Η αθηνοραματική πλευρά του Φοίβου Δεληβοριά

Είναι Κυριακή και θες να δεις κόσμο. Πού πας;
Στο Κουκάκι. Είναι ωραία. Δεν έχουν πεθάνει ακόμα εκεί. Κάθονται στα σκαλάκια των καφέ και μιλάνε. Τρώνε ωραία φαγητά. Ακούνε ελληνικά ανεξάρτητα. Και το απόγευμα θα πάνε σινεμά.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα;
Μου αρέσει να περπατάω 5-7 το απόγευμα σε μέρη που μοιάζουν εγκαταλελειμμένα. Έχει κάτι τέτοια ωραία στο Νέο Κόσμο, πίσω απ’την Υμηττού και τη Λαγουμιτζή.  Εργατικές πολυκατοικίες, αφημένες σχολές, σκύλοι, λίγοι κάτοικοι και άλλοι περιπατητές με ποιητικό βλέμμα.

Τι αγαπάς περισσότερο στο "Κύτταρο";
Τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί. Ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι, φοβεροί άνθρωποι. Επίσης μου αρέσει ο κόσμος του. Και το στήσιμό του. Μπορείς να κάτσεις, μπορείς και να χορέψεις. Νιώθουμε πως είναι όλοι γύρω μας.

Και φέτος εκεί με τη γνωστή παρέα μουσικών-συνοδοιπόρων. Τι ετοιμάζετε;
Κάτι τελείως άλλο, όπως κάθε χρόνο. Φέτος εμπνευστήκαμε από την Τέιλορ Σουίφτ που έπαιξε κομμάτια από τους δίσκους της χρονολογικά. Επειδή όμως δεν τα λέω καλά τα κομμάτια της, θα πω τα δικά μου.  Χρονολογικά.  Ρετροσπεκτίβα 1989-2024. Πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, θα παίξω και από την "Παρέλαση", τον πρώτο μου δίσκο.

Αν έπρεπε να διαλέξεις μια λέξη/φράση για να συνοψίσεις την ανάμνηση/αίσθηση που έχεις από τη δημιουργία κάθε δίσκου σου, ποια θα ήταν αυτή;

• "Η Παρέλαση" (1989): Πρωτόλειο, μικρομέγαλο, αστεία φωνή, Χατζιδακική μίμηση. Γνήσιες ποιητικές ενοράσεις 16άρη.
• "Η Ζωή Μόνο Έτσι Είν' Ωραία..." (1995): Ξεγνοιασιά, παρέα, Κική. Πρώτες βόλτες με τον παλιό Σκαραβαίο. Παλιό, απρόβλεπτο ραδιόφωνο. Θύμιος και Σωτήρης Παπαδόπουλος. Αθώα συνοικιακά 90ς.
• "Χάλια" (1998): Τα 90ς δείχνουν τα δόντια τους. Σκυλάδικα, πρωινάδικα, χρηματιστήριο κι εμείς στη μέση. Λάιβ στα πανεπιστήμια, αναίδεια και λίγο καλάμι. 25άρης προς 25άρηδες.
• "Ο Καθρέφτης" (2003): Συνειδητοποίηση και πρώτη ωριμότητα. Στρατός, τετράδιο στις σκοπιές, όχι πια ψευδαισθήσεις. Ωραίος δίσκος, πλούσιος στη μοναξιά του.
• "Έξω" (2007): Ωραίες στιγμές, οι φίλοι μου οι ζωγράφοι και οι βιντεολέσχες, το Λουτράκι, η Θεσσαλονίκη. Μέτρια επιλογή τραγουδιών, λίγη βιασύνη. Άχαρη μετάβαση σε κάτι άλλο.
• "Ο Αόρατος Άνθρωπος" (2010): Μεγάλο βήμα προς το ελάχιστο. Επώδυνος έρωτας. Περικλής, Inner Ear, Κατσάνος-Σταματάκης-Ρένα Μόρφη.  Επιτέλους τίποτα να χάσω. Και βρίσκω τη Βάσω.
• "Καλλιθέα" (2016): Πατρικό, Λαϊνάς, η γιαγιά μου, οι συμμαθητές, απόρριψη της νοσταλγίας, αγκάλιασμα της μνήμης. Κι ένα "Κουνελάκι" που ακούει από την κούνια.
• "ΑΝΙΜΕ" (2022): Ο ξανακερδισμένος χρόνος. Η καλύτερη μπάντα της ζωής μου, επιτέλους ηχογραφεί συγκεντρωμένη. Ο Ντοκάκης.  Η Νεφέλη. Ο έρωτας που δεν χάνεται και η κοινωνία που ξαναχάθηκε. Και θα ξαναβρεθεί. Μέσα απ’το τραγούδι της.

Που πας μετά από μια συναυλία: για φαγητό ή ποτό;
Σούπα πίσω απ’ το Κάραβελ, στην "Ξύλινη Γωνιά". Ποτό στο "56", στην Πλουτάρχου. Παίζει παλιά τζαζ, είναι κινηματογραφικό, πηγαίνουν μόνο αυτοί που πρέπει.

Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα αθηναϊκό εστιατόριο για να τρως κάθε μέρα, ποιο θα ήταν αυτό;
To "Duende". Με τον υπέροχο καπετάνιο-ιδιοκτήτη. Και τον Νίκο και τη Ρίτα. Τον Καράμπελα. Την Άννα Κοκκίνου μετά την παράσταση. Και την Έλσα.

Ποια είναι η δική σου σπεσιαλιτέ;
Παλιά έφτιαχνα ακόμη και τυρόπιτα με δικό μου φύλλο. Τώρα μόνο εσπρεσάκι. Θα επανέλθω όταν αποσυρθώ.

Ποια ήταν η ταινία που είδες στην πιο πρόσφατη κινηματογραφική σου έξοδο;
Το "Poor Things". Βγήκα γεμάτος ευφορία. Δεν είναι απλώς μια ωραία στιγμή του Λάνθιμου. Είναι μια μεγάλη, ταινία. Τολμηρή, μαγική και πρωτότυπη.

Ποια είναι η τελευταία θεατρική παράσταση που σε συγκλόνισε;
Το "Amalia melancholia" της Ζωής Χατζηαντωνίου με την Έμιλυ Κολιανδρή και τη Ρίτα Λυτού στο Κυκλάδων. Ένας κήπος που δεν θα ξεχάσω.

Τι θα πρότεινες από την φετινή θεατρική σεζόν;
Θα πάω άμεσα στον "Γλάρο" του Καραντζά. Σας προτείνω να πάμε παρέα.

3 λόγοι που δεν αλλάζεις την Αθήνα
Οι φίλοι μου, το βιβλιοπωλείο "Πολιτεία", η Μάρθα Φριντζήλα.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς έρχεται για άλλη μία σεζόν στο "Κύτταρο", κάθε Σάββατο μέχρι τις 9 Μαρτίου. Ανεβαίνει μαζί με τη μουσική "οικογένειά" του στη σκηνή του ιστορικού rock club για να παρουσιάσει τη νέα του παράσταση κάνοντας κάτι που δεν έχει δοκιμάσει ξανά ως τώρα· ο τραγουδοποιός ανθολογεί τα προσωπικά άλμπουμ που κυκλοφόρησε, με απόλυτη χρονολογική σειρά.