Σαν "Γαλατικό χωριό" μιας σταθερής κινητικότητας αντιστέκεται και στηρίζει τη γοητευτική του αρχιτεκτονική, τις νέες τεχνολογίες και την πλούσια φυσική και πολιτιστική του κληρονομιά. Δικαίως τα Τρίκαλα διατηρούν τα πρωτεία της πόλης που γνωρίζει το ευ ζην ολιστικά. Και δικαίως θα επιστέφουμε σε κάθε ευκαιρία.
Εκεί ο σοσιαλμιντιακός νεολογισμός "καταπληκτική ποιότητα ζωής" πραγματώνεται χωρίς ίχνος ειρωνείας. Μια αντικειμενικά όμορφη πόλη που δεν έχει επαναπαυτεί στην προικισμένη της ρυμοτόμηση ούτε στην φυσική της γοητεία αλλά διατηρεί μια μόνιμη διάθεση για καινοτομία και εξέλιξη. Με συνοδοιπόρο τον φιλόξενο Ενιαίο Φορέα Τουρισμού Τρικάλων βουτάμε στα άδυτα της πόλης και του ποταμού Ληθαίου ο οποίος, σύμφωνα με τον Ασκληπιό, είχε θεραπευτικές ιδιότητες αντιμετώπισης ψυχοσωματικών προβλημάτων μέσω της λήθης. Δηλαδή, μετά από μια βουτιά στον ποταμό, οι άνθρωποι ξεχνούσαν τις έννοιες τους. Ότι συνέβη και σε εμάς σε αυτό το ταξίδι.
Από τον Ασκληπιό στον Τσιτσάνη
Πως θα ξεκινήσει η περιήγησή μας; Παραποταμίως, μας λένε. Άλλωστε τα πάντα συνδέονται με τον Ληθαίο που χωρίζει τα Τρίκαλα στα δύο. Δέκα γέφυρες συνδέουν τις δύο όχθες ο οποίες έχουν ξύλινα ντεκ για χαλάρωση ή προβλήτες για περίπατο δίπλα στο νερό, με το ίδιο το ποτάμι να αποτελεί ανάσα δροσιάς στην αστική καθημερινότητα. Η πιο εντυπωσιακή -που θυμίζει πραγματικά "μικρό Παρίσι"- είναι η κεντρική γέφυρα από το 1886 δώρο των Γάλλων στην πόλη, που ενδείκνυται για ρομαντικές φωτογραφίες.
Εκτός από καρτποσταλική ομορφιά, η πόλη έχει επίσης πλούσια ιστορία. Η αρχαία Τρίκκη ήταν γενέτειρα του Ασκληπιού και μάλιστα τμήμα του Ασκληπιείου, ενός τόπου λατρείας και θεραπείας, σώζεται σήμερα στη λεωφόρο Στέφανου Σαράφη. Από την αρχαιότητα προχωράμε στην παράδοση μέσω του γραφικού οικισμού του Βαρουσίου. Ένας περίπατος σε αυτή την αρχοντική συνοικία με τα διατηρητέα αρχοντικά του 18ου και 19ου αιώνα, τις παλιές εκκλησίες και τα γραφικά σοκάκια, και ξαφνικά εικόνες του χθες ζωντανεύουν.
Σήμα κατατεθέν των Τρικάλων, βέβαια δεν είναι άλλη από την συνοικία τα παλιά Μανάβικα που απλώνονται μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης. Η πρώην λαχαναγορά αποτελεί πόλο έλξης καλοφαγάδων αφού είναι γεμάτη ταβέρνες και τσιπουράδικα, πολλά εκ των οποίων ανήκουν στο δίκτυο Meteorisimo μια πρωτοβουλία με στόχο την ανάδειξη της τρικαλινής γαστρονομίας και τον τοπικών προϊόντων. Τρικαλινό λουκάνικο με πράσο, γιομίδια (μαγειρίτσα με χόρτα), πίτα πλαστός και το γλυκό σπάτουλα, να μην σας ξεφύγουν! Συνεχίζοντας τη βόλτα "συναντάμε" τον Τσιτσάνη να παίζει μπουζούκι, ενώ νοικοκυρές ψωνίζουν από τη λαϊκή αγορά και μπόμπιρες παίζουν μπάλα. Δεν βλέπουμε οράματα εξαιτίας του ντόπιου τσίπουρου αλλά την περίφημη τοιχογραφία στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης που μοιάζει με σκηνικό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Εκτός από τον Τσιτσάνη, η βαθιά μουσικόφιλη πόλη έχει συνδεθεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Καλδάρας, ο Βίρβος και Μητροπάνος. Ωστόσο, στην εμβληματική φυσιογνωμία του ρεμπέτικου έχει αφιερωθεί το Μουσείο Τσιτσάνη με προσωπικά αντικείμενα του καλλιτέχνη. (κλειστό προς το παρόν λόγω εργασιών) που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο του κτηρίου των παλαιών φυλακών των Τρικάλων.
Στο ισόγειο του ίδιου κτηρίου έπειτα από τις ανασκαφές που έγιναν, ανακαλύφθηκε το δίδυμο οθωμανικό λουτρό, ένα σημείο σύμβολο του τόπου. Σε απόσταση αναπνοής και το εντυπωσιακό Κουρσούμ Τζαμί που αποτελεί το μοναδικό έργο του μεγάλου Τούρκου αρχιτέκτονα Σινάν Πασά στον ελλαδικό χώρο. Προστατευόμενο μνημείο της UNESCO, γοητεύει με τον επιβλητικό θόλο του και την κλασσική οθωμανική αρχιτεκτονική του.
Ακολουθώντας τα τρεχούμενα νερά
Παραμένουμε στα ίχνη του θεού Ασκληπιού και σε κοντινή απόσταση από τα Τρίκαλα επισκεπτόμαστε το Γοργογύρι, ένα γραφικό χωριό με ιστορικές πηγές και ένα μονοπάτι ιδιαίτερης ομορφιάς δίπλα στον Κεφαλοπόταμο. Διασχίζοντας το "Mονοπάτι του Ασκληπιού" (1,5 χλμ.) , τη διαδρομή που έκανε ο αρχαίος θεός της ιατρικής για να μαζέψει βότανα αισθανόμαστε τόσο γαλήνιοι περιτριγυρισμένοι από μικρούς καταρράκτες και μυρωδιές αρωματικών φυτών, ώστε δικαιολογούμε απόλυτα την επιλογή του.
Η συνέχεια μας βρίσκει στον οδικό άξονα Πύλης-Τρικάλων με προορισμό το γραφικό χωριό της Πύλης. Πύλη όνομα και πράγμα, αφού πρόκειται για ένα φυσικό πέρασµα ανάµεσα στα βουνά με εντυπωσιακό αξιοθέατο το µονότοξο, πέτρινο γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα ύψους 13 µέτρων, που αποτελεί ιδανικό σηµείο για να φωτογραφίες. Μόλις λίγα λεπτά από την Πύλη στον οικισµό Πόρτα βρίσκεται η Πόρτα Παναγιά που χρονολογείται από το 1.283 και ξεχωρίζει με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική της.
Η αγέρωχη ομορφιά συναντά δύο τεχνητούς καταρράκτες που λειτουργούν σαν background στο επιβλητικό γεφύρι της Παλαιοκαρυάς που στέκεται εκεί από τον 16ο αιώνα. Το σερί της άφιλτρης ομορφιά συνεχίζεται στο Νεραϊδοχώρι έναν παραμυθένιο τόπο που κρύβεται ανάμεσα στα πλατάνια, τα πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια και ασφαλώς τις νεράιδες!
Τέλος στα διάσημα Περτουλιώτικα λιβάδια, οι λάτρεις των δραστηριοτήτων στη φύση θα απολαύσουν διαφορετικές δραστηριότητες μέσα στο δάσος όπως ιππασία, βόλτα με γουρούνα και τοξοβολία.
Μεταξύ ουρανού και γης
Ένα από τα βασικότερα τουριστικά αξιοθέατα, όχι μόνο της Θεσσαλίας, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, τα Μετέωρα θα μπορούσαν να αποτελούν αποκύημα της φαντασίας μας. Αν δεν ήταν όντως αληθινά. Τεράστιοι βράχοι από ψαμμίτη που σηκώνουν "στις πλάτες τους" εδώ και εκατοντάδες χρόνια υπεραιωνόβιες μονές και σκήτες, αποτελούν μια απόδειξη του -κατά καιρούς- ανθρώπινου μεγαλείου. Από τα 24 μοναστήρια που δημιουργήθηκαν, σήμερα τα περισσότερα είναι ερειπωμένα, ενώ επισκέψιμα είναι μόλις έξι, οι Μονές Ρουσάνου, Αγίου Στεφάνου, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Μεγάλο Μετέωρο), Αγίας Τριάδας, Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και Βαρλαάμ. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση είναι να γνωρίσει κάποιος τα Μετέωρα πεζοπορώντας, προσεγγίζοντας δηλαδή τα μοναστήρια μέσα από τα μονοπάτια. Ασφαλώς, υπάρχουν διαδρομές πιο σύντομες και εύκολες αλλά και πιο απαιτητικές για όσους δεν έχουν καθόλου ακροφοβία.
Και από την "αιώρηση" στα Μετέωρα, επιστρέφουμε στη γη και μάλιστα κάτω από τη γη! Το δημοφιλέστατο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Μανιταριών συμβάλλει εξαιρετικά στην εξοικείωση του κοινού με τα μανιτάρια, συχνά και μέσω συναρπαστικών εμπειριών όπως τρουφοκυνήγι στο δάσος. Αυτό μεταφράζεται με μια βόλτα στο δάσος με εκπαιδευμένους τρουφοκυνηγούς και τρουφόσκυλα και συλλογή του πολύτιμου μύκητα. Όσο περισσότερες τρούφες θα βρείτε, τόσες θα προστεθούν στις μανιταρονοστιμιές, τις οποίες ετοιμάζει σεφ μέσα στο ξέφωτο. Επομένως βάλτε τα δυνατά σας!
Πάσχα στα Τρίκαλα
Kάθε γωνιά της Ελλάδας έχει και ένα ξεχωριστό έθιμο για το Πάσχα και τα Τρίκαλα δεν αποτελούν εξαίρεση. Πιο συγκεκριμένα, στην παλιά πόλη του Βαρουσίου, όπου κάθε γειτονιά έχει τη δική της εκκλησιά ακούγεται μια άτυπη χορωδία από καμπάνες που κάνουν την εμπειρία της Μεγάλης Παρασκευής μοναδική. Επίσης, σε πολλά χωριά των Τρικάλων, το βράδυ μετά την Ανάσταση, οι νεότεροι βάζουν φωτιά στον "αφανό", έναν σωρό από θημωνιά και κέδρα που συμβολίζει τον Ιούδα. Ένα ακόμη παλιό έθιμο είναι τα "πασχαλόγιορτα". Από το απόγευμα της Κυριακής μέχρι την Τρίτη του Πάσχα οι άνδρες και οι γυναίκες πιάνονται σε δύο ξεχωριστούς κύκλους και στήνεται ένας ιδιόρρυθμος χορός με τα γνωστά στην περιοχή "πασχαλιάτικα τραγούδια" να τραγουδιούνται από όλους. Μην φύγεις αν δεν πάρεις μαζί σου αυθεντικό Λουκάνικο Τρικάλων από τον Σκαμπαρδώνη, Γλυκό Σπάτουλα από τα ζαχαροπλαστεία "Γιαννής", παραδοσιακά ζυμαρικά, τραχανά και σούπες από την Σαμαρίνα, βραβευμένο κασέρι και μανούρι από το τυροκομείο "Αμάραντος", χαλβά Φαρσάλων (που είναι Τρικάλων) από το εργαστήριο Μπουλογιώργος.
