό για κάθε είδους φυσιολατρική δραστηριότητα. Φέρτε λοιπόν άφοβα μαζί το ποδήλατο και –γιατί όχι;– το καλάθι του πικνίκ. Ο συντομότερος δρόμος περνά από το κεφαλοχώρι του Λεβιδίου, και από εκεί προς τα χωριά Λάμπεια, Φολόη και Κούμανι. Το τελευταίο είναι και το κοντινότερο στο δάσος και διαθέτει ταβερνάκι αλλά και παντοπωλείο όπου μπορείτε να κάνετε τις προμήθειές σας για το πικνίκ που λέγαμε. Κάποιες επιλογές για διαμονή, φαγητό και φυσικά βόλτες προσφέρουν επίσης η Λάμπεια και η Φολόη.
Μια Δήμητρα στον Λάδωνα
Στα μονοπάτια της ορεινής Αρκαδίας, τώρα, καλές –δεν λέμε– οι «ντίβες» Βυτίνα, Δημητσάνα και Στεμνίτσα, είναι όμως κάποιες φορές που αποζητούμε περισσότερη ησυχία, ένα γραφικό χωριό, έναν ξενώνα με σπιτική θαλπωρή, άντε κι ένα ποτάμι για βόλτες ή action περιπέτειες. Χαράσσουμε λοιπόν πορεία προς Λάδωνα και τραβάμε χειρόφρενο στη Δήμητρα. Μικρό χωριουδάκι, γραφικότατο, με πέτρινα σπίτια, κόκκινα κεραμίδια, βρύσες και μια φύση-τρέλα γύρω-γύρω. Χτισμένο αμφιθεατρικά, σε μια πλαγιά η οποία ατενίζει το στενό φαράγγι του ποταμού, η Δήμητρα είναι από τα πιο «προικισμένα» χωριά σ’ αυτήν τη γειτονιά. Στα οπωσδήποτε της επίσκεψης το «Στέκι του Μερακλή» στην πλατεία για καγιανά με λουκάνικα και παϊδάκια, ο ανήφορος μέχρι την εκκλησία της Παναγίας αλλά και η διαδρομή που κατεβαίνει στο δίτοξο γεφύρι.
Αν έχουμε όρεξη για αυτοκινητάδες, οδηγούμε μέχρι το εντυπωσιακό φράγμα του Λάδωνα, τη Μονή της Παναγιάς της Κλειβωκάς, χτισμένη στη σχισμή ενός βράχου ανάμεσα σε Δήμητρα και Κοντοβάζαινα, και το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής κοντά στο χωριό Βάχλια. αν, πάλι, μας έχει λείψει η περιπέτεια, πεταγόμαστε μέχρι τις εγκαταστάσεις της Eco Action στη Δάφνη, για ράφτινγκ, κανόε καγιάκ, διασχίσεις με ποδήλατο βουνού, διαδρομές με 4x4 και σαφάρι σε παλιά γεφύρια. Για τη διαμονή μας στη Δήμητρα εμπιστευόμαστε εδώ και χρόνια το «Σπίτι της Θεώνης», τον ζεστό ξενώνα της Κρυσταλλίας Χριστοδουλάρη σε ένα όμορφο αρχοντικό του 1850, χτισμένο από Λαγκαδιανούς τεχνίτες της πέτρας, με υπέροχη θέα στο καταπράσινο φαράγγι.
Λύκαι(ο) είσαι εδώ;
Ένα ακόμα κρυμμένο μυστικό της Αρκαδίας, εύκολα προσεγγίσιμο για όσους κινούνται προς την πλευρά της Καρύταινας και της Μεγαλόπολης, αλλά και προς τη Νέδα και το ναό του Επικουρίου Απόλλωνα στα ορεινά της Ηλείας, είναι το Λύκαιο Όρος. Το μενού εδώ περιλαμβάνει jeeping και πεζοπορίες με θέα στον κάμπο της Μεγαλόπολης, που μπλέκει ιδιότυπα τις φυσικές νότες με τις industrial από τις καμινάδες της ΔΕΗ, αν και ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο αρχαιολογικός χώρος. Ας μην ξεχνάμε πως το Λύκαιο Όρος ήταν το Ιερό Βουνό των Αρχαίων Αρκάδων, όπου γεννήθηκε ο Δίας και ανατράφηκε από τρεις Νύμφες, τη Νέδα, τη Θεισόα και την Αγνώ.
Από το ιερό του Δία, στο ψηλότερο σημείο του βουνού ξεδιπλώνεται ένα οπτικό πανόραμα σχεδόν ολόκληρης της Πελοποννήσου, αλλά και μια αρχαιολογική βόλτα στα αρχαία λείψανα που σώζονται τριγύρω. Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της ευρύτερης περιοχής, που είναι φουλ στις καστανιές και το πράσινο και ζωντανεύει κυρίως από την άνοιξη και μετά, είναι ο Ίσαρης με έναν καστανόλογγο που προσφέρεται για βόλτες.
