Ανατρεπτικούς επιδαύριους "Σφήκες" ετοιμάζει η Λένα Κιτσοπούλου και το Εθνικό Θέατρο

Ανατρεπτικούς επιδαύριους "Σφήκες" ετοιμάζει η Λένα Κιτσοπούλου και το Εθνικό Θέατρο

Στις 14 και 15 Ιουλίου η αιρετική σκηνοθέτις κατεβαίνει για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου σε συμπαραγωγή Εθνικού και Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για να παρουσιάσει μια ελεύθερη και ιδιαζόντως καυστική διασκευή της κωμωδίας του Αριστοφάνη.

Το βάπτισμα του πυρός στην ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου Επιδαύρου παίρνει φέτος η Λένα Κιτσοπούλου, αξιοποιώντας μία από τις πιο πολιτικοποιημένες κωμωδίες της αρχαιότητας για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, σε συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο λόγος για τους “Σφήκες” του Αριστοφάνη, που βάζουν στο επίκεντρο την αθηναϊκή δημοκρατία και τον τρόπο λειτουργίας του δικαστικού συστήματος. Η αιρετική δημιουργός υπογράφει μια αυθάδικη και καυστική, ελεύθερη διασκευή της σπάνιας παιζόμενης κωμωδίας, σε δική της σκηνοθεσία, που θα δούμε στις 14 και 15 Ιουλίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.

Η Λένα Κιτσοπούλου θα μοιραστεί τη σκηνή με μια σπουδαία ερμηνευτική ομάδα με σταθερούς αλλά και νεότερους συνεργάτες της: Νίκος Καραθάνος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιάννης Κότσιφας, Θάνος Μπίρκος, Ιωάννα Μαυρέα, Πάνος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Μαριάννα Πουρέγκα, Νίκος Κουσούλης, Αλέξης Κωτσόπουλος, Δάφνη Δαυίδ, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Δημήτρης Ναζίρης, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Καπελλίδης, Σωτήρης Μανίκας, Νικόλας Μαραγκόπουλος και οι μουσικοί Σοφία Ευκλείδου, Βαγγέλης Καρίπης και Εύη Κανέλλου.

Οι “Σφήκες” επιστρέφουν στο δραματολόγιο της πρώτης σκηνής της χώρας εξήντα χρόνια μετά την παράσταση του Αλέξη Σολομού, ενώ συνολικά δεν έχουν παιχτεί περισσότερες από επτά φορές στην ελληνική σκηνή. Η κωμωδία του Αριστοφάνη επικεντρώνεται στη δικομανία των Αθηναίων, καθώς με απόφαση του Περικλή μπορούσαν να συμμετέχουν στα λαϊκά δικαστήρια ως δικαστές έναντι ενός ημερήσιου αντιτίμου. Η αύξηση αυτής της αμοιβής οδήγησε στην εξαθλίωση του δικαστικού συστήματος. Πρωταγωνιστής είναι ο Φιλοκλέων, ο οποίος αρέσκεται να δικάζει και να καταδικάζει τους πάντες, «βουτηγμένος» στο πάθος της δικομανίας. Ο γιος του προσπαθεί απεγνωσμένα να τον θεραπεύσει από αυτή τη μανία που έχει καταλάβει φυσικά και άλλους ηλικιωμένους πολίτες-δικαστές που δέχονται τα επιδόματα ενός σαθρού δικαστικού συστήματος για να κρίνουν προς πάσα κατεύθυνση. “Μια κοινωνία, με μηδενική διάθεση για αυτοκριτική, που συστρέφεται, σπαρταρά, εξαπολύει κατηγορώ και καταλήγει να τρέφεται από το ίδιο της το δηλητήριο”, όπως σημειώνουν οι συντελεστές. 

Στη σύγχρονη μεταγραφή του έργου, η Λένα Κιτσοπούλου αναστοχάζεται πάνω στις παθογένειες της δημοκρατίας μας και τις ρωγμές της δικαιοσύνης, στρέφοντας το βλέμμα της στα σύγχρονα «κεντριά», στα λαϊκά δικαστήρια που στήνονται στις τηλεοπτικές εκπομπές και στα social media. Με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση φωτίζει τη συστημική σαπίλα, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό, την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής μας. «…σε καταδικάζω στην εκπομπή μου, στο κινητό μου, δημόσια, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, και προσέξτε καλά: όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι φασίστας, είναι συνένοχος με τον ένοχο. Κατηγορώ, άρα είμαι κάτι. Κατηγορώ άρα υπάρχω…» σημειώνει η σκηνοθέτρια.

Προπώληση εισιτηρίων μέσω www.aefestival.gr, www.viva.gr

Ισχύει προσφορά πακέτου αγοράς 
4 εισιτηρίων (ανά παράσταση) με το ένα να προσφέρεται δωρεάν | Η προσφορά ισχύει για τη Β' Ζώνη και το Άνω Διάζωμα | Πληροφορίες: www.n-t.gr

Δείτε το trailer της παράστασης εδώ

Φωτογραφίες και video παράστασης: Χρήστος Συμεωνίδης©

TIPS

*Η παράσταση προτείνεται σε θεατές από 15 ετών και άνω και παρουσιάζεται με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.
*Η μετάφραση είναι του Στέλιου Χρονόπουλου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαγδαληνή Αυγερινού, τη χορογραφία η Αμάλια Μπένετ, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση ο Νίκος Κυπουργός, τον ηχητικό σχεδιασμό ο Κώστας Λώλος και τους φωτισμούς ο Νίκος Βλασόπουλος.
*Οι “Σφήκες” παραστάθηκαν για πρώτη φορά στα Λήναια το 422 π.Χ. καταλαμβάνοντας το πιθανότερο τη δεύτερη θέση, μετά τον “Προάγων” του Φιλωνίδη.