Τέσσερις παραστάσεις για θεατρόφιλους και μη για να διαλέξεις αυτά τα Χριστούγεννα

Τέσσερις παραστάσεις για θεατρόφιλους και μη για να διαλέξεις αυτά τα Χριστούγεννα

Μυστήριο, κοινωνική κριτική, σασπένς, συγκίνηση, κινηματογραφική ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με αγαπημένους ηθοποιούς επί σκηνής συνιστούν το ιδανικό θεατρικό μενού για τις ημέρες των γιορτών και αυτό προτείνει η Happy Productions στον Νέο Ακάδημο και στο Θέατρο Άνεσις μέσα από τέσσερις παραστάσεις υψηλής θερμοκρασίας.

Στον Νέο Ακάδημο βυθιζόμαστε στο σύμπαν του Λαρς Φον Τρίερ μέσα από το «Dogville», την αλληγορία του για τα όρια της ηθικής και την κοινωνική υποκρισία κι ένα από τα κορυφαία της έβδομης τέχνης, σε θεατρική διασκευή σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ. Το αριστουργηματικό έργο που βασίζεται  στο θέατρο του Μπρεχτ και τη δομή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, παίζει με τα δίπολα θύμα-θύτης, καλό-κακό, ξεγυμνώνει τα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, την εκμετάλλευση και τον ρατσισμό. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν παύει να μιλά για την αγάπη, τη δειλία, την συγχώρεση, τις φοβίες. Έλλη Τρίγγου, Στέλιος Μάινας, Θοδωρής Κατσαφάδος, Νικολέτα Βλαβιανού, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Ανδρέας Νάτσιος, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Πάρης Λεόντιος και Νίνα Έππα: αυτός είναι ο πολυδιάστατος θίασος που ζωντανεύει στη σκηνή του Νέου Ακάδημου ένα θεατρικό κείμενο που βασίζεται στο τελικό σενάριο της ταινίας όπως τη γνωρίζουμε, με πρόσθετες σκηνές από παλαιότερες εκδοχές του ή σκηνές που παρουσιάστηκαν στην ταινία ως εικόνες χωρίς διάλογο. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει ο Κρίστιαν Λολίκε, τη μετάφραση ο Αντώνης Γαλέος. Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση υπογράφει ο Σταύρος Γασπαράτος, τα σκηνικά η Θάλεια Μέλισσα, τα κοστούμια η Βασιλική Σύρμα, τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα και την κίνηση η Κική Μπάκα.

Στην απομονωμένη κωμόπολη “Dogville” καταφθάνει η γοητευτική Γκρέις (Έλλη Τρίγγου) κυνηγημένη από εγκληματίες. Παρότι η παρουσία της μοιάζει να απειλεί τον φιλήσυχη ζωή των ντόπιων, εκείνοι πείθονται να την προστατέψουν με αντάλλαγμα την εργασία της στις καθημερινές δουλειές τους. Ενώ, όμως, η πόλη δείχνει να την αγκαλιάζει, οι κάτοικοι του “Dogville” δεν θα αργήσουν να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι η Γκρέις δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη, γεγονός που οδηγεί τα πράγματα στα άκρα και σε μια εκρηκτική κορύφωση.

Στον Νέο Ακάδημο συνεχίζεται και η «Ποντικοπαγίδα» για τρίτη συνεχή χρονιά με ανανεωμένο θίασο. Μάριος Αθανασίου, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Νίκος Πολυδερόπουλος, Βαγγέλης Σαλευρής, Χάρης Τζωρτζάκης και Σάννυ Χατζηαργύρη πρωταγωνιστούν στη διασκευή που τοποθετεί το θρυλικό έργο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι από τα '50s κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90' σε μια πανσιόν της ελληνικής επαρχίας. Η Κίρκη Καραλή που υπογράφει και σκηνοθετεί τη θεατρική διασκευή, σημειώνει ότι η Ελλάδα των 90’s επιλέχθηκε ως φόντο της δράσης για να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα αλλά χωρίς την καθολική χρήση των κινητών τηλεφώνων, η οποία δεν θα επέτρεπε στο έργο να διαρκέσει περισσότερο από 15 λεπτά.

Οι οκτώ ήρωες, με διαφορετικές καταβολές ο καθένας, έρχονται αντιμέτωποι με σκληρές αλήθειες, ενώ τα καλά κρυμμένα μυστικά που έχουν στις βαλίτσες τους, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για μια ιστορία εκδίκησης με μεγάλες ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα, πολύ σασπένς κι έναν δολοφόνο, μια “Ποντικοπαγίδα” που περιμένει το επόμενο θύμα της. Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν όντας παγιδευμένοι σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο εν μέσω χιονοθύελλας. Την απόδοση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης υπογράφει ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, τα σκηνικά και τα κοστούμια η Άση Δημητρολοπούλου και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα.
Ένας από τους λόγους που το έργο παίζεται με επιτυχία μέχρι και σήμερα -εκτός από το αριστουργηματικό μυστήριο και το βρετανικό κωμικό φλέγμα γύρω από το οποίο πλέκεται- είναι η παρότρυνση της συγγραφέως στους θεατές να μην μοιράζονται την ταυτότητα του δολοφόνου.

Στο θέατρο Άνεσις οι Γιάννης Μπέζος, Άρης Λεμπεσόπουλος, Μάκης Παπαδημητρίου και Θανάσης Κουρλαμπάς υποδύονται τέσσερις απελπισμένους μεσίτες στα «Οικόπεδα με θέα» του Ντέιβιντ Μάμετ, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, μετάφραση του Αντώνη Γαλέου και πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Μαθέ. Το βραβευμένο με Πούλιτζερ σκληρό, ρεαλιστικό έργο για το αέναο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διαδραματίζεται τις τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά ενός κτηματομεσιτικού γραφείου μιας μικρής αμερικανικής πόλης. Οι τέσσερις μεσίτες ανταγωνίζονται χωρίς ηθικούς φραγμούς, με κάθε νόμιμο και μη μέσο, με μότο τη φράση «Πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία». Ο πρώτος νικητής θα κερδίσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο, ο δεύτερος ένα σετ μαχαίρια, ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος θα απολυθούν. Ποιος άραγε θα τα καταφέρει να πουλήσει τα περισσότερα ακίνητα, υπακούοντας στη φιλοσοφία του «πουλάω άρα υπάρχω», μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για ανθρωπιά και έλεος; Συμπρωταγωνιστούν οι Γιάννης Δρακόπουλος, Γεράσιμος Σκαφίδας και Μάριος Μαριόλος. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Αρετή Μουστάκα, ενώ οι φωτισμοί είναι της Μελίνας Μάσχα.

Σε συνέντευξη που έδωσε στο “α” ο Γιάννης Μπέζος αναφέρεται στο έργο του Ντέιβιντ Μάμετ: “Υπάρχει μία μόνιμη ταραχή και ταυτόχρονα πλήρης ακινησία στο έργο διότι όταν είμαστε ήρεμοι τα πράγματα πάνε μπροστά. Ανακυκλώνεται μία τάση για το πώς θα κερδίσω παραπάνω, πώς θα πατήσω πάνω στην αποτυχία του άλλου για να κάνω τη δουλειά μου. Είναι αστεία αυτά που κάνουν οι ήρωες αλλά βρίσκονται σε τραγική θέση. Για κάποιους το κέρδος είναι υποκατάστατο της ευτυχίας και συνδέεται με την κοινωνική καταξίωση. Ο Μάμετ μεταφέρει τη δράση του έργου σε ένα κτηματομεσιτικό γραφείο του Σικάγο και ανάμεσα στα μέλη του δεν υπάρχει κανένας ηθικός φραγμός, αλλά και κάποια ψήγματα ευαισθησίας. Στο έργο συνυπάρχει η ένταση, η τρέλα μαζί με κάποια αισθήματα και αυτό το κάνει ακόμα πιο τραγικό. Όταν κάποιος λέει "πάση θυσία να κλείσει συμφωνία" φαίνεται πόσο επιρρεπής είναι και πόσο ένα σύστημα, το οποίο διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι, μας βάζει κάτω”.

Στη σκηνή του Άνεσις μόλις ξεκίνησε και η «Αφροδίτη με τη γούνα» του Λέοπολντ φον Μαζόχ. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς και η Αμαλία Νίνου πρωταγωνιστούν στη θεατρική μεταφορά του κλασικού έργου που εξερευνά τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, σε διασκευή των Νικολέτας Κοτσαηλίδου και Σπύρου Κυριαζόπουλου, σε μετάφραση της δεύτερης, εικαστική επιμέλεια και κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Οικονόμου και φωτισμούς του Αργύρη Θέου. Στο επίκεντρο του βραβευμένου έργου που έχει γραφτεί το 1870, παρακολουθούμε την ερωτική σχέση του γοητευτικού γαιοκτήμονα Σεβερίν με την εικοσιτετράχρονη χήρα Βάντα, οι οποίοι συναντιούνται σε ένα απομονωμένο θέρετρο των Καρπαθίων. Η ένωση τους είναι εκρηκτική και ο έρωτάς τους μόνο ως πεδίο μάχης μπορεί να χαρακτηριστεί.

Ο Σεβερίν φαντασιώνεται την Βάντα ως μια αυταρχική Αφροδίτη, αφιερωμένη στο κυνήγι της ηδονής. Έτσι, την παρασύρει σε ένα παιχνίδι ψυχολογικής και σωματικής βίας, ξυπνώντας μέσα της την επιθυμία για επιβολή. Σταδιακά και με δική του παρότρυνση μετατρέπεται σε πιστό υπηρέτη της, με αντάλλαγμα να τον κακοποιεί ψυχολογικά και να τον βασανίζει σωματικά. Αντίπαλον δέος του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, πολέμιος του αντισημιτισμού, υπέρμαχος του φεμινισμού, απλώς ηδονιστής ή ένας παρεξηγημένος λογοτέχνης, ο Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ γράφει ένα έργο που, ενάμιση αιώνα αργότερα, συνεχίζει να σοκάρει.

Προπώληση μέσω viva.gr για την “Ποντικοπαγίδα”, το “Dogville” στο Θέατρο Νέος Ακάδημος (Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17, Κέντρο, 2103625119, 2100080900) & τα “Οικόπεδα με θέα” και την “Αφροδίτη με τη γούνα” στο Θέατρο Άνεσις (Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107718943) | Πληροφορίες: happyproductions.grneosakadimos.gr, 2100080900 (καθημερινά 10 π.μ.-6 μ.μ., Σάβ. 9 π.μ.-5 μ.μ.), 2103625119 (Δευτ.-Κυρ. 10 π.μ.-9 μ.μ.)

Οι φωτογραφίες όλων των παραστάσεων είναι του Πάτροκλου Σκαφίδα©

TIPS

*Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαζόχ «δάνεισε» το όνομά του στη λέξη μαζοχισμός (το 1893, προς έκπληξη και μάλλον δυσαρέσκεια του συγγραφέα, ο ψυχίατρος Ρίχαρντ φον Κραφτ-Έμπινγκ έχοντας την Αφροδίτη στο επίκεντρο, δημιουργεί τον όρο «μαζοχισμός»), ούτε ότι οι Velvet Underground είχαν τραγούδι στο ιστορικό τους ντεμπούτο το 1967 με τίτλο “Venus in furs”, ούτε φυσικά ότι ο Ρόμαν Πολάνσκι γύρισε ταινία βασισμένη στους διαλόγους του βιβλίου το 2013.
*Ο κατεξοχήν σύγχρονος αμφισβητίας του αμερικανικού ονείρου, δημιουργός της «Ολεάννας» και του «Αμερικάνικου βούβαλου», Ντέιβιντ Μάμετ, με τον οποίο το ελληνικό κοινό έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση, στα “Οικόπεδα με θέα” παραθέτει ένα σκληρό, δηκτικό έργο που διασκευάστηκε από τον ίδιο για τον κινηματογράφο το 1992 με ένα καστ διάσημων ηθοποιών (Αλ Πατσίνο, Άλεκ Μπάλντουιν, Τζακ Λέμον, Εντ Χάρις, Κέβιν Σπέισι). Η ταινία σημείωσε παγκόσμια επιτυχία, απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις χαρίζοντας στον Αλ Πατσίνο μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
*Το “Dogville” είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας «USA - Land of Opportunities» στην οποία καθρεφτίζεται η αμερικανική κοινωνία την εποχή του οικονομικού κραχ – όπως και η δική μας. Η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2003, και απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις σε όλο το κόσμο.
*Η Αγκάθα Κρίστι εμπνεύστηκε τον τίτλο του έργου από τον «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και την παγίδα που στήνει ο ομώνυμος ήρωας στον δολοφόνο του βασιλιά και πατέρα του, υιοθετώντας μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά προκειμένου να μπερδέψει τους ενόχους και να αποκαλύψει την αλήθεια. Το έργο που γράφτηκε κατά παραγγελία της βασιλικής οικογένειας, αντλώντας από την αληθινή υπόθεση του θανάτου του 12χρονου Ντένις Ο’ Νιλ, μετρά μέχρι σήμερα περισσότερες από 28.000 παραστάσεις. Η αρχική του εκδοχή, το 1947, ήταν ραδιοφωνική, βασισμένη στο αδημοσίευτο, τότε, διήγημα της Κρίστι με τίτλο "Τρία τυφλά ποντίκια". Η συγγραφέας πίστευε ότι η “Ποντικοπαγίδα” δεν θα άντεχε στη σκηνή ούτε 8 εβδομάδες. Όταν η ιστορία την διέψευσε, απέδωσε την συνεχιζόμενη επιτυχία του έργου στο γεγονός πως υπάρχει «κάτι» στο κείμενο που αφορά κάθε θεατή προσωπικά.