Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι όχι απλώς καλό, αλλά πρακτικά... επιβεβλημένο να υπάρχουν στην αγορά το λιγότερο δύο "παίκτες" σε οποιαδήποτε προϊοντική κατηγορία: ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο "παίκτες" είναι πρακτικά βέβαιο πως θα επιταχύνει εξελίξεις για τις οποίες θα περιμέναμε... χρόνια σε άλλη περίπτωση. Αυτό συνέβη πρόσφατα στον τομέα του κινηματογραφικού ήχου, όπου η Dolby με το σύστημα Atmos (έστω και με "παιδικές ασθένειες") έχει ήδη κάνει τα πρώτα βήματα στην απόδοση "επόμενης γενιάς" εφέ σε ταινίες όλων των ειδών. Η μεγάλη της αντίπαλος, η DTS, εργαζόταν εδώ και πολύ καιρό στην αντίστοιχη δική της τεχνολογία και πριν από μερικές ημέρες την αποκάλυψε - σχεδιάζοντας μάλιστα να την προσφέρει πολύ σύντομα ως αντιπρόταση στο Atmos. Το όνομα της πρότασης αυτής είναι, με όχι ακριβώς... εντυπωσιακή διάθεση πρωτοτυπίας, DTS:X.
Πρόκειται για ένα σύστημα απόδοσης ήχου που μοιράζεται - σε επίπεδο ιδεών - πολλά στοιχεία με το αντίστοιχο της Dolby, αν και η υλοποίηση per se δείχνει να διαφέρει σημαντικά. Το DTS:X διαχειρίζεται και αυτό τον ήχο όχι μόνο ως "κανάλια" που διοχετεύονται κατευθυντικά από ανάλογα τοποθετημένα ηχεία, αλλά ως σύνολο "αντικειμένων ήχου" που "κινούνται" στο χώρο, με την ένταση και την απόστασή τους να αυξομειώνεται σε πραγματικό χρόνο. Η διαχείριση αυτή δεν γίνεται μέσω "εξομείωσης" και "τεχνητής" επεξεργασίας του πρωτογενούς ηχητικού υλικού κάθε φιλμ, αλλά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του και στο στάδιο της ψηφιοποίησης: η σύλληψη των εφέ και των διαλόγων διεκπεραιώνεται έτσι, ώστε το σχετικό υλικό να έχει "διάσταση" εξ αρχής. Στη συνέχεια οι αλγόριθμοι υπολογισμού της DTS αναλαμβάνουν να δώσουν "υφή", "βάθος" και "διαδοχική κίνηση" στο ηχητικό αυτό υλικό, ώστε το τελευταίο να αποδίδεται όσο το δυνατόν περισσότερο ρεαλιστικά όποιος κι αν είναι ο αριθμός/συνδυασμός των ηχείων που θα κληθεί να το αποδώσει.
H είσοδος της DTS στην "αρένα" του εξελιγμένου κινηματογράφου είναι σημαντική όχι μόνο επειδή μέσα από τον ανταγωνισμό της με τη Dolby θα δούμε και από τις δύο αποτελέσματα συντομότερα, αλλά και επειδή το πρότυπο Master Audio της πρώτης είναι το επικρατέστερο (και ποιοτικά καλύτερο) αυτή τη στιγμή στις παραγωγές ταινιών που διατίθενται σε Blu-ray. Είναι, με άλλα λόγια, προς το συμφέρον όλων των κινηματογραφικών να υποστηρίξουν σύντομα το DTS:X, καθώς είναι σημαντικό το ποσοστό του καταναλωτικού κοινού που αναμένει να δει το οικείο σχετικό λογότυπο στα Blu-ray νέων ταινιών (και πιθανότατα στα Ultra HD Blu-ray επίσης). Τα μεγάλα κινηματογραφικά studio δεν έχουν ακόμη κάνει σχετικές δηλώσεις υποστήριξης, αναμένουμε ωστόσο να προβούν σε αυτές όταν η DTS ανακοινώσει το νέο της πρότυπο επίσημα στα μέσα Μαρτίου.
Όπως και στην περίπτωση του Dolby Atmos, βέβαια, ο εκάστοτε ενισχυτής που θα διαθέτει στο σύστημα οικιακού κινηματογράφου του ένας καταναλωτής θα πρέπει να υποστηρίζει την αποκωδικοποίηση του ήχου μορφής DTS:X προκειμένου να αξιοποιήσει αυτό το υλικό σε μελλοντικά Blu-ray. Η DTS έχει ήδη αξιοποιήσει τις πολύ καλές της σχέσεις με όλους τους κατασκευαστές στη συγκεκριμένη προϊοντική κατηγορία: υποστήριξη στο πρότυπό της δεν θα προσφέρουν μόνο τα "καταναλωτικά" ονόματα ανάμεσά τους, όπως οι Integra, Pioneer, Denon, Onkyo, Marantz και Yamaha, αλλά και τα υψηλού επιπέδου, απαιτήσεων και κόστους, όπως οι Krell, Anthem, McIntosh, Steinway Lyngdorf και Theta Digital. Δεν έχει ακόμη καταστεί σαφές αν (α) κάποια μοντέλα σημερινών κορυφαίων ενισχυτών είναι αναβαθμίσιμα σε ήχο DTS:X μέσω αναβάθμισης λογισμικού, καθώς και αν (β) είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη και νέων Blu-ray player για την αξιοποίηση του προτύπου αυτού, πέραν των ενισχυτών. Περισσότερα θα μάθουμε, υποθέτουμε, στην επίσημη ανακοίνωση της DTS σε περίπου δύο μήνες από σήμερα. Εν αναμονή!
