© Patroklos Skafidas
Προϊόν "αυτομυθοπλασίας", το "Μια άλλη Θήβα" περιγράφει τις συναντήσεις ενός συγγραφέα (Σ.) με έναν νεαρό (Μαρτίν), που έχει καταδικαστεί για τη δολοφονία του πατέρα του. Σκοπός αυτών των συναντήσεων είναι η συγγραφή ενός θεατρικού έργου με θέμα την πατροκτονία· η αρχική πρόθεση μάλιστα είναι στην παράσταση που ετοιμάζεται να ερμηνεύσει ο Μαρτίν το ρόλο του πατροκτόνου, κάτι που τελικά δεν επιτρέπουν οι αρμόδιοι φορείς. Οι συναντήσεις, όμως, θα συνεχιστούν και ένας ηθοποιός (Φεδερίκο) θα κληθεί να ερμηνεύσει στη θέση του Μαρτίν.
Έτσι, το κείμενο του Μπλάνκο γίνεται –μάλλον επιθυμεί να γίνει– μια πολυεπίπεδη κατασκευή που περιστρέφεται γύρω από δύο πυρήνες: τη σχέση που αναπτύσσει ο Σ. με τον Μαρτίν, και αυτή με τον Φεδερίκο. Οι δύο πόλοι του δίνουν την ευκαιρία να πιάσει πολλά θέματα: χάρη στο μοτίβο της πατροκτονίας, "παίζει" με διακειμενικές αναφορές από τον "Οιδίποδα", τον Ντοστογιέφσκι, τον Φρόιντ, ενώ το μοτίβο της πρόβας τον οδηγεί σε σχόλια για τη διαδικασία της ενσάρκωσης του ρόλου, της μεταγραφής του βιώματος σε τέχνη κ.λπ. Κάπου μέσα σε όλα αυτά, όμως, ο Μπλάνκο δείχνει να ξεχνάει τους ήρωές του και να μετατοπίζεται από το ζητούμενο: το έργο καταλήγει περισσότερο να περιτριγυρίζει, να περιγράφει αυτά τα θέματα, παρά να εμβαθύνει και να χτίζει δράση και χαρακτήρες πάνω τους.
Τα ερωτήματα που θέτει η "Άλλη Θήβα" είναι πολλά και ενδιαφέροντα, όμως, μένουν σε ένα ξέχωρο της θεατρικότητας επίπεδο, σαν ο Μπλάνκο να επιθυμεί περισσότερο να καταθέσει ένα ντοκουμέντο από τη συγγραφική διαδικασία παρά ένα ζωηρό θεατρικό κείμενο. Η σκηνική ατμόσφαιρα αργεί να ζεσταθεί, η πολύ ενδιαφέρουσα σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του Σ. και του Μαρτίν προκύπτει από τα μισά και ύστερα, ενώ και ο νεαρός πατροκτόνος ως χαρακτήρας αργεί να πάρει τη θέση που του αξίζει.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθέτησε το έργο με ζεστασιά και μέτρο, αλλά μια παρέμβαση στον επεξηγηματικό και σε σημεία φλύαρο χαρακτήρα του θα ανέβαζε τους ρυθμούς και τη θερμοκρασία. Του αξίζουν πάντως εύσημα που παρουσιάζει άγνωστα κείμενα στην ελληνική σκηνή, ενώ εύσημα πηγαίνουν και στην επιλογή των ηθοποιών. Ο Θάνος Λέκκας στο ρόλο του συγγραφέα –alter ego του ίδιου του Μπλάνκο– ερμηνεύει έναν άνθρωπο που ξεκινάει αποστασιοποιημένα τις συναντήσεις, σαν παρακινούμενος περισσότερο από επιστημονικό, ίσως και εγωιστικό, ενδιαφέρον, αλλά μετατοπίζεται σταδιακά, όμως η πραγματική αποκάλυψη της παράστασης είναι ο Δημήτρης Καπουράνης, στους ρόλους του Μαρτίν και του Φεδερίκο: για τη διαμόρφωση δύο προσώπων που βρίσκονται σε εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις, για τον τρόπο που "λιώνει" τον έναν μέσα στον άλλο όταν το κείμενο το απαιτεί (μια ωραία συγγραφική ιδέα), για τη ζεστασιά που φέρνει στη σκηνή –κυρίως όταν ερμηνεύει τον Μαρτίν–, αναδεικνύοντας έτσι όλα τα θετικά στοιχεία του έργου.
Περισσότερες πληροφορίες
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους.
