Τη ζωή μιας θεατρίνας που έζησε τον προπερασμένο αιώνα και τον συναρπαστικό κόσμο των μπουλιουκιών ζωντανεύει ο μονόλογος της Άντας Χριστίδου, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Λιβανός.
Ένας θεατρικός μονόλογος που περιγράφει την αληθινή ζωή και τα μυστικά μιας θεατρίνας του 19ου αιώνα είναι η «Ζηνοβία η θεατρίνα», που έγραψε η Άντα Χριστίδου επηρεασμένη από τις ιστορίες που αφηγούνταν σε εκείνη και τον αδερφό της ο πατέρας της. Οι διηγήσεις του για τη θεατρική οικογένειά του αφορούσαν συναρπαστικές ιστορίες από τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές του επαγγέλματος, όταν τα μπουλούκια περιδιάβαιναν την χώρα παίζοντας τις ιστορίες τους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Μεγαλώνοντας, η Άντα Χριστίδου πήρε αυτό το πρωτότυπο υλικό, ιστορίες μυθικές και μαγικές, που είχαν κρατηθεί μυστικές για χρόνια και έγραψε τη «Ζηνοβία»: πρόκειται για ταξίδι μιας ηθοποιού, που ξεκινάει από τον προπερασμένο αιώνα και φτάνει μέχρι σήμερα στον εικοστό πρώτο, καθώς μπλέκεται με την πολυτάραχη ιστορία μίας ακόμη ηρωίδας, της Βικτώριας, ενώ η συγγραφέας γίνεται κρίκος ανάμεσα στις ιστορίες αυτών των γυναικών.
Πρόκειται για έναν μονόλογο που όχι μόνο αφηγείται μια συναρπαστική προσωπική και οικογενειακή ιστορία αλλά και συνεισφέρει με πολύτιμο τρόπο σε όσα γνωρίζουμε για τη δράση των μπουλουκιών, που αποτέλεσαν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής θεατρικής ιστορίας. Η Άντα Χριστίδου αναλαμβάνει επίσης την ερμηνεία του μονολόγου, ενώνοντας και επί σκηνής τη σύγχρονη θεατρική έκφραση με το παρελθόν της, μέσα από αυτοβιογραφικές αφηγήσεις, έτσι όπως πέρασαν από γενιά σε γενιά.
Την παράσταση σκηνοθετεί ο Γιώργος Λιβανός, αναδεικνύοντας ένα κείμενο με περιστατικά βγαλμένα σαν από παραμύθι, που παρακολουθείται με ενδιαφέρον και σε στιγμές ακόμη και με αγωνία. Η μουσική είναι του Γιάννη Ζουγανέλη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Αντώνη Χαλκιά, η επιμέλεια της κίνησης του Σίμωνα Πάτροκλου και οι φωτισμοί του σκηνοθέτη.
Προπώληση εισιτηρίων στη σελίδα της παράστασης στο fb, στο ταμείο του θεάτρου και στα τηλ. 2108819571 και 6981205006.
TIPS
Η Άντα Χριστίδου αποφοίτησε από τη σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λεωνίδα Τριβιζά και έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με σημαντικούς σκηνοθέτες. Για την ερμηνεία της στη «Σοφία Απέργη» του Γιώργου Παπακυριάκη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Χριστοφιλάκη τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ερμηνείας από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις κάθε είδους ρεπερτορίου, όπως: «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Βεάκη και Ασπασίας Παπαθανασίου, «Προστάτες» του Μήτσου Ευθυμιάδη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, «Φως στα σκοτάδια» του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά, «Οι μηχανές του δόλου και του τρόμου», σύνθεση έργων του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Νίκου Περέλη (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), «Του αίματος και της στάχτης», σύνθεση έργων του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή, «Μυθική ζώνη», σύνθεση έργων του Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζηπαπά (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), κ.ά. Είναι ιδρύτρια της χοροθεατρικής ομάδας Έλξις, δασκάλα αυτογνωσίας και συγγραφέας του βιβλίου αυτογνωσίας «Τα ροζ σπιτάκια στο λιβάδι». Υπό έκδοση το 2023 είναι το πρώτο της μυθιστόρημα «Το κόκκινο καρεκλί» (εκδόσεις Φιλιππότη).
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός με την ομάδα του Θεατρίνων Θεατές έχει υπογράψει στη θεατρική του έδρα, το Studio Κυψέλης, ιδιαίτερες παραστάσεις σε έργα του Γιάννη Σολδάτου, του Όσκαρ Ουάιλντ, του Ρικ Έλις, κ.ά. Ο Αντώνης Χαλκιάς έχει σκηνογραφήσει περισσότερα από 80 θεατρικά έργα, όπερες, ταινίες μεγάλου μήκους, σειρές και τηλεοπτικά προγράμματα. Το 1986 τιμήθηκε με το βραβείο Σκηνογραφίας για την ταινία «Καραβάν Σαράι» του Τάσου Ψαρρά. Ο μουσικός και συνθέτης Γιάννης Ζουγανέλης έχει εκδόσει περισσότερα από εκατό έργα κι είναι από τους λίγους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Έχει γράψει μουσική για τηλεοπτικές σειρές, για το θέατρο και τον κινηματογράφο, και έχει λάβει εγχώριες και διεθνείς διακρίσεις.
Τα μπουλούκια ήταν περιφερόμενοι θίασοι που άνθισαν από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και εξαφανίστηκαν σταδιακά μέχρι το πρώτο μισό του 20ού. Καθώς η έλλειψη υποδομών μακριά από τα αστικά κέντρα δεν επέτρεπε την ίδρυση μόνιμων θιάσων με σταθερή έδρα, εμφανίστηκαν τα μπουλούκια, που με ελάχιστα σκηνικά μέσα, παίζοντας σε πλατείες, δρόμους, καφενεία, έφεραν το θέατρο στις πλέον απομακρυσμένες επαρχίες της χώρας. Στο οπλοστάσιό τους είχαν μεγάλη γκάμα έργων (κωμωδίες, δράματα, βουκολικά ειδύλλια, ακόμη και αυτοσχέδιες παραστάσεις), με κοινό παρανομαστή τη δημοφιλία και το λαϊκό χαρακτήρα.
