Οι περασμένες ημέρες για την ελληνική αγορά των video games δεν σηματοδότησαν καμία ιδιαίτερη συγκυρία, μεν, όμως σε παγκόσμιο επίπεδο είχαμε τα πρώτα γενέθλια των δύο οικιακών συστημάτων ηλεκτρονικής διασκέδασης που - από κοινού - εγκαινίασαν την πολυσυζητημένη "επόμενη γενιά" προϊόντων του είδους αυτού: του PlayStation4 και του Xbox One, με άλλα λόγια. Από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη οποιοσδήποτε ήθελε να αποκτήσει τα δύο αυτά συστήματα, μπορούσε, έστω και με... πλάγιο τρόπο - το PS4 πάντως έγινε κι επίσημα διαθέσιμο στη χώρα μας αμέσως μετά (μέσα Δεκεμβρίου), σε αντίθεση με το Xbox One που, επίσημα πάντα, έγινε διαθέσιμο μόλις το φετινό Σεπτέμβρη. Είχαμε αρκετό καιρό στη διάθεσή μας να κρίνουμε τα δύο αντίπαλα συστήματα - και, μέσα από αυτά, τις κατασκευάστριες εταιρείες τους για τις επιλογές τους. Πού στέκεται σήμερα το Xbox One και (εν όψει εορταστικής περιόδου) πώς τοποθετείται στην αγορά;

Η απάντηση στην ερώτηση είναι περισσότερο περίπλοκη απ' ότι θα περίμενε κανείς. Τα δύο συστήματα είχαν τόσο διαφορετική διαδρομή, για τόσο χρονικό διάστημα, που ειλικρινά σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της χρονιάς που εκπνέει περιμέναμε πως τα Χριστούγεννα θα βρουν το PS4 και το Xbox One σε... ούτε καν συγκρίσιμες θέσεις. Ευτυχώς για τη Microsoft - και, αντικειμενικά, για το καταναλωτικό κοινό - τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι: σήμερα το προβάδισμα που έχει το PS4 είναι ευδιάκριτο, σταθερό και απολύτως δίκαιο, όμως το Xbox One δείχνει επιτέλους σημεία ανάκαμψης ικανά για να το επαναφέρουν σε θέση ανταγωνιστική. Για καιρό τα πράγματα δεν φαίνονταν πως θα ισορροπούσαν ποτέ, καθώς οι νίκες της Sony ήταν τόσες και τόσο μεγάλες, και οι ήττες της Microsoft τόσο βαριές, που το περίφημο... comeback του Xbox One είχε αρχίσει να δείχνει τόσο πιθανό, όσο αυτό του WiiU.

Αναφερόμαστε, φυσικά, στα τόσο μεγάλου μεγέθους επικοινωνιακά και στρατηγικά λάθη που έγιναν από τη Microsoft από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 2013 - τα οποία λίγο έλλειψε να σημάνουν την ευθανασία του προτού καν εμφανιστεί στα ράφια των καταστημάτων. Η απαράδεκτη αποκάλυψή του, με έμφαση σε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τα games. Η φιλοδοξία του να λειτουργεί μόνο συνδεδεμένο στο Internet και τα αγορασμένα σε υλική μορφή games του να "δένονται" με ένα Xbox One και μόνο, για πάντα. Η εμμονή στην υποχρεωτική χρήση του Kinect, όταν το πολυσυζητημένο περιφερειακό ολοφάνερα δεν είχε (και ακόμη δεν έχει) κανέναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Ο κατώτερος τεχνικός τομέας όλων των games που είχε κοινά με το PS4. Η αδικαιολόγητη έμφαση στην προώθηση της πώλησης extra Δικτυακού περιεχομένου για τα games του. Ο κατάλογος είναι τόσο μεγάλος, που πραγματικά μάς κάνει κι αισθανόμαστε άβολα για λογαριασμό της Microsoft να τον ανακαλούμε. Πραγματικά.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι οι Αμερικανοί "πήραν πίσω" πολλές από εκείνες τις ανόητες επιλογές πριν από την κυκλοφορία του Xbox One και, παρ' όλα αυτά, τις πλήρωσαν ούτως ή άλλως (οι αρνητικές εντυπώσεις στο μυαλό του καταναλωτή διαρκούν περισσότερο απ' όσο θα περίμενε κανείς). Συνυπολογίζοντας και τη σημαντική διαφορά στην τιμή πώλησης του Xbox One σε σχέση με το PS4 (λόγω Kinect), καθώς και την εντύπωση πως το PS4 είναι (α) ισχυρότερο και (β) περισσότερο εστιασμένο στα games, δεν είναι να απορεί κανείς που το σύστημα της Sony επιβλήθηκε στο αντίστοιχο της Microsoft από τόσο νωρίς - το παράξενο θα ήταν να είχε συμβεί το αντίθετο. Η σημερινή κατάσταση είναι φυσικό επόμενο, ουσιαστικά, της περιόδου έως το Μάιο: τα περίπου 8 εκ. Xbox One στα χέρια καταναλωτών και τα 12 εκ. PS4 μπορούν να αποδοθούν (και) σε εκείνη την περίοδο.

Τα πράγματα από την άνοιξη και μετά έχουν ωστόσο βελτιωθεί θεαματικά για το Xbox One: η ανάληψη της ηγεσίας του σχετικού τμήματος από τον Phil Spencer άλλαξε πολλά, ξεκινώντας από τη διάθεση της έκδοσης Xbox One χωρίς Kinect (που έφερε ισορροπία τουλάχιστον τιμολογιακή με το PS4) και συνεχίζοντας με την υπηρεσία Games with Gold (ως αντίβαρο του PlayStation Plus) και τη μεγαλύτερη έμφαση στους ανεξάρτητους παραγωγούς (indies). Οι μηνιαίες αναβαθμίσεις συστήματος έχουν βελτιώσει τη λειτουργία και τις δυνατότητες του Xbox One, η κατάργηση του Kinect ως προαπαιτούμενου έχει δώσει κάποια ισχύ παραπάνω στους δημιουργούς games για να αξιοποιήσουν (και να γεφυρώσουν σε κάποιο βαθμό την τεχνική διαφορά με το PS4), το ίδιο το σύστημα είναι πια διαθέσιμο σε πιο πολλές χώρες. Η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη, ο πρώτος χρόνος του Xbox One στην αγορά ωστόσο ήταν - αχρείαστα, αν το καλοσκεφτεί κανείς - επώδυνος.

Όλα τα παραπάνω έχουν αποκαταστήσει σε έναν βαθμό τις ισορροπίες με το PlayStation4, σε βαθμό που να συμφωνούμε όλοι πως το Xbox One είναι επιτέλους αξιόμαχο και σοβαρό. Όμως θα χρειαστεί ακόμη πολλή, πάρα πολλή δουλειά εκ μέρους της Microsoft αφενός για να καλύψει αυτή τη σημαντική διαφορά στην πελατειακή του βάση σε σχέση με το PS4, αφετέρου να πείσει πως είναι το καλύτερο εκ των δύο συστημάτων για games συγκεκριμένα. Συσκευές για να παρακολουθούμε... ταινίες της Netflix και να δημοσιεύουμε tweets, έχουμε πολλές όλοι - νέο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης, όμως, αγοράζει κανείς για τα games πρωτίστως. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως ειδικά σε αυτό το κρίσιμο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς, το Xbox One έχει καλύτερης ποιότητας αποκλειστικά games από το PS4 - και παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να μην σημειώνει αντίστοιχες πωλήσεις. Αυτό "μιλά από μόνο του" και οδηγεί... νομοτελειακά στο προφανές: η Microsoft δεν χρειάζεται μόνο games. Xρειάζεται διαφορετικά, εντυπωσιακά, αληθινά "next-gen", αποκλειστικά games. Και πολλά από αυτά. Θα τα δούμε μέσα στο 2015; Μακάρι!