Banu Cennetoğlu. αργά, ενδόμυχα, κρυφά, πικρά, μέσα

Το μέσο με το οποίο δημιουργεί η Cennetoğlu είναι, κατά βάση, άυλο. Κι αυτό, επειδή τα κύρια συστατικά της είναι οι ψυχολογικές μηχανορραφίες που συνεργάζονται με την καλλιτέχνιδα -σχεδόν ως εξωτερικοί παράγοντες- κι εκείνη, διαμεσολαβώντας αυτή την παρόρμηση, δημιουργεί έργα που πραγματεύονται συλλογικούς και προσωπικούς εσωτερικούς μηχανισμούς, λύσεις, συστήματα αντιμετώπισης, εργαλεία που μπορεί να μετατραπούν σε παιχνίδια για το πώς μπορεί να είναι κανείς σήμερα. Περισσότερο σαν σαμάνος παρά σαν εννοιολογική πολιτική καλλιτέχνης, είναι η ικανότητα της καλλιτέχνιδας να «διαχειρίζεται» και να «διαμεσολαβεί» έντονα συναισθήματα, τόσο προσωπικά όσο και συλλογικά, που κάνει τον συγγραφέα να την κατατάσσει ως μετρ του πνευματικού. Ως φωτογράφος, η Cennetoğlu πέρασε χρόνια αποτυπώνοντας τόπους πόνου, δυστυχίας, τραύματος, βίας και άγχους. Πάντα την ενδιέφεραν τα λεπτά πάρεργα που μετατρέπουν έναν τόπο από φυσιολογικό σε αλλόκοτο και παράξενο. Η δυσφορία είναι παιδική χαρά και εργαστήριο. Παρατηρεί αυτά που οι υπόλοιποι από εμάς θεωρούμε μικρολεπτομέρειες και αυτό που οι άλλοι συνήθως επιλέγουν να αγνοήσουν.