Η θεατρική εταιρεία THEARTES παρουσιάζει για λίγες παραστάσεις το πολυβραβευμένο έργο του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα για τον κίνδυνο της ιστορικής αμνησίας.
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με την Κατερίνα Μπιλάλη στο πολυβραβευμένο αντιπολεμικό έργο του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα “Ay, Carmela!”. Ένα μανιφέστο κατά της βαρβαρότητας, γεμάτο ευαισθησία και χιούμορ για τον κίνδυνο της ιστορικής αμνησίας που αποκαλύπτει τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος βρεθεί στη λάθος πλευρά της ιστορίας και πόσα μπορεί να είναι διατεθειμένος να κάνει με αντάλλαγμα την ελευθερία (του).
Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία με έντονα κωμικοτραγικά στοιχεία που διαδραματίζεται κατά την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ο συγγραφέας μας δίνει ακόμη ένα δείγμα της δύναμης του ισπανόφωνου θεάτρου όπου μπορεί κανείς να βρει μερικά από τα πιο δυνατά έργα που φωτίζουν τη συλλογική τραγωδία ενός λαού που μαστίζεται από την εμφύλια διαμάχη. Ένας πόλεμος που θα μπορούσε εξίσου να είναι οποιοσδήποτε Εμφύλιος σε όλο τον κόσμο, ακόμη κι εδώ.
Οι δύο δημιουργοί της θεατρικής εταιρείας THEARTES, Κωνσταντίνος Κυριακού και Κατερίνα Μπιλάλη υποδύονται δύο πλανόδιους θεατρίνους, την Καρμέλα και τον Παουλίνο, που κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου διασκεδάζουν τα δημοκρατικά στρατεύματα με επιθεωρησιακά σκετς. Κάνοντας ένα λάθος, περνούν στην περιοχή που ελέγχουν οι εθνικιστές του Φράνκο και εκεί συλλαμβάνονται. Οι στρατιώτες τούς εξαναγκάζουν, με αντάλλαγμα την ελευθερία τους, να ανεβάσουν μια παρωδία κατά της Δημοκρατίας προκειμένου να χλευάσουν τα αιχμάλωτα μέλη της Διεθνούς Ταξιαρχίας –εθελοντές που ήρθαν στην Ισπανία να αγωνιστούν στο πλευρό των ντόπιων δημοκρατικών– που θα εκτελούνταν την επόμενη μέρα. Η Καρμέλα, αγανακτισμένη, επιχειρεί να ανατρέψει αυτήν την παρωδία κόντρα στις προσπάθειες του λιγόψυχου Παουλίνο, κινδυνεύοντας να εκτελεστεί. Τη συνέχεια θα μάθουμε επί σκηνής.
Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης που έρχεται αντιμέτωπη με τον πόνο, ο συλλογικός αλληλοσεβασμός, η αξιοπρέπεια του καλλιτέχνη, η ανθρώπινη ευαισθησία, καθώς και η ανάγκη του να μη χαθεί η ιστορική μνήμη είναι τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το έργο με μαύρο χιούμορ, δραματικότητα και ποιητική διάθεση, “καθώς σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να είναι γεμάτος συγκρούσεις, η σπαρακτική απεικόνιση της αγάπης και της απώλειας είναι μια οδυνηρή μαρτυρία της απανθρωπιάς του πολέμου”. Πρόθεση της παράστασης είναι να υπενθυμίσει ότι το τρίπτυχο Δημοκρατία-Ελευθερία-Δικαιοσύνη δεν είναι πολιτική στάση, αλλά δικαίωμα όλων.
Φωτογραφίες – Trailer: Μαρία Χουρδάρη©
Η παράσταση παρουσιάζεται υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες στην Αθήνα – Instituto Cervantes de Atenas.
TIPS
*Ο Κωνσταντίνος Κυριακού υπογράφει εκτός από την σκηνοθεσία και τη μετάφραση. Η δραματουργία και η κινησιογραφία είναι της Κατερίνας Μπιλάλη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Κατερίνας Τσακότα, η πρωτότυπη μουσική σύνθεση και τα τραγούδια της Άρτεμις Ματαφιά, οι φωτισμοί του Λέοντα Εσκενάζη και η εκτέλεση της μουσικής του Γιώργου Πατσιώτη.
*Ο Κωνσταντίνος Κυριακού σημειώνει για τη δημιουργία της παράστασης: “Συνεπείς στο “παιχνίδισμα” και την “εναλλαγή” των θεατρικών ειδών και την ανησυχία που μας διακατέχει αναφορικά με τις δραματικές μορφές, την εγκατάλειψη γνωστών πεδίων, προκειμένου να εξερευνηθούν νέες δραματικές μορφές και να αναζητηθούν θέματα που επιτρέπουν την έρευνα και τη σημασία της προώθησης της δραματικής λέξης, η παράστασή μας, δεδομένου ότι δεν είναι απλώς μία παράσταση “θεάτρου εν θεάτρω” αλλά ένα έργο του “θεάτρου υπό εμφύλιο πόλεμο”, συνδυάζει την υποκριτική μπρεχτική “Αποστασιοποίηση” (Verfremdungseffekt), με την μπεκετική “Αναμονή” (En attendant) των περιθωριακών τύπων του Γκοντό, τοποθετημένοι σε έναν πιντερικό “Μη-Τόπο” (No man’s land), και όλα αυτά μέσα στα πλαίσια ενός -και πάλι- μπρεχτικού “Επικού Θεάτρου” (Episches Theater), αντανακλώντας σαρκαστικά την εικόνα μιας χώρας που θα γίνει μια πραγματική παρωδία.
*Το μότο του Κωνσταντίνου Κυριακού και της Κατερίνας Μπιλάλη, ως Theartes, είναι: “Το θέατρο είναι το σημείο τομής μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμίας, είναι μια μεταθεατρική περιοχή όπου η μυθοπλασία γίνεται πραγματικότητα, όπου όλα είναι δυνατά να συμβούν, επειδή όλα μπορούν να συμβούν σε ένα θέατρο, ακριβώς επειδή είναι θέατρο».
