Ο Σύλλογος Figli d'Arte Cuticchio από το Παλέρμο έρχεται στην Αθήνα για μία και μοναδική παράσταση με ελεύθερη είσοδο αυτή την Κυριακή, που αξιοποιεί στο έπακρο τις τεχνικές των κουκλοπαικτών και των παραμυθάδων.
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, σε συνεργασία με την Ιταλική Σχολή Αθηνών, τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός και το Εργαστήριο Τέχνης και Λόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσιάζουν για μία και μοναδική φορά, την Κυριακή 22 Ιανουαρίου στις 5 το απόγευμα, την παράσταση με σικελικές μαριονέτες του Συλλόγου Figli d'Arte Cuticchio από το Παλέρμο, “Η Ιλιάδα ή τα λύτρα του Πριάμου”, με ελεύθερη είσοδο. Ο διεθνούς φήμης μαριονετίστας Mimmo Cuticchio φέρνει το κουκλοθέατρο στη μεγάλη σκηνή, κάνοντας μια ελεύθερη προσαρμογή του Ομηρικού Έπους, που αξιοποιεί στο έπακρο τις τεχνικές των κουκλοπαικτών και των παραμυθάδων.
Η παράσταση ενώνει το κλασικό με το σύγχρονο, βλέποντας εν δράσει τις νέες μαριονέτες που δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση πάνω στις φιγούρες των Ελλήνων και των Τρώων, με σεβασμό στους παραδοσιακούς κανόνες που η καλλιτεχνική οικογένεια έχει παραδώσει από γενιά σε γενιά. Αντίστοιχα όργανα από την αρχαία αλλά και τη σύγχρονη εποχή πλέκονται στην πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης, η οποία συνδιαλέγεται με τα γεγονότα που αναπαριστώνται επί σκηνής, ακολουθώντας τους χαρακτηριστικούς για το κουκλοθέατρο ρυθμούς του αυτοσχεδιασμού.
Τη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Mimmo Cuticchio, ενώ συμπράττει επί σκηνής με τους Giacomo Cuticchio, Tania Giordano, Giuseppe Graffeo, Elisa Puleo. Η πρωτότυπη μουσική σύνθεση που δημιουργήθηκε ειδικά για την παράσταση αυτή είναι του Giacomo Cuticchio από το Giacomo Cuticchio Ensemble. Τα σκηνικά είναι του Marco Incardona, τα κοστούμια της Tania Giordano και οι φωτισμοί του Marcello D'Agostino.
TIPS
*Η «opera dei pupi» (έργο για σικελικές μαριονέτες) είναι γνωστή ως το θέατρο που αφηγείται τα ιπποτικά κατορθώματα του Ορλάντο και του Ρινάλντο του Καρλομάγνου. Ωστόσο, τη δεκαετία του 1970, στο αποκορύφωμα της κρίσης αυτού του θεάτρου, ο Mimmo Cuticchio αποφάσισε να γράψει νέα σενάρια προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση των τεχνικών και των γνώσεων που παραδόθηκαν από πατέρα σε γιο.
*Μέχρι πριν από τριάντα περίπου χρόνια, οι παραστάσεις γίνονταν αυστηρά εντός του προσκηνίου της δομής που ονομάζουμε «Teatrino», όπου οι μαριονετίστες είναι αόρατοι για το κοινό. Ο Mimmo Cuticchio διεύρυνε το ρεπερτόριό του, συνδυάζοντάς το με το κλασικό, διατηρώντας όμως τους κανόνες της παράδοσης του κουκλοθεάτρου. Παράλληλα, έφερε και το δικό του ανανεωτικό στοιχείο, δημιουργώντας νέες αντιστοιχίες, συμμετρίες, αντιθέσεις και συμφωνίες, επικαλύπτοντας καταστάσεις και χαρακτήρες, με αποτέλεσμα να φωτίσει με νέο τρόπο τους παλιούς μύθους, οι οποίοι απαιτούν πλέον μια μεγάλη θεατρική σκηνή προκειμένου να αναδειχθούν επάξια.
*Ο Mimmo Cuticchio γεννήθηκε το 1948, όταν ο πατέρας του Giacomo, ένας περιπλανώμενος μαριονετίστας, εγκαταστάθηκε στη Γέλα της Σικελίας. Το 1973 άνοιξε το πρώτο του κουκλοθέατρο και το 1977 ίδρυσε την Associazione (Σύλλογος) Figli d'Arte Cuticchio. Στην παράδοση που κληρονόμησε από τον πατέρα του πρόσθεσε μια μοντέρνα επίγνωση του λεπτού παιχνιδιού της διάσπασης μεταξύ μαριονέτας και μαριονετίστα, στη γραμμή της θεατρικής κουλτούρας του 20ού αιώνα, μεταξύ αποξένωσης και ταύτισης, μεταξύ Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κονσταντίν Στανισλάβκι. Παράλληλα, ο Cuticchio αναπτύσσει μια πορεία στο μουσικό θέατρο, δημιουργώντας ένα θεατρικό μείγμα από μαριονέτες, ηθοποιούς και μουσικούς. Ο θίασος που διευθύνει, συνδυάζει τρεις βασικές γλώσσες θεατρικής επικοινωνίας: την ανάκτηση των παραδοσιακών τεχνικών των μαριονετών και της αφήγησης, την έρευνα και τον πειραματισμό. Η καλλιτεχνική του πορεία εστιάζει στην αναζήτηση του δικού του εκφραστικού χώρου, που αξιοποιεί στο έπακρο τις τεχνικές των κουκλοπαικτών και των παραμυθάδων, γλώσσες που κάθε άλλο παρά εξαντλημένες ή ξεπερασμένες είναι, για να επιχειρήσει ένα θέατρο της αλήθειας και της ποίησης. Το 1997 ίδρυσε την πρώτη σχολή για κουκλοπαίκτες στο Παλέρμο, όπου διοργανώνει εργαστήρια για την αφήγηση ιστοριών και το κουκλοθέατρο. Του έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο «Stegagatto» του Ente Teatrale Italiano (1991), το βραβείο Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης (Ελλάδα) 1997, το βραβείο «UBU» (1998), το βραβείο «Hystrio» (2007), το βραβείο «Chù'ng Nhan» (Ανόι - Βιετνάμ), 2000, το βραβείο κριτικών (2008), το βραβείο «De Sica» (2013), το βραβείο «UBU» για το επίτευγμα ζωής (2019).
