Στο Θέατρο Επί Κολωνώ, σταθερό σημείο συνάντησης του καλού θεάτρου, ανεβαίνει το δραματικά διαχρονικό έργο του Μάριου Ποντίκα.
Στο Θέατρο Επί Κολωνώ, σταθερό σημείο συνάντησης του καλού θεάτρου, ανεβαίνει ο «Γάμος» του Μάριου Ποντίκα, μια δυνατή δραματική ιστορία γυναικείας κακοποίησης, που εκθέτει τις παθογένειες της πατριαρχικής κοινωνίας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ελένη Σκότη σε συνεργασία με τον Γιώργο Χατζηνικολάου, δημιουργοί που ξεχωρίζουν για τη ρεαλιστική και βαθιά ανθρώπινη ματιά με την οποία προσεγγίζουν τα κείμενα.
Η υπόθεση του έργου αφορά στην απόφαση μιας οικογένειας να παντρέψει την νεαρή κόρη, θύμα βιασμού, με τον βιαστή της, προκειμένου να αποφευχθεί το σκάνδαλο. Ο Ποντίκας καταφεύγει σε ένα ενδιαφέρον εύρημα, τοποθετεί τη δράση στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου δικάζεται ο θύτης και εστιάζει το δραματικό ενδιαφέρον στον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο. Η ίδια η κοπέλα, το θύμα του βιασμού, επωμίζεται έναν βουβό ρόλο αλλά η φυσική της παρουσία αποτελεί μια ιδιαιτέρως εύγλωττη και ηχηρή εικόνα, καθώς εκθέτει με ανατριχιαστική ευστοχία τους πολλαπλούς «βιασμούς» που δέχεται από την κοινωνία, τη δικαιοσύνη και κυρίως την ίδια της την οικογένεια.
Στην παράσταση, πέντε ηθοποιοί μοιράζονται τους δώδεκα ρόλους του έργου, εκθέτοντας την εχθρική στάση της κοινωνίας απέναντι στα θύματα: Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Κάτσενου, Αθανασία Κουρκάκη και Μέγκυ Σούλι. Τα σκηνικά είναι του Γιώργου Χατζηνικολάου, τα κοστούμια της Μαρίας Αναματερού, οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, η μουσική και ο ηχητικός σχεδιασμός του Στέλιου Γιαννουλάκη.
Η παράσταση είναι μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα.
Αγορά εισιτηρίων εδώ
Σημειώνεται πως η παράσταση περιέχει σκηνές βίας και υβριστικό περιεχόμενο. Προτείνεται η παρακολούθηση σε ηλικίες άνω των 16 ετών.
TIPS
Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Μάριου Ποντίκα, που έφυγε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία ογδόντα ετών. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες δραματουργούς που γέννησε η μεταπολίτευση. Από το 1971 και επί σαράντα χρόνια συγγραφικής δραστηριότητας («Πανοραμική θέα μιας νυχτερινής εργασίας», «Το τρομπόνι», «Θεατές», «Ο Γάμος», «Η γυναίκα του Λωτ», «Ορθός Λόγος», «Εσωτερικαί ειδήσεις», κ.ά.), ο Ποντίκας αιχμαλώτισε την πολύμορφη διαδρομή της διαρκώς μετασχηματιζόμενης ελληνικής συνθήκης και τις παθογένειες της κοινωνίας, αναδεικνύοντας ως σταθερό πυρήνα της τον άνθρωπο και την ηθική, ατομική του ευθύνη.
Η Ομάδα Νάμα έχει ανεβάσει μερικές από τις πλέον επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων («Αγαπητή Έλενα», «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας», «Η βασίλισσα της ομορφιάς», κ.ά.). Επιλέγει συνήθως έργα του ξένου ρεπερτορίου, όμως ο «Άγριος σπόρος» του Γιάννη Τσίρου σε δική της σκηνοθεσία (με τον Τάκη Σπυριδάκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο) αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία ελληνικού έργου στην πρόσφατη παραστασιογραφία.
Σύμφωνα με τη Διοτίμα (Κέντρο για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα), η έμφυλη βία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει στη συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες και νεαρά κορίτσια και περιλαμβάνει οποιαδήποτε επιβλαβή πράξη κατά της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας όσων την υφίστανται. Διακρίνεται από τις άλλες μορφές βίας καθώς πηγάζει από την ανισότητα στις σχέσεις κοινωνικής ισχύος/εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η έμφυλη βία σε όλες της τις μορφές συνιστά ποινικό αδίκημα (συχνά κακουργηματική πράξη) και τιμωρείται αυστηρότατα από την ελληνική νομοθεσία. Μάλιστα με την επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης από την Ελλάδα (2018), ποινικοποιούνται μορφές έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας που ως τώρα δεν αναγνωρίζονταν νομικά ως τέτοιες, μία από τις οποίες είναι και ο εξαναγκαστικός γάμος.
