Με μια μεγάλη παραγωγή και πρωταγωνίστρια τη Ρούλα Πατεράκη κατεβαίνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στις 18 και 19 Αυγούστου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Χρήστος Σουγάρης, δημιουργός των παραστάσεων «Scrooge and Ghosts and Rock ‘n’ Roll», «Αυλή των θαυμάτων - Το μιούζικαλ», αλλά και των «Βακχών» (Ηρώδειο, 2020), βραβευμένος από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών με το βραβείο «Νέου θεατρικού δημιουργού» το 2018.
"Τρωάδες": Με επικεφαλής τη Ρούλα Πατεράκη το ΚΘΒΕ στην Επίδαυρο
"Τρωάδες": Με επικεφαλής τη Ρούλα Πατεράκη το ΚΘΒΕ στην Επίδαυρο
Ο σκηνοθέτης προτείνει μια ρηξικέλευθη ανάγνωση, χαμηλόφωνη, ουμανιστική και απαλλαγμένη από βερμπαλισμούς, σε ένα σημαντικό έργο με το οποίο ο σπουδαίος νεωτεριστής του αρχαίου δράματος Ευριπίδης προειδοποιεί για τις συνέπειες της αλαζονείας και της ασυδοσίας των νικητών.
Δίπλα στη Ρούλα Πατεράκη που ερμηνεύει την Εκάβη συμμετέχει ένας εξαιρετικός θίασος: Δημήτρης Πιατάς (Ταλθύβιος), Αλέξανδρος Μπουρδούμης (Μενέλαος), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Κασσάνδρα), Μαρίζα Τσάρη (Ανδρομάχη) και περισσότεροι από 20 ακόμη ηθοποιοί, καθώς και ο Αντώνης Καφετζόπουλος στο ρόλο του Ποσειδώνα.
Ο Ευριπίδης επιλέγει την πολιορκημένη Τροία ως χώρο δράσης της τραγωδίας και φέρνει στο προσκήνιο τις γυναίκες που θρηνούν για την άλωση της πόλης τους, ενώ περιμένουν τη μοίρα τους ως αιχμάλωτες των Ελλήνων, αναδεικνύοντας με συγκλονιστικό τρόπο την ανθρώπινη διάσταση του εχθρού.
Η μετάφραση είναι του Θοδωρή Στεφανόπουλου και η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Στέφανου Κορκολή, ο οποίος θα την ερμηνεύσει στο πιάνο ζωντανά στην ορχήστρα της Επιδαύρου. Τα σκηνικά και κοστούμια είναι της Ελένης Μανωλοπούλου, η κίνηση του Ερμή Μαλκότση και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.
TIPS
Οι «Τρωάδες» γράφτηκαν λίγο μετά την καταστροφή της Μήλου το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι σκότωσαν όλους τους ενήλικους άντρες και πούλησαν για δούλους τις γυναίκες και τα παιδιά. Ο Ευριπίδης υπενθυμίζει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες, και εστιάζοντας στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας, προβάλλει τη δύναμη εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να επιμένει ακόμα και μετά την καταστροφή.
Σχετικά με το ζήτημα της ερμηνείας του αρχαίου δράματος, ο σκηνοθέτης είπε: Δυστυχώς ακόμη και σήμερα μας απασχολούν ζητήματα όπως το «πώς παίζεται η τραγωδία», αν «είναι πρέπον το να πατάμε τη θυμέλη», αν «είναι ασέβεια -απέναντι σε ποιόν άραγε;- η χρήση μικροφώνων», αλλά και το «αν επιτρέπεται να ερμηνεύεται το είδος με άλλον τρόπο, πλην του αρχετυπικού ιεροτελεστικού σχεδόν ύφους». Προσωπικά, είχα και συνεχίζω να έχω την αίσθηση πως μπορείς να σέβεσαι το είδος, προσπαθώντας όμως να συνομιλήσεις ουσιαστικά μέσω αυτού με τους σύγχρονους σου θεατές, σε ένα πλαίσιο ειλικρινούς προσπάθειας.
Ο Στέφανος Κορκολής για τη μουσική του: Οι «Τρωάδες» θεωρώ πως είναι ίσως το κορυφαίο και το πιο διαχρονικό έργο, διότι διηγείται κάτι το οποίο βιώνουν ακόμα και σήμερα πάρα πολλοί άνθρωποι. Η μουσική της παράστασης ένας ακόμη «ρόλος» του έργου που δημιουργεί τις κατάλληλες ατμόσφαιρες και πορεύεται σύμφωνα με την εξέλιξη της τραγωδίας. Ένα βασικό μουσικό μοτίβο το οποίο μεταλλάσσεται (παραλλαγές) ανάλογα με τις σκηνές, με σκοπό να τονίσει την απόγνωση, τον πόνο και την αγωνία. Η μουσική δεν γίνεται αναγκαστικά τραγούδι στα χορικά αλλά αρωγός των συναισθημάτων. Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνεται η δυνατότητα να ερμηνεύσω τη μουσική επί σκηνής στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.