Η συγγραφέας Rona Munro έγραψε ένα «ατσάλινο» έργο για να «στοχεύσει» όσους κλείνουν τα μάτια και τ' αυτιά στην ενδοοικογενειακή βία, στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ο άνθρωπος μέσα στη φυλακή και στα κοινωνικά τραύματα. Υπερασπίζεται τη ζωή και τον άνθρωπο με ένα παράδοξο ίσως τρόπο… βάζοντας τον θεατή στο κελί μιας φυλακής. Μια κοπέλα φτάνει στη φυλακή για να συναντήσει τη μητέρα της, η οποία σκότωσε τον άντρα της πριν από 15 χρόνια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 11χρονο παιδί της. Το κορίτσι, ενήλικη πια, αναζητά τα πατήματα της στον κόσμο και επιδιώκει τη συνάντηση με τη γυναίκα που τη γέννησε, για να εκφράσει τις αγωνίες της, να πάρει απαντήσεις, να βρει ίσως μια αγκαλιά…
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη λυγίζει καρδιές ως γυναίκα από "Ατσάλι"
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη λυγίζει καρδιές ως γυναίκα από "Ατσάλι"
Τα ένοχα μυστικά στοίχειωσαν τη ζωή του κοριτσιού. Μεγάλωσε με τη γιαγιά, τη μητέρα του πατέρα της, η οποία της έκρυψε όσο μπορούσε τα πράγματα και δεν την έφερε σε επαφή με τη μάνα της. Μόλις πεθαίνει η γιαγιά της, ανακαλύπτει ότι δεν θυμάται τίποτε, ούτε καν το πρόσωπο του πατέρα της. Οπότε αποφασίζει να βρει τη μητέρα της στη φυλακή. Η σχέση μάνας-κόρης λειτουργεί πάνω από τα γεγονότα και η Rona Munro μας αναγκάζει να δούμε τον άνθρωπο πίσω από τα κάγκελα, ενώ εγείρει μια σειρά από ερωτήματα: Τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα στο φόνο; Τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα να σκοτώσει τον άντρα της; Μπορεί μια κόρη να κατανοήσει και να συγχωρέσει τη μάνα της για το φόνο του πατέρα της; Η απάντηση δεν είναι πάντα ούτε εύκολη ούτε η αναμενόμενη.
Ένα έξοχο έργο για κοινωνιολογική έρευνα, το «Ατσάλι» παρουσιάζεται σε μια λιτή και ατμοσφαιρικά ρεαλιστική σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου που σε πολλά σημεία εξαφανίζει τα όρια μεταξύ των δυο δεσμοφυλάκων, του Ανδρέα Κωνσταντινίδη και της Ασπασίας Μπατατόλη, και κρατούμενης. Τον κεντρικό ρόλο ερμηνεύει η Γιασεμί Κηλαηδόνη και η παρουσίαση της αποτελεί το μεγάλο ερμηνευτικό «κέρδος» της παράστασης με την ανθρώπινης θερμοκρασίας και αλήθειας ερμηνεία της. Αληθινή «αποκάλυψη», είναι η νέα ηθοποιός Κατερίνα Παπαδάκη, που με εύπλαστη κίνηση, αποδίδει την ευγένεια και την ευαισθησία της κόρης.
Δείτε εδώ το τρέιλερ της παράστασης.
TIPS
Ένα θέατρο γεννημένο από την κοινωνία στηρίζει σταθερά το θέατρο Μεταξουργείο της Άννας Βαγενά και τα έργα που επιλέγει είναι λογοτεχνικά αριστουργήματα, πολιτικά, κοινωνικά και βαθύτατα υπαρξιακά, όπως το «Ατσάλι». Mέσα από τις σκηνικές «αναγνώσεις» τους τα έργα προβάλουν πτυχές των ανθρώπινων χαρακτήρων, ακόμα και της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας.
Το «Ατσάλι» έχει βραβευτεί στη Σκωτία και έχει παρουσιαστεί στην Αγγλία, τη Νέα Υόρκη, τη Σινγκαπούρη, την Κωνσταντινούπολη και αλλού. Τι σημαίνει δραματουργικά ο τίτλος «Ατσάλι»; Το ατσάλι είναι ένα κράμα σιδήρου και άνθρακα, είναι ένα πολύ ισχυρό, άκαμπτο υλικό. Στο έργο είναι μνήμες που είναι γερά σφηνωμένες στο μυαλό κάνουν την καρδιά και τον «ατσάλινο» χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας να ματώνει.
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη είναι ηθοποιός που κατορθώνει να υπερκεράσει τις όποιες δυσκολίες μπορούν να ορθώνουν τα απαιτητικά κείμενα με τα οποία επιλέγει να αναμετρηθεί. Στο «Ατσάλι», στο ρόλο της κρατούμενης, οδηγεί με το σώμα, τις εκφράσεις, το βλέμμα και τη φωνή στα υπόγεια της ψυχής της ηρωίδας με την οποία συμπάσχει ο θεατής.