Με πρωταγωνιστές τη Φιλαρέτη Κομνηνού και τον Νικόλα Χανακούλα, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Παπαγεωργίου, η "Αμφιβολία" του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ φωτίζει το εύθραυστο όριο μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, βεβαιότητας και αμφιβολίας σε μια παράσταση με ιδιαίτερο εικαστικό περιβάλλον.
Μια κατηγορία. Δύο αντίπαλες οπτικές. Και μια αλήθεια που παραμένει μετέωρη… Η πολυβραβευμένη "Αμφιβολία" του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ παίζεται θέατρο “Δημήτρης Χορν”, προσκαλώντας μας σε ένα παιχνίδι ανατροπών, ηθικών διλημμάτων και εσωτερικών συγκρούσεων. Αυτό το έργο όχι μόνο δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, αλλά σε κάνει να αναρωτηθείς και να προβληματιστείς για πολλά πράγματα.
Βρισκόμαστε στην Αμερική της δεκαετίας του ’60, σε ένα καθολικό σχολείο όπου η αυστηρή διευθύντρια, αδελφή Αλοΐσιους, έρχεται σε σύγκρουση με τον προοδευτικό ιερέα, πατέρα Φλιν. Η κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση ενός δωδεκάχρονου μαύρου μαθητή γίνεται η αφορμή για μια ανελέητη σύγκρουση, όχι μόνο ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες, αλλά και ανάμεσα στο παλιό και το νέο, στην αλήθεια και την υποψία, στην ηθική και την εξουσία.
Το έργο δεν δίνει εύκολες απαντήσεις. Αντίθετα, βυθίζει τον θεατή σε ένα αβέβαιο τοπίο, όπου σημαντικές έννοιες όπως η αλήθεια και η βεβαιότητα κλονίζονται. Με έντονα κοινωνικά και υπαρξιακά ερωτήματα, η «Αμφιβολία» αγγίζει ζητήματα που σήμερα, στην εποχή της cancel culture και των social media, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: Πόσο εύκολο είναι να στιγματιστεί κάποιος χωρίς αποδείξεις; Μπορούμε να εμπιστευτούμε τη δικαιοσύνη; Και τελικά, μήπως η ίδια η αμφιβολία είναι το θεμέλιο της ανθρώπινης σκέψης;
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι το κλειδί που ενισχύει τη δύναμη της αμφιβολίας. Η Φιλαρέτη Κομνηνού, μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες ηθοποιούς, με τεράστια εμπειρία και μοναδική σκηνική παρουσία καθηλώνει. Ο ρόλος της αυστηρής και αμφιλεγόμενης αδελφής Αλοΐσιους ταιριάζει απόλυτα στο υποκριτικό της βάθος, και είναι χαρίζει μια ερμηνεία γεμάτη ένταση και συναισθηματικές αποχρώσεις. Ο Νικόλας Χανακούλας, από την άλλη, είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της νεότερης γενιάς, με ήδη σημαντικές θεατρικές επιτυχίες. Ο ρόλος του πατέρα Φλιν απαιτεί ισορροπία ανάμεσα στη ζεστασιά και την αμφισημία, και φαίνεται πως εκείνος τον ερμηνεύει με τρόπο που αφήνει το κοινό σε διαρκή αμφιβολία – κάτι που είναι και ο πυρήνας του έργου. Αυτή η δυναμική ερμηνευτική σύγκρουση είναι που κάνει το έργο τόσο ισχυρό: κάθε σκηνή αλλάζει τα δεδομένα, κάθε βλέμμα, κάθε παύση, κάθε ένταση φέρνει νέες αμφιβολίες. Και αυτό ακριβώς είναι η ουσία της παράστασης – να μας κάνει να αμφιβάλλουμε, να σκεφτόμαστε και να συζητάμε ακόμα και μετά το τέλος της.
Η παρουσία των δύο νεότερων ηθοποιών είναι καθοριστική, καθώς οι ρόλοι τους λειτουργούν ως καταλύτες στη δραματική ένταση του έργου. Η Χριστίνα Χριστοδούλου στον ρόλο της νεαρής καλόγριας, ενσαρκώνει την αθωότητα και την αμφιταλάντευση. Είναι η γέφυρα ανάμεσα στον αυστηρό κόσμο της αδελφής Αλοΐσιους και στη φιλελεύθερη στάση του πατέρα Φλιν. Η Ξένια Ντάνια υποδύεται τη μητέρα του δωδεκάχρονου αγοριού, και η σκηνή της με την αδελφή Αλοΐσιους είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης.
Με ένα λιτό αλλά ατμοσφαιρικό σκηνικό της Αλέγια Παπαγεωργίου και ερμηνείες που καθηλώνουν, η παράσταση προσφέρει μια εμπειρία που δεν σταματά στη σκηνή, αλλά συνεχίζει να γεννά συζητήσεις και προβληματισμούς. Ένα έργο που δεν πρέπει να χάσετε – γιατί στο τέλος, αυτό που μένει είναι η… “Αμφιβολία”.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
TIPS
Για τον συγγραφέα Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ: «Η αρχή της αλλαγής είναι η στιγμή της Αμφιβολίας. Είναι αυτή η κρίσιμη στιγμή, όταν αναθεωρώ και ανανεώνω την ανθρωπιά μου ή γίνομαι ένα ψέμα. Η Αμφιβολία απαιτεί περισσότερο σθένος από την αλύγιστη βεβαιότητα, και μεγαλύτερη σπατάλη ενέργειας∙ η βεβαιότητα είναι σημείο, η αμφιβολία αέναη — μια άσκηση πάθους. Μπορεί στο τέλος να βγείτε από το έργο αβέβαιοι. Μπορεί να αποζητάτε τη σιγουριά. Περιφρονήστε αυτή σας την τάση. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μες στην αβεβαιότητα, την ακέραιη και ολοκληρωτική ασάφεια. Δεν υπάρχει η τελευταία λέξη. Υπάρχει η σιωπή κάτω από τον βόμβο της εποχής μας».
Το έργο έχει βραβευτεί με τα βραβεία Pulitzer και Tony το 2005. Το 2008 έγινε κινηματογραφική ταινία με την Μέριλ Στριπ και τον Φίλιπ Σέιμορ Χόφμαν και απέσπασε πολλές υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Η Φιλαρέτη Κομνηνού για τον ρόλο: “Οι υποψίες της Αλοΐσιους την οδηγούν ακόμα και στο σημείο να χρησιμοποιήσει το ψέμα για να παγιδεύσει τον ιερέα, προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια — ένα στοιχείο που κάνει τον ρόλο της σύνθετο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Δημιουργείται μια έντονη αντίφαση: ένας άνθρωπος της Εκκλησίας φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιήσει κάτι που αντίκειται στους ίδιους τους κανόνες της. Κατά κάποιο τρόπο, λογοδοτεί απέναντι στο καθήκον της και στον Θεό.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«Δημήτρης Χορν»
Αμερικής 10
2103612500