Στο "Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην", Γιώργος Κωνσταντίνου και Αποστόλης Τότσικας νικούν παρέα τη μοναξιά

Η παλιά γενιά των Ελλήνων ηθοποιών συναντά την καινούργια στο γλυκόπικρο έργο του Αμερικανού Τζεφ Μπάρον, που έκανε πρεμιέρα στις 25/10 στο θέατρο "Αργώ".

Ο ένας, στα ογδόντα έξι του πια χρόνια, μοναχικός, αποσυρμένος από τη ζωή, μένει σε ένα διαμέρισμα κάπου στη «ζούγκλα» της Νέας Υόρκης. Ο άλλος, μια ανάσα από τα τριάντα, κοινωνικός λειτουργός, παλεύει με τους δικούς του δαίμονες. Ο κύριος Γκρην από τη μία πλευρά, ο Ρος Γκάρντινερ από την άλλη, δύο ζωές παράλληλες που, όμως, λόγω ενός απρόοπτου γεγονότος, πρόκειται να συναντηθούν. Αυτοί είναι οι δύο ήρωες του έργου «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην», αυτού του αριστουργηματικού pas de deux που έχει γράψει ο συγγραφέας του θεάτρου, της τηλεόρασης και της λογοτεχνίας από το Νιου Τζέρσι, Τζεφ Μπάρον. 

Πολυταξιδεμένο, αφού έχει ανεβεί σε Ισραήλ, Γαλλία, Τσεχία, Τουρκία και μέχρι και στην Ουρουγουάη, το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» έρχεται ξανά στην αθηναϊκἠ σκηνή, μετά από δύο δεκαετίες και κάτι. Το έργο, που έκανε πρεμιέρα στις 25/10, ανεβαίνει στη μοναδική σκηνή του θεάτρου «Αργώ» υπό τη σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη. Στο πρωταγωνιστικό δίδυμο έχουμε τον δαιμόνιο «Πουκ» (όπως τον χαρακτήρισε εύστοχα στη συνέντευξη τύπου ο σκηνοθέτης) Γιώργο Κωνσταντίνου, με άξιο παρτενέρ του τον Αποστόλη Τότσικα. Η πολύτιμη πείρα του μεγάλου θεατρανθρώπου αλλά και πρωταγωνιστή μερικών από τις πιο αξιόλογες ταινίες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου (ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Ξύπνα Βασίλη» ή το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»;) εγγυάται μία αξέχαστη εμπειρία, πάντα μαζί με τη φρεσκάδα και το ταλέντο του ώριμου υποκριτικά Αποστόλη Τότσικα. Τι συμβαίνει, όμως, τελικά εκείνη την ημέρα της εβδομάδας στο σπίτι του κυρίου Γκρην; 

Μετά από ένα μικρό ατύχημα ανάμεσα στους δύο ήρωες, ο Ρος αναγκάζεται από το δικαστήριο να κάνει εβδομαδιαίες επισκέψεις στον κύριο Γκρην για έξι μήνες. Στην αρχή, οι δύο άντρες βρίσκονται σε μία αμηχανία που επιφέρει κωμικές στιγμές, με τον συντηρητικό Γκρην να φαίνεται αρκετά μονόχνωτος αλλά και μελαγχολικός, μια κατάσταση που ξεκίνησε από τότε που έχασε τη γυναίκα του. Από την άλλη, ο Ρος, αν και διαφορετικός από τον Γκρην, φαίνεται ότι κι αυτός κουβαλά, για τους δικούς του λόγους, το φορτίο της μοναξιάς. Σταδιακά γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλον και μοιράζονται αυτό το φορτίο, χαρίζοντας στο κοινό πολύ συγκινητικές στιγμές. Με το έργο του αυτό, ο Τζεφ Μπάρον μιλά με λιτό (αλλά ποτέ απλοϊκό τρόπο) για το δικαίωμα των ανθρώπων στο δάκρυ αλλά και το γέλιο, για την αποδοχή της διαφορετικότητας που η ηλικία δεν μπορεί να την εμποδίσει και για την ανάγκη των ανθρώπων να ξαναπιάνουν τη ζωή από τα μαλλιά όταν αισθάνονται ότι γίνονται απομονωμένοι θεατές της.

Προπώληση εισιτηρίων με ένα κλικ εδώ στο more.com.
 

Δείτε το τίζερ εδώ, με ένα κλικ

Φωτογραφίες, τίζερ: © Πάτροκλος Σκαφίδας