Οκτώ πρωταγωνιστές απογειώνουν από 1 Οκτωβρίου και για τρίτη χρονιά την μεγάλη παραγωγή του θεάτρου Νέος Ακάδημος που μεταφέρει το θρυλικό μυστήριο της Αγκάθα Κρίστι από τα 50’s σε μια απομονωμένη πανσιόν της ελληνικής επαρχίας κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90’.
Μάριος Αθανασίου, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Νίκος Πολυδερόπουλος, Βαγγέλης Σαλευρής, Χάρης Τζωρτζάκης και Σάννυ Χατζηαργύρη πρωταγωνιστούν στον ανανεωμένο θίασο της “Ποντικοπαγίδας” που συνεχίζει για τρίτη χρονιά από την 1η του Οκτώβρη την επιτυχημένη πορεία της στον Νέο Ακάδημο, σε μια μεγάλη παραγωγή της Happy Productions. Το θρυλικό έργο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι που παίζεται ακατάπαυστα στο λονδρέζικο Γουέστ Εντ από τo 1952 μέχρι σήμερα, αποκτά νέα οπτική μέσα από την παράσταση της τολμηρής, όπως έχει αποδείξει με τις επιλογές της, Κίρκης Καραλή. Το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου και το πιο πολυπαιγμένο της Αγκάθα Κρίστι μεταφέρει η σκηνοθέτιδα, σε δική της δραματουργική επεξεργασία, από τα '50s κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90' σε μια πανσιόν της ελληνικής επαρχίας. Η διασκευή τοποθετείται στην χρονική στιγμή που είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο λόγος είναι η ύπαρξη των κινητών τηλεφώνων, η οποία δεν θα επέτρεπε στη διάρκεια του έργου να κρατήσει περισσότερο από 15 λεπτά.
Οι οκτώ ήρωες, με διαφορετικές καταβολές ο καθένας, έρχονται αντιμέτωποι με σκληρές αλήθειες και επικίνδυνα ψέματα. Ο κάθε ένας από αυτούς κρατά ένα μυστικό, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για μια ιστορία εκδίκησης με μεγάλες ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα, πολύ σασπένς κι έναν δολοφόνο, μια “Ποντικοπαγίδα” που περιμένει το επόμενο θύμα της. Και όλα αυτά ενώ είναι παγιδευμένοι σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο. Την απόδοση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης υπογράφει ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, τα σκηνικά και τα κοστούμια η Άση Δημητρολοπούλου και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα.
Ένας από τους λόγους που το έργο παίζεται με επιτυχία μέχρι και σήμερα -εκτός από το αριστουργηματικό μυστήριο και το βρετανικό κωμικό φλέγμα γύρω από το οποίο πλέκεται- είναι η παρότρυνση της συγγραφέως στους θεατές να μην μοιράζονται την ταυτότητα του δολοφόνου. Με την ίδια παράκληση θα αποχωρήσουμε και από την «δική» μας «Ποντικοπαγίδα».
Ποιες παραγωγές ακόμα ετοιμάζει η Happy Productions για φέτος; Στο θέατρο Άνεσις οι Γιάννης Μπέζος, Άρης Λεμπεσόπουλος, Μάκης Παπαδημητρίου και Θανάσης Κουρλαμπάς ανεβαίνουν στη σκηνή με το βραβευμένο με Πούλιτζερ σκληρό, ρεαλιστικό έργο του Ντέιβιντ Μάμετ για το αμερικανικό όνειρο “Οικόπεδα με θέα”, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, μετάφραση του Αντώνη Γαλέου και μουσική του Γιάννη Μαθέ. Από 5 Οκτωβρίου η υποκριτική τετράδα πρώτης γραμμής -την οποία συμπληρώνουν επάξια οι Γιάννης Δρακόπουλος, Γεράσιμος Σκαφίδας, Μάριος Μαριόλος- υποδύεται τέσσερις απελπισμένους μεσίτες οι οποίοι που ανταγωνίζονται χωρίς ηθικούς φραγμούς με μότο τη φράση «Πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία» σε έναν διαγωνισμό που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά ενός κτηματομεσιτικού γραφείου μιας μικρής αμερικανικής πόλης. Ποιος θα απολυθεί και ποιος θα κερδίσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο; Η συνέχεια επί σκηνής. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Αρετή Μουστάκα, ενώ οι φωτισμοί είναι της Μελίνας Μάσχα.
Στον Νέο Ακάδημο, την πρεμιέρα της “Ποντικοπαγίδας”, ακολουθεί, λίγες ημέρες μετά, στις 14 Οκτωβρίου, η θεατρική μεταφορά του "Dogville" του Λαρς Φον Τρίερ. Ένα έργο που έχει πάρει τη θέση του ανάμεσα στα κορυφαία της ιστορίας του κινηματογράφου διασκευάζει και σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ. Έλλη Τρίγγου, Στέλιος Μάινας, Θοδωρής Κατσαφάδος, Νικολέτα Βλαβιανού, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Ανδρέας Νάτσιος, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Πάρης Λεόντιος και Νίνα Έππα συνθέτουν τον ετερόκλητο θίασο της παράστασης που βασίζεται στο τελικό σενάριο της ταινίας όπως τη γνωρίζουμε, με πρόσθετες σκηνές από παλαιότερες εκδοχές του ή σκηνές που παρουσιάστηκαν στην ταινία ως εικόνες χωρίς διάλογο. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει ο Κρίστιαν Λολίκε, τη μετάφραση ο Αντώνης Γαλέος.
Η αριστουργηματική αλληγορία του νεωτεριστή κινηματογραφιστή που εξετάζει τα όρια της ηθικής, παίζει με τα δίπολα θύμα-θύτης, καλό-κακό, ξεγυμνώνει τα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, την υποκρισία, την εκμετάλλευση και τον ρατσισμό. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν παύει να μιλά για την αγάπη, τη δειλία, την συγχώρεση, τις φοβίες. Διαδραματίζεται στην απομονωμένη κωμόπολη “Dogville”, όπου βρίσκεται κυνηγημένη η γοητευτική Γκρέις. Οι ντόπιοι πείθονται να την προστατέψουν με αντάλλαγμα την εργασία της στις καθημερινές δουλειές τους, γρήγορα όμως δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το μόνο που δεν ξέρουν είναι ότι εκείνη δεν έχει δείξει ακόμα το δικό της.
Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση υπογράφει ο Σταύρος Γασπαράτος, τα σκηνικά η Θάλεια Μέλισσα, τα κοστούμια η Βασιλική Σύρμα, τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα και την κίνηση η Κική Μπάκα.
Οι φωτογραφίες των τριών παραστάσεων είναι του Πάτροκλου Σκαφίδα.
Προπώληση μέσω viva.gr για την “Ποντικοπαγίδα”, το “Dogville” και τα “Οικόπεδα με θέα”, στο www.neosakadimos.gr και τηλεφωνικά στα 2100080900 (καθημερινά 10 π.μ.-6 μ.μ., Σάβ. 9 π.μ.-5 μ.μ.), 2103625119 (Δευτ.-Κυρ. 10 π.μ.-9 μ.μ.)
TIPS
*Η Αγκάθα Κρίστι εμπνεύστηκε τον τίτλο του έργου από τον «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και την παγίδα που στήνει ο ομώνυμος ήρωας στον δολοφόνο του βασιλιά και πατέρα του, υιοθετώντας μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά προκειμένου να μπερδέψει τους ενόχους και να αποκαλύψει την αλήθεια. Το έργο που γράφτηκε κατά παραγγελία της βασιλικής οικογένειας, αντλώντας από την αληθινή υπόθεση του θανάτου του 12χρονου Ντένις Ο’ Νιλ, μετρά μέχρι σήμερα περισσότερες από 28.000 παραστάσεις. Η αρχική του εκδοχή, το 1947, ήταν ραδιοφωνική, βασισμένη στο αδημοσίευτο, τότε, διήγημα της Κρίστι με τίτλο "Τρία τυφλά ποντίκια". Η συγγραφέας πίστευε ότι η “Ποντικοπαγίδα” δεν θα άντεχε στη σκηνή ούτε 8 εβδομάδες. Όταν η ιστορία την διέψευσε, απέδωσε την συνεχιζόμενη επιτυχία του έργου στο γεγονός πως υπάρχει «κάτι» στο κείμενο που αφορά κάθε θεατή προσωπικά.
*Ο κατεξοχήν σύγχρονος αμφισβητίας του αμερικανικού ονείρου, δημιουργός της «Ολεάννας» και του «Αμερικάνικου βούβαλου», Ντέιβιντ Μάμετ, με τον οποίο το ελληνικό κοινό έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση, στα “Οικόπεδα με θέα” παραθέτει ένα σκληρό, ρεαλιστικό και δηκτικό έργο που διασκευάστηκε από τον ίδιο για τον κινηματογράφο το 1992 με ένα καστ διάσημων ηθοποιών (Αλ Πατσίνο, Άλεκ Μπάλντουιν, Τζακ Λέμον, Εντ Χάρις, Κέβιν Σπέισι). Η ταινία σημείωσε παγκόσμια επιτυχία, απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις χαρίζοντας στον Αλ Πατσίνο μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
*Ο Τρίερ στο «Dogville» στήνει μια φιλοσοφική αλληγορία αποδεικνύοντας πως όσο κι αν προσπαθεί κανείς να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, οδηγείται απλώς σε μια διαφορετική μορφή καταπίεσης. Ο Δανός σκηνοθέτης δανείζεται τα χαρακτηριστικά στοιχεία του από το θέατρο του Μπρεχτ και τη δομή του από την αρχαία τραγωδία. Η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2003, και απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις σε όλο το κόσμο. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της τριλογίας «USA - Land of Opportunities» στην οποία καθρεφτίζεται η αμερικανική κοινωνία την εποχή του οικονομικού κραχ.
