Το βαθιά προσωπικό έργο του Νταβίντ Λελαί-Ελό μάς συστήνει μια ιδιαίτερα ποιητική ιστορία ενηλικίωσης, σε σκηνοθεσία του Ελισσαίου Βλάχου.
Μια βαθιά προσωπική ιστορία ενηλικίωσης ξετυλίγεται μέσα από τον γοητευτικό μονόλογο του Νταβίντ Λελαί-Ελό «Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη», που ερμηνεύει ο Μάνος Καρατζογιάννης στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Ελισσαίου Βλάχου. Το έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2019 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, ανεβαίνει φέτος για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, για να μας υπενθυμίσει την πραγματική αξία του να έχουμε όνειρα.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του Γάλλου συγγραφέα που μεγάλωσε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80. Με ζεστασιά, ειλικρίνεια, ευαισθησία αλλά και σκληρότητα, χιούμορ και συγκίνηση, ξεδιπλώνεται μέσα από το έργο η ιστορία του Μιλού, του κεντρικού ήρωα. Στα οκτώ του τρελαινόταν να μεταμφιέζεται σε πριγκίπισσα και να παριστάνει τη βασίλισσα της Αιγύπτου, ενώ απεχθανόταν τα παιχνίδια με τη μπάλα και καθετί αγορίστικο. Όλα αυτά τον έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. «Είμαι ένα παιδί της γης που του έμαθαν πως ο ουρανός δεν υπάρχει», λέει ο Μιλού στο έργο, σύμφωνα με τον Μάνο Καρατζογιάννη. Στα δεκατέσσερα του χρόνια άκουσε για πρώτη φορά στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη και μαγεύτηκε. Η γιαγιά του τού έλεγε ότι ίσως να ήταν πολυτέλεια το να ονειρεύεσαι. «Ίσως αυτή η μοναξιά που ένιωθε λόγω της διαφορετικότητας του και της σχολικής βίας που συναντούσε, να τον έκαναν να αφουγκραστεί περισσότερο ο ίδιος μέσα από αυτή τη σιωπή την ψυχή του», όπως μοιράστηκε μαζί μας ο ηθοποιός.
Σε αυτή την ιστορία για τη σπουδαιότητα του ονείρου, η ταύτιση του Μιλού με το πρόσωπο της Νάνας Μούσχουρη και τα τραγούδια της, του έδειξαν το δρόμο για να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό. Όπως μας είπε ο σκηνοθέτης Ελισσαίος Βλάχος σε συνέντευξή του στο “α”: “Ο βασικός πυρήνας του έργου και σίγουρα αυτός που έχουμε επιλέξει εμείς είναι το όνειρο. Το δικαίωμα και η υποχρέωση να ονειρευόμαστε, να μπορούμε να τοποθετούμε τον εαυτό μας στο μέλλον και να απολαμβάνουμε τη ζωή μας σήμερα έχοντας σαν πυξίδα αυτό το όνειρο. Κι όταν αυτό, τραυματίζεται ή σβήνει, να μπορούμε να το αγαπάμε, να το φροντίζουμε, να το μετασχηματίζουμε. Ή και να το πενθούμε με σεβασμό, κυοφορώντας το νέο μας όνειρο”. Γεγονός που τονίζει και ο Μάνος Καρατζογιάννης: «ακόμα και όταν τα προγνωστικά δεν είναι και πολύ υπέρ μας, εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε και να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Ένα όνειρο θέλει να το προστατεύεις, να το χαϊδεύεις, να το κουβαλάς, να το τραγουδάς, να το σχεδιάζεις, να γίνεται η ζωή σου».
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα στην περίπτωση του συγγραφέα, αφού ο Νταβίντ Λελαί-Ελό διατηρεί μια πολύχρονη φιλία με την Νάνα Μούσχουρη, η οποία “υπήρξε για εκείνον η δική του τραγουδίστρια, η καλή του νεράιδα, η Ελληνίδα γιαγιά του, η φίλη του αλλά και ο ίδιος του ο δρόμος”, σημειώνει ο Μάνος Καρατζογιάννης για τη διάσημη τραγουδίστρια, που μεσουρανούσε τη δεκαετία του ‘80 στη Γαλλία και κατόρθωσε να επηρεάσει τον ήρωα του τόσο βαθιά αλλά και να μετατραπεί σε ένα σύμβολο της ελληνικότητας με διεθνή ακτινοβολία.
Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου©
TIPS
*Η μετάφραση είναι της Αγγελικής Βουλουμάνου, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Σεμίραμις Μοσχοβάκη, η μουσική σύνθεση και επιμέλεια του Νίκου Κολλάρου, η κινησιολογία της Ματίνας Κωστιάνη και οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη.
*Η Νάνα Μούσχουρη, φίλη και συνεργάτης πλέον του συγγραφέα, σημειώνει: «Ο Μιλού, το μικρό αγόρι που ζει το όνειρό του, συνεχίζει να βαδίζει στο δρόμο του με ενθουσιασμό και σεβασμό για να καταφέρει να υπάρξει, μέχρι τα όρια της ζωής του. Γιατί το όνειρό του είναι η ελπίδα για το μέλλον του. Είμαι ευτυχής που μοιράζομαι ένα μέρος της διαδρομής του, συγκινημένη που του απλώνω το χέρι και του δανείζω τη φωνή μου. Και νιώθω ότι μου δίνει και αυτός το χέρι του και μοιραζόμαστε μυστικά τη μεγάλη ευθύνη να βρούμε την Αλήθεια μας».
*Ο Νταβίντ Λελαί-Ελό (David Lelait-Helo) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος, έχει γράψει μυθιστορήματα, φιλοσοφικά διηγήματα, καθώς και πολλές βιογραφίες διάσημων γυναικών, όπως οι Εβίτα Περόν, Δαλιδά, Μαρία Κάλλας («Μαρία Κάλλας - Έζησα με τέχνη έζησα με έρωτα») κ.ά. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε άλλες χώρες. Το 2019 παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν τον μονόλογο που αφιέρωσε στη Νάνα Μούσχουρη στον οποίο παράλληλα με την ιστορία του ανασυνθέτει την εικόνα της μεγάλης σταρ, ενώ μέχρι σήμερα διατηρεί μια στενή φιλική σχέση μαζί της. Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα», λίγο πριν συνεχίσει στο Θέατρο Σταθμός, ενώ αυτή την περίοδο παίζεται και στο Παρίσι στο θέατρο Studio Hébertot.
