Το Umami είναι η 5η βασική γεύση μετά το ξινό, το γλυκό, το πικρό και το αλμυρό. Ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Γιαπωνέζο χημικό Kikunae Ikeda και οι ειδικοί κάλυκες που την ανιχνεύουν, εντοπίστηκαν πάνω στη γλώσσα το 2000 μετά από βιολογικές έρευνες. Σαν έννοια μπορούμε να πούμε ότι είναι συγγενική με το "osmazome" που χρησιμοποίησε ο Brillat Savarin για να χαρακτηρίσει το μόριο που ευθύνεται για τα αρώματα του κρέατος. Στο χώρο των ανθρώπων της γεύσης το "Umami" εκφράζει την ουσία της νοστιμιάς και την έντονη συμπυκνωμένη γευστική πληρότητα. Το "Umami" μυρίζει συναίσθημα, βίωμα, ανθρώπινη επαφή. Tο αθηνόραμαUmami.gr εκφράζει ακόμα την ιδιαίτερη απόλαυση που μπορεί κάποιος να αντλήσει από τα πάσης φύσεως διατροφικά αγαθά. Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος του site. Να προσφέρει τη μέγιστη απόλαυση και τη γνώση που είναι απαραίτητη για να την αντλήσουμε.
Διονύσης Κούκης
Δημιουργός του Αθηνοράματος, με προϊστορία φυσικού, ηλεκτρολόγου μηχανικού και πανεπιστημιακού δασκάλου. Ταυτόχρονα, όμως και αδιαμφισβήτητος «γκουρού» της γαστρονομίας και του κρασιού. Έμπειρος ταξιδευτής, έχει πατήσει το πόδι του σε όλες τις ηπείρους αλλά και σε κάθε ελληνική γωνιά. Έχει δοκιμάσει και εντρυφήσει στις εθνικές κουζίνες πολλών περιοχών του πλανήτη και έχει δοκιμάσει κρασιά από όλες τις περιοχές του παγκόσμιου αμπελώνα. Δοκιμάζει και αξιολογεί κάθε χρόνο (Alpha Wine Guide) όλα τα Ελληνικά κρασιά.
Ντίνα Γκρουμούτη
Όχι τυχαίως στο χώρο της γαστρονομίας. "Εξ απαλών ονύχων" διατηρούσε παράλληλη σχέση με τον κόσμο της γεύσης, αυτή που οδήγησε σε μια recherche du temps perdu, πριν μερικά χρόνια. Λατρεύει να δοκιμάζει και να ανακαλύπτει. Θα τη συναντούσατε, ανέκαθεν, στην κεντρική Αγορά, σε δάση να μαζεύει μανιτάρια ή στα βράχια της Άνδρου για πεταλίδες. Όταν δεν μαγειρεύει. Σε κάποιο συρτάρι υπάρχει το πτυχίο νομικής και σε άλλο εκείνο της γαλλικής φιλολογίας, κάτω από στοίβες βιβλίων γαστρονομίας και κρασιού. Τούτων δοθέντων, γίνεται κατανοητό γιατί όταν τη ρωτούν αν κουράζεται σ' αυτή τη δουλειά, απαντάει "ναι, αλλά μ' αρέσει".
Χρυσούλα Κυριακοπούλου
Δεν έπινε αλκοόλ, μέχρι που πέρασε στη σχολή Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών. Όλοι οι δικοί της γέλασαν με το παιχνίδι της μοίρας, εκείνη όμως όχι, πήγε στη σχολή και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος, μ' ένα άρωμα που κρατάει μέχρι σήμερα. Δεν χάνει ευκαιρία να ακολουθεί το κρασί σε ελληνικούς και ξένους αμπελώνες, να τσεκάρει τα spirits σε κάθε λεπτομέρεια και να ψάχνει τα καλύτερα old fashioned και κλασικά cocktails. Ο έρωτας εξελίχθηκε σε αγάπη και η γευσιγνωσία από το ποτήρι πέρασε και στο πιάτο. Τώρα, αναζητάει ενορχηστρωμένους συνδυασμούς και ανανεώνει τη φλόγα κάθε φορά που δοκιμάζει ένα ευρηματικό cocktail με το ιδανικό γευστικό του ταίρι.
Άρτεμις Τζίτζη
Κάποτε θα αποδειχθεί πως σε μια προηγούμενη ζωή ήταν αλχημιστής στη δυτική Ευρώπη του 14ου αιώνα. Για την ώρα ξέρουμε πως είναι ειδήμων στην ιστορία της διατροφής και στην κοινωνιολογία των γευστικών συνηθειών, ότι λατρεύει τους έρημους τόπους και το χιπ χοπ, ενώ είναι ικανότατη μαγείρισσα με έφεση στις συνταγές που περιέχουν αρχαία δημητριακά, όσπρια και αρωματικά χόρτα. Τα υπόλοιπα είναι ένα παγανιστικό, πολύχρωμο αίνιγμα.
Δημήτρης Τσίτσος
Όταν είσαι πολίστας πρέπει να διαθέτεις εγρήγορση, αντανακλαστικά, ευστοχία και ικανότητα στην εστίαση. Όταν όμως είσαι πρώην πολίστας, και νυν φωτογράφος, μπορείς κάλλιστα να εφαρμόζεις όλες αυτές τις τεχνικές, έχοντας να κάνεις με φακούς, τρίποδα, φώτα και studios. Κατά μια άλλη εκδοχή, το «πολίστας» βγαίνει από το «πόλη», οπότε δικαίως έχει επιλεγεί από το «αθηνόραμα» ως βασικός του φωτορεπόρτερ.
