Ο "Κύκλος των χαμένων ποιητών": Μία από τις πλέον αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή

Ο "Κύκλος των χαμένων ποιητών": Μία από τις πλέον αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή

Στο θέατρο Βρετάνια σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης τη θεατρική μεταφορά του κινηματογραφικού “Dead Poets Society” του Τομ Σούλμαν, σε θεατρική διασκευή του ίδιου του σεναριογράφου της οσκαρικής ταινίας, με τον Άκη Σακελλαρίου. στο ρόλο του Τζον Κίτινγκ κι έναν δυνατό θίασο που ενώνει διαφορετικές γενιές ηθοποιών.

Στο θέατρο Βρετάνια παίζεται ο "Κύκλος των χαμένων ποιητών" του Τομ Σούλμαν με σκηνοθέτη τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη και πρωταγωνιστή στο ρόλο του Τζον Κίτινγκ -στον οποίο λατρέψαμε τον Ρόμπιν Γουίλιαμς- τον Άκη Σακελλαρίου. Ο έμπειρος ηθοποιός υποδύεται τον αντικομφορμιστή καθηγητή φιλολογίας και υπέρμαχο της ελευθερίας, Τζον Κίτινγκ, ένα ρόλο ζωής αν μη τι άλλο, ο οποίος φέρνει τα πάνω κάτω στην αυστηρή και συντηρητική Ακαδημία αρρένων του Γουέλτον, αλλάζοντας για πάντα τη ζωή των μαθητών που ζουν εκεί.

Μεγάλο είναι το στοίχημα που ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης που κρατά το σκηνοθετικό τιμόνι ενός έργου που λατρέψαμε στη μεγάλη οθόνη. Το στοίχημα αυτό το έφερε εις πέρας παραδίδοντας μια παράσταση γεμάτη συγκίνηση, η οποία περνάει απλόχερα στο κοινό την ουσία του έργου που συμπυκνώνεται με δυό λόγια στο κυνήγι των ονείρων και των καταπιεσμένων επιθυμιών μας, την αξία του ελεύθερου πνεύματος, την αξία της ποίησης και πρωτίστως της αυτοδιάθεσης.

"Άδραξε τη μέρα!" θα ακούσουμε τον καθηγητή Τζον Κίτινγκ να λέει στους έκπληκτους μαθητές του παραδοσιακού κολεγίου. Με την προτροπή αυτή θα αλλάξει σταδιακά τη ζωή τους και θα φέρει τα πάνω κάτω στο σχολείο που υπακούει στο μότο "Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Τελειότητα". Ο "επαναστάτης" καθηγητής θα μάθει στους μαθητές του να αγαπούν την ποίηση, την τέχνη, τη ζωή και να παλεύουν για τις επιλογές τους. Η σύγκρουση με το εκπαιδευτικό κατεστημένο, τη διεύθυνση του σχολείου, τους γονείς των μαθητών του είναι αναπόφευκτη. Με αυτό τον τρόπο ανοίγονται πολλά πεδία συζήτησης, κι ένα από τα πιο σημαντικά είναι η ίδια η έννοια της επανάστασης. Τα θέματα που συνολικά διαπραγματεύεται το έργο μας αφορούν όλους, ενώ αξίζει να δείτε την παράσταση μαζί με εφήβους.

Ο Τάσος Χαλκιάς ερμηνεύει το ρόλο του συντηρητικού διευθυντή Νόλαν και ο Σπύρος Τσεκούρας αυτόν του τραγικού πατέρα κύριου Πέρι. Τους μαθητές, τον πυρήνα του έργου συνθέτει ένας θίασος ταλαντούχων ηθοποιών της νέας γενιάς: Πάνος Ζυγούρος, Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος, Νικόλας Παπαϊωάννου, Θησέας Παπαπαναγιώτου, Στέφανος Παπατρέχας, Σταύρος Τσουμάνης, Τάσος Τυρογαλάς, Αλέξανδρος Τωμαδάκης, Ειρήνη Λαφαζάνη, Λυδία Στέφου.

Ας θυμηθούμε την υπόθεση της συγκινητικής ιστορίας του καθηγητή Κίτινγκ που αφυπνίζει τις συνειδήσεις των μαθητών του: «Δε διαβάζουμε ή γράφουμε ποίηση για να για να δείξουμε εκκεντρικοί! Διαβάζουμε και γράφουμε ποίηση επειδή ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος και το ανθρώπινο γένος ξεχειλίζει από πάθος! Η ιατρική, η νομική, η διοίκηση επιχειρήσεων – ναι, αυτά είναι σεβαστά επαγγέλματα, απαραίτητα για να συνεχίζεται η ζωή… Η ποίηση, όμως, ο ρομαντισμός, η ομορφιά, ο έρωτας! –αυτά είναι που μας κρατάνε στη ζωή!». Εδώ συμπυκνώνεται η ουσία του έργου που διαδραματίζεται τη δεκαετία του ‘60 στο συντηρητικό ιδιωτικό λύκειο Γουέλτον, όπου οι μαθητές μεγαλώνουν υπακούοντας στις αυστηρές, θεμελιώδεις αρχές του σχολείου. Ο Τζον Κίτινγκ, με βασικό εργαλείο του την ποίηση, θα τους μάθει σταδιακά πώς να αγνοούν τις προκαταλήψεις, τις συνήθειες και τις επιρροές τις οποίες μας επιβάλλουν οι γονείς, οι παραδόσεις και η κοινωνία μας, πώς να έχουν τη δική τους οπτική στα πράγματα και πώς να επιτρέψουν στην πραγματική τους φύση να μιλήσει. Ο αντισυμβατικός αλλά ουσιαστικός τρόπος διδασκαλίας του, θα καταφέρει να εμπνεύσει τον καθένα από τους νεαρούς μαθητές οι οποίοι θα κάνουν τη δική τους επανάσταση κόντρα στο κατεστημένο.

Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης©

TIPS

*Η μετάφραση είναι της Νικολέτας Κοτσαηλίδου, η πρωτότυπη μουσική σύνθεση της Μαρίζας Ρίζου, τα σκηνικά της Αρετής Μουστάκα, τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη, οι φωτισμοί της Ζωής Μολυβδά-Φαμέλη και η κίνηση της Φαίδρας Νταιόγλου.
*Η συγκινητική ιστορία του "Κύκλου των Χαμένων Ποιητών" (“Dead Poets Society”), παίχτηκε στο σινεμά το 1989 σε σκηνοθεσία του Πίτερ Γουίαρ και σενάριο του Τομ Σούλμαν, ο οποίος υπογράφει και τη θεατρική διασκευή του σεναρίου που θα δούμε στην παράσταση, και κατέκτησε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Η ταινία απέσπασε πολύ καλές κριτικές, βραβεία και την αναγνώριση του κοινού, ενώ αποτέλεσε εφαλτήριο για τη μετέπειτα διαδρομή νέων (τότε) σημαντικών ηθοποιών. Η επιτυχία της ταινίας ήταν πολύ μεγάλη όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και εμπορικά, αν σκεφτεί κανείς πως ξεκίνησε με ένα προϋπολογισμό 16,5 εκατομμυρίων και απέφερε έσοδα 235 εκατομμύρια δολάρια.
*”Πώς ερμηνεύεται άραγε αυτός ο ιδεαλιστής, αντικομφορμιστής ήρωας επί σκηνής; Πώς γίνεται θέατρο αυτή η ιστορία που γνωρίσαμε στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία του Πίτερ Γουίαρ, με τον αξεπέραστο Ρόμπιν Γουίλιαμς στο ρόλο του καθηγητή Κίτινγκ, ο οποίος μέσα από μια διαφορετική πρόταση διδασκαλίας μυεί τους μαθητές σε αξίες της ζωής; Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Ασπιώτης, οι συνεργάτες του και οι ηθοποιοί της παράστασης μοιάζει να απάντησαν ομόφωνα, δίνοντας όλο τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα; Μια κλασικότροπη πρόταση αλλά με ενδιαφέρουσες προτάσεις σκηνοθετικά (Κωνσταντίνος Ασπιώτης), σκηνογραφικά (Αρετή Μουστάκα), ενδυματολογικά (Ηλένια Δουλαδήρη), μουσικά (Μαρίζα Ρίζου), κινησιολογικά (Φαίδρα Νταϊλόγλου), φωτιστικά (Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη) και δυνατό χαρτί τις ερμηνείες. Μια παράσταση που ρέει σχεδόν αβίαστα επί 120 λεπτά και κατορθώνει με σαφήνεια να χαρίσει "κάτι" από την ουσία αυτού του έργου που μιλά για τις καταπιεσμένες επιθυμίες και την αξία του ελεύθερου πνεύματος, για το κυνήγι των ονείρων, την αξία της ποίησης που δεν βρίσκεται μόνο στα βιβλία αλλά και στη ζωή, μέσα στις –διόλου ρομαντικές και αθώες– κοινωνίες των ανθρώπων”, διαβάζουμε στην κριτική του “α” για την παράσταση.