Είναι από τα μαγαζιά που θέλεις με τη μία να το κάνεις στέκι σου – γράφω ήδη στην ατζέντα μου το κυριακάτικο jazz brunch του.
Μπαίνοντας στο «Zampano», νιώθεις αμέσως μια αρτίστικη, ντιζαϊνάτη αύρα να σε τυλίγει. Το πανέμορφο μπαρ, συνδυασμός μπρούντζου και πράσινου μαρμάρου, σε στέλνει στην αρ ντεκό, ενώ ο υπόλοιπος χώρος έχει μια industrial λιτότητα από γκρι στούκο, κεντημένη με την πολυμορφία της επίπλωσης. Μεγάλα ξύλινα τραπέζια από περασμένες δεκαετίες ως επί το πλείστον στο φυσικό τους χρώμα, με τα πόδια τους βαμμένα άσπρα ή μαύρα, μερικά από μάρμαρο και μέταλλο, κι ένα mix ’n’ match καρεκλών σε στιλ βιενέζικο, γαλλικού μπιστρό ή σε πιο βιομηχανικό ύφος, υλοποιούν ένα μετρημένο παιχνίδι λεπτών αποχρώσεων στο γοητευτικό χώρο.
Το μπρούντζινο γλυπτό των φωτιστικών με τα μπλεγμένα παραλληλεπίπεδα, πάλι, φέρνει στο μυαλό παιχνίδια του τσίρκου, ένα κλείσιμο του ματιού στο μοντέρνο ατμοσφαιρικό hostel «City Circus», εστιατόριο του οποίου είναι το «Zampano», το οποίο πήρε το όνομά του από τον κωμικοτραγικό ήρωα της φελινικής «La Strada». Οι ντιζάινερ Maurizio και Guiseppe Alito σχεδίασαν ένα όμορφο μπλέξιμο ρομαντικού vintage και φιλικού industrial σε αυτό το διατηρητέο νεοκλασικό του 19ου αιώνα. Η αρτίστικη διάθεση του χώρου φαίνεται και στα όμορφα σουπλά με τα έξυπνα κολάζ.
Μου άρεσε η κουζίνα της Χρύσας Κατάκη, που κινείται πολύ νόστιμα ανάμεσα στην παράδοση και στο δημιουργικό μοντερνισμό. Στη γειτονιά της πρώτης ευχαριστήθηκα μια μελωμένη, ζουμερή ρεβιθάδα σιγομαγειρεμένη με δεντρολίβανο και σερβιρισμένη, πολύ ταιριαστά, με ψιλοκομμένο σύγκλινο Μάνης αλλά κι ένα κατσικάκι-γλύκισμα με λεμονάτη σάλτσα, το οποίο κοβόταν, που λέει ο λόγος, με ένα φύσημα (οι πατάτες βέβαια ήταν άνοστες, ίσως διότι χρησιμοποιήθηκε λάθος ποικιλία).
Στο πιο μοντέρνο γήπεδο, τώρα, μου άρεσε πολύ η έξυπνη μετατροπή των λαχανοντολμάδων σε dumplings με λουκάνικο κεφτέ, ωραίο αβγολέμονο και ξεροψημένες φλούδες πράσου να τραγανίζουν νόστιμα επάνω τους. Ομοίως το νεο-παραδοσιακό λαβράκι, που έρχεται πολύ προσεκτικά ψημένο, ζουμερό και με την πέτσα του τραγανή, με dry ξινόχοντρο και μια σάλτσα μυρωδικών δίπλα του, έχει μια νοστιμότατη, αλλά σωστά επιλεγμένη απλότητα. Στον τομέα «ζυμαρικά», τα χερίσια νιόκι από σπανάκι και ανθότυρο με σάλτσα φρέσκιας ντομάτας και βασιλικού είναι συμπαθέστατα.
Οι σαλάτες καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του καταλόγου, ενισχύοντας τον μπιστρό χαρακτήρα. Από τη μεγάλη γευστική τους γκάμα διάλεξα αυτή με τα al dente τσαουλιά φασολάκια με kale, αρακά, ελαφριά πίκλα κρεμμυδιού και ντρέσινγκ με σπόρους σιναπιού και χάρηκα τη νόστιμη γλύκα της. Ωραία η άγλυκη, πανάλαφρη lemon pie με παγωτό καϊμάκι και σάλτσα λεμονιού και ακόμη καλύτερη η μους πικρής σοκολάτας με παγωτό καραμέλα, μαρεγκάκια κακάο και πορτοκάλι. Το «Zampano», τέλος, δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα για το κρασί και σερβίρει 17 καλοδιαλεγμένα κρασιά με το ποτήρι.
